Alþýðublaðið - 24.08.1925, Blaðsíða 3

m&t. p i> w iciíii
... ... ' -
s
Sigurður Kristófer Pétursson,
rithöfundur
Pæddur 9. jdlí 1882,
dáinn 19. ágúst 1925.
I.
Daprast ljós í Laugarnesi.
Lengist njóla Sölna fjólur.
Sunna glæst und gnfpur hæstar
gengur hlý úr svörtu skýi.
Blómaskraut um börö og lautir
bliknar ótt, er kólnar nóttin.
Sumarþeyr af svölum bárum
svífur hjá og kveöur stráin.
Koma hiet meö höröum vetri.
Hærast tindar. Prjóta lindir.
Leggur ár, en brotna bárur.
Brim viö sanda fleyjum granda.
Klakabönd f blómalöndum
binda læk, er áfram sækir.
Gleym mór ei á grund og teigi
gaddur spannar milli fanna.
Puglasöngvar yflr engi
•kki hljóma, þegar blómin
hníga föl í freradölum,
fegurð svift og stundargiftu.
Vængjafrjálsir varpa helsi
mesta mein hvers þjóðfélags.
Aflelðlng hennsr verður sú, ef
•kki er ráðin bót á, að þjóðfé-
iaginu hnlgnar fyrlr óhót yfir-
stéttanna og eymd uodirstéttanna.
>Ráðið<, sem núverandl valdhaf-
ar kenna vlð þessu þjóðfélagsr
böll, er, að hver reyni fyrlr sig
að bæta hag sinn, að komast
áíram f samkeppninni um gæði
llfsins. En i þessari samkeppni
eyðileggur hver fyrir öðrum;
vegna skipulagsieysislns þurra
menn að vinna margtalt á vlð
það, sem annars þyrfti, og þó
verða ailar tiireunir elnstakling-
anoa tll að komast ofar f þjóð-
félagsstlgann árangurslausar fyrir
þjóðfélagið, þvl að þó breytlng
verðl á peraónum, raskast stétta-
hlutfóllin ekki.
Það verðar að afnema stétta-
skiftlnguna sjálfa, klppa burt
rótinni að eymd undir&téttanna
og óhófi yfirstéttanna, en rótin
•r eignarréttur yfirstéttarinnar á
framielðaiutækjum þeim, sem
undlrstéttin bygglr lít sitt á, tog-
urum, verksmlðjum o. s. frv.
0$ alþýðan verður sjálf að hetj
vinir sumars, kveöja guma.
Héöan fleygir biminvegi
haldi brátt í sölaráttir.
II.
Að Laugarnesi ar leiöin mín,
er lótta þurfti ó>hug.
Ræsir áttl hér r ki sín,
reyndi þar tæpuit flug.
Forlögin höfðu f Ötraö hann;
fangi var hann im leið.
Prelsisþráin í bi ósti brann,
en blóðgu hjarta sveið.
Vorsól Ijómaði veidi hans;
veltti hún mörgum fró.
Skein á dásemd r skaparans.
Skuggana brotti dró.
Andana hölðingji aldrei þraut
orð til að skýra frá,
heima þróun og hnatta braut,
bérvist manna « g þrá.
Með hverju ári hann gjaflr gaf,
gestum og allri þjóð,
miklu hafði að miðla af;
menningar jók hann sjóð,
forna speki og fagurt mál
flutti í kot og böl);
lyftu í hæstu hæðir sál
hugsana ölduföll.
ast handa tll að vlnna þetta
verk; hún verður sjálf að taka
stjórnartaumana í hendur sér og
umskopa þjóðfélagið þannig, að
þar verði i saonleika eln þjóð,
ein vinnandi stétt, sem sjáif
ráði átvlnnu þeirri, er iíí hennar
og veiferð er undir komin. Til
þass verður alþýðan að vakna
af þeim drunga, sem nú hvflir
yfir henni, átta sig á köllun
sinni og blndaat sterkum sam-
töknm tU að framkvæma hana.
Yfirstéttin mun verjast með öll-
um mögulegum ráðum; hún hefir
þegar sýnt, að hún muni ekki
skirrast við eð koma sér upp
stéttarher til að hindra framsókn
aiþýðunnar. Þess vegna vérður
alþýðan að vera við öllu búln
til að geta háð baráttuna sleitu-
laust og sigrað — þrátt fyrlr ait.
Næturlæknir er í nótt Jón
Kristjánsson, Ml< strætl 3 A. Simi
506 og 686.
Næturvðrðor í Reykjavíkur-
I apóteki þessa vil.u,
III.
Hugur bvarflar heim að Laugarnesi.
Horflnn ertu sjónum, vinur minnl
Örlög manna enginn hygg ég lesi
utan sá, er gaf þeim himininn.
Trúin er vort traust og léttir
harminn.
Trúarvana enginn sigri nær.
Trúin göfgar; tiúin þerrar hvarminn.
Trúin er í myrkrum geisli skær.
Himinhvel í heiðum sólnaljóma
borfa við þór tignarrík og skreytt.
UnaðssöDgvar eyrum þínum hljóma
Öll er viðsjá skyndilega breytt.
Litamergð og sólnagrúi sindra
sjónum þjónum fyrir, alt í kring.
Kyndlar ljóss bjá logadrottnum
tirdra,
leiftri slá á sérhvern geislahring.
Vizkuþyrstan vegfaranda leiðir
vendarengill fram um ókunn svið.
Lífsins undur hrærðan huga seiðir,
Hjartað eignast löDgu þráðan frið.
Hér er nóg að hugsa um og læra.
Hórna bíða störf ins góða manns,
Lif og hreysti ljósins heimar færa.
Lifðu sæll í nafni meistaransl
Eállgrímur Jónsson.
Einkennileg jarðarför.
I dag siðdegis fór fram grettr-
un mannsbeina þeirra, ssm fund
Ist hata i Hvaieyrarbökkum við
Hafnarijörð. — Saga þessara
mannabeina er að mörgu leytl
merklieg, og hefir fornminja-
vörður skýrt svo frá, að á Hval-
ey>i hafi verlð háður bardagi
milll Þjóðverja og Engiendinga
tyrir rúmum 400 árum. og að
þarna hafi verið dysjaðir Eng-
iendlngar þeir, sem féilu í bar-
daganum, en Þjóðvarjarnlr munl
hafa verið greftraðir annara
staðar.
Fyrir Dser þrem árum fann
bústýra bóndans á Hvaieyri
eitthvað áf mannabelnum á þess-
um stað og tók tli hirðlngar og
geymdl f atokk hjá sér og hefir
geymt síðan þar til nú, að í Ijós
komn bein þriggja karlmanmi,
sem grafin voru npp undir um-
sjón fornmlnjavarðar, og var
þeim (oks ásamt hlnum áðu**
I íundnu beinum komið kristlieg <.
< og skaplega í dauðra manna reit.