Lindin - 01.01.1947, Blaðsíða 8

4
- 4 -
Skipavinnunni, og nú er skálinn orðinn yfirbygging á skipi - svona,
ekki kasta upp á gólfið mitt, hérna er fata, Til hvers þýðir að gefa
þér kæx te og kex - og þess vegna gerðum við hann að aðmírál á skipinu,
já^yfir öllum flotanum, go nú erum við á leið suður til hinna heitu
Svróðulanda með heilan Skógarmannaflokk, heldur en að vera að kúldrast
uppi í rjóðri í kulda og rigningu. Ertu nú ánægður?"
"Ég vil fara heim til mömmu," sagði ég kjökrandi.
Uííss,. láttu ekki nokkurn mann heyra til þín,að vera lÍSMaf
fariiag^ixMDGH að vola þetta, maður orðinn meira en 22 ára gamall. Þykisfcfc
ekki vera einn af foringjunum ég meina yfirmönnum skipsins? sem
hæstgirtur flotamálaráðherra, læt hara kjöldraga þig, ef þú mannar þig
ekki upp. Svona, við skulum nú koma út á Promenadedekk og skoða okkur
hm.. Verði þér að góðu, æ, fyrirgefðu, ég gleymdi því, að þú ert
þúinn að kasta upp öllum góðgerðunum."
Við stóðum nú upp og fórum fram. "Við skulum fyrst skoða okkur
um inni," Sagði séra Friðrik. Hann gekk að símaherherginu og drap á
dýr. "Hérna er nú loftskeytamannsklefinn. Góðan daginn, séra Magnús,
er nokkuð að frétta?"
"Ónei, séra Friðrik, ég heyri ekki nokkurn skapaðan hlut,"
svaraði loftskeytamaðurinn. "Mér finnst þetta mesta vitleysis-ferðalag
þætti hann við.
"Heyr," hróðai ég áður en ég vissi af.
Séra Friðrik leit hvössum augum á mig. Ég sá eftir framhleypni
minni og spurði sakleysislega hvort ég gæti fengið að senda skeyti heim
til mömmu. "Nei, því miður," svaraði séra Magnús. "Sæsíminn er
þilaður, og ég get hvorki heyrt neitt, né látið heyra neitt í mér,
það er að segja^ekki í gegnum loftskeytatækin í þessu skipi." Svo
lokaði hann hurðinni. Við fórum nú fram í eldhúsið, þar var ekkert
markvert >um að vera, nema venjuleg eldamennska, því það var skyldu-