Víkurfréttir - 22.09.2021, Qupperneq 12

Páll Ketilsson
pket@vf.is
Þú stefndir lengi að því að komast
á Ólympíumót og draumurinn
rættist. Hvað situr eftir þegar þú
ert kominn heim eftir þessa ferð?
„Ég er ennþá að átta mig á að
þessa sé búið. Þetta var búið að vera
í kortunum í rosalega langan tíma.
Þetta mót átti að vera í fyrra en það
varð bið í eitt ár í viðbót. Það er búið
að ganga á ýmsu undanfarin þrjú ár.
Það sem situr eftir er að hafa klárað
þetta og ég er stoltur af því. Það var
ekkert víst að mér hefði tekist þetta
og það var oftar en einu sinni sem ég
næstum gugnaði á þessu en er feginn
að það gerðist ekki.“
Stóra markmiðið var að komast út
og var þá ekki næsta markmið að
ná einhverjum árangri?
„Algjörlega og ég horfði á það að
reyna að ná verðlaunum í 100 metra
baksundi, sem ég átti gríðarlega góða
möguleika á. Ég var eina sekúndu frá
gullverðlaunum í sundinu og endaði
fimmti. Þetta var algjört grísadæmi
og mjög jöfn keppni – en ég kem samt
heim með Íslandsmet og það er ekki
sjálfgefið að fara á stóra sviðið og
bæta sig, sem ég gerði, þannig að ég
get ekki kvartað.“
Var samkeppnin harðari en þú áttir
von á?
„Þetta sport er alltaf að stækka og
ég vissi alveg að þetta yrði tæpt. Það
var alveg borðleggjandi.“
Án efa skemmtilegasta
keppnisferðalagið
Már dvaldi í Japan í þrjár vikur en
ferðalagið þangað er einnig langt.
„Þú ferð ekki til Tókýó í helgarferð,
því get ég lofað þér,“ segir Már og
hlær.
Hvernig var þetta ferðalag og þátt-
takan í Ólympíumótinu? Hvernig
varstu að upplifa þetta?
„Þetta var langt ferðalag en gott
veður allan tímann. Maturinn var
ekkert sérstakur. Covid setur svaka
strik í reikninginn. Það voru ótelj-
andi reglur um hvað mátti og mátti
ekki gera. Maður var hitamældur oft
á dag og Covid-test tekið á hverjum
degi. Það voru grímur út um allt og
þetta tók á. Mér leiddist samt aldrei
á þessum þremur vikum og þetta er
án efa skemmtilegasta keppnisferð
sem ég hef farið í.“
Var margt sem kom þér á óvart?
„Já. Japanir eru sniðugir að mörgu
leyti. Þeir eru með fullt af litum og
sniðugum lausnum á hinu og þessu.
Ég var mikið að sýna á mínum sam-
félagsmiðlum hvað var að gerast
þarna og hvaða undratæki maður
rakst á. Til dæmis augnspúlarinn eða
sjálfspúlandi klósettin, sjálfsalarnir
þar sem þurfti ekki að borga og fullt
af skemmtilegum hlutum þarna.“
Hvernig var spennustigið? Það
er eitt að komast á leikana og svo er
löngun til þess að ná góðum árangri.
Hvernig var andlega hliðin?
„Ég verð að segja að minn helsti
galli sem íþróttamaður er að ég verð
alveg rosalega stressaður að synda.
Ég verð miklu stressaðri að synda
100 metra baksund en að spila á
tónleikum fyrir framan 16.000
manns og 40 milljónir í sjónvarpi. Á
Ólympíumótinu var ég mjög góður
varðandi spennustigið. Ég var búinn
að vinna í því á undan að verða ekki
stressaður og ég varð bara mjög lítið
stressaður á leikunum.“
Með allt sitt besta
fólk á staðnum
Már segir að það hafi líka skipt máli
að hann var með allt sitt besta fólk
með sér á leikunum. Faðir hans,
Gunnar Már Másson, var í hópi að-
stoðarmanna og þá kom þjálfarinn
hans, Steindór Gunnarsson, á
leikana. „Maður finnur mun á því að
hafa yfirþjálfarann með eða að vera
í landsliðsverkefnum þar sem hann
er ekki með. Það er svo margt sem
við erum að skoða í upphitun og á
æfingum.“
Þegar Már er spurður út í mat-
aræði á leikunum og hvort það hafi
verið áskorun, því hann lýsti því
fyrr í spjallinu að maturinn hafi ekki
verið neitt sérstakur, þá segir hann:
„Í Ólympíuþorpinu voru matar-
hallir með tíu eða tólf veitinga-
stöðum þar sem hægt var að fara
á hvaða tíma sólarhringsins sem er
og fengið eins mikið að borða og þig
langaði til. Gallinn var að þetta var
ekki vel eldað og mötuneytisbragur
á þessu. Maturinn var búinn að
standa lengi, var þurr og bragðlítill.
Það bjargaði þó málum að staðirnir
voru margir og ef þú fékkst eitthvað
sem var vont, þá gastu farið annað
og fundið eitthvað skárra. Ég var
feginn þegar ég kom út á flugvöll
Már Gunnarsson er kom-
inn heim til Keflavíkur eftir
langt og strangt ferðalag á
Ólympíumót fatlaðra sem
fram fór í Tókýó í Japan. Þar
var Már í þrjár vikur og náði
góðum árangri þar sem hann
synti t.a.m. til úrslita í tveimur
greinum. Þegar Már kom svo
heim tók á móti honum nýr fé-
lagi, leiðsöguhundurinn Max,
sem mun fylgja Má hvert fót-
mál næstu árin. Már og Max
eru núna í samþjálfun þar sem
þeir fara um bæinn ásamt
hundaþjálfara. Max lærir að
þekkja umhverfi Más og Már
lærir að þekkja inn á Max. Það
er annars að frétta af Má að
hann er núna í fríi frá sundinu
og er byrjaður í tónlistarskóla
í Reykjavík, þar sem hann
leggur áherslu á að bæta enn
færni sína á tónlistarsviðinu,
enda margt framundan. Tón-
leikahald í lok október og svo
er verið að leggja grunn að
lagi til þátttöku í forkeppni
Eurovision árið 2022.
MÁR & MAX
Már við einn af fjölmörgum
sjálfsölum í Ólympíuþorpinu
þar sem hann sótti sér drykk.
Már og Max eru þessa
dagana í samþjálfun þar
sem Max lærir helstu
gönguleiðir Más. Hér
eru þeir á strandleiðinni
í Reykjanesbæ sem er
skemmtileg gönguleið
með sjávarsíðunni.
Hilmar Bragi Bárðarson
hilmar@vf.is
12 // vÍKURFRÉttIR á sUðURNesJUM Í 40 áR