Lindin - 07.04.1948, Side 8

- ö -
22
Í!lUo! 370 áfrara" ™ Þ'tta. -Þannig fér einmitt fyrir honum:
daglaunamenn foður mine lifa riet gííu lífi í samanburði yið mig, —
faðir minn. Og gkyndilega áér hann fyrir eér mjrndina, eem hafði
yarið hcnum gleymd syo lehgi: Pabbi. Hvernig akyldi pabbi hafa bað?
Ætli hmn á* orðlnn «“u’ H^a« skyldl hann vera að gera núnaf Og hann
eilcnár bað ut, eftir í>ví, hyar sóli-na var á himninum, - núna «ar hann
sem aagt að halda morgunguðsþjónustu. Og ný mvnd Vemur upp í huga hane:
akrifnofa fdðurins, vinnufólkið, sem var && koaa og skilur eftir tré-
akona sína fyrir utan dyrnar. Pabbi situr við borðsendann og flettir upp
Otóru Biblíunnisinni. parna hafði hann oft ejálfur se+ið, þegar hann
rar drengur, dinglað fótunum og beðið eftir því, að faðir hans segði
amen. Hvernig var nú pabbi vanur að biðja? »0g haltu verndarhendi binni
J'íir bcrnunum á þessu heimili, að ekkert beirra nái að setja svartan
hlett a sal slna>'' ó, Guð, ó, Guð meira gat Hann ekki sagt, bvl að
tárinn tóku að renna niður kinnar krwui hans. Og áður en hann sjálfur
' iöoi»Þutu hugsanirnar afram, frá föðurnum til Guðs»fÖðurs* |)ví að
faðir hans og faðirinn á himnumá áttu svo vel saman, að hugsa varð um
baða 1 einu* ^níg hafði Guð leitt þennan unga mann, á meðan
hann Sat í,arna* leitt hann af einu ]brepinu á annað, frá svíicnamatnum
sjotlfo Himinsins, Maturinn þarna - matur daglaunamanna fcður hans -
faðÍr hans " Guð’ faðírnn a himnum, þannig var hugsanaröðin, og loksins
Var hann k°minn ^anSað» *em han" átti að fara, |)angað, sem allir menn
fara einhvern tíma. Werkilegt að hann hafði orðið að fara svona langt í
bUrtu 1:11 Þ®33 að finna þennan stað, því að hann hafð i þó verið honum
nær aður “ °s merk:,left, að margir, margur unglingar hafa siðan verið
0"^fn lengi að komast til hess saðar. l>á gelk hann i sig stendur í
izku frsogninm um glataða soninn. Svo fór hann samstundis fcé&fcJidcKxá
hurtu frá þrældómi og ne^ð . Hann lærði það utan að, sem
nann etlaði að eegja, Þegar heim k™d - evo gleymdi hann auðvitað helm-
^ngnum af f>ví, af bvl að hann agði aðeine, þegar hann kom loksins heim!
** hef synd«að á "óti himninum og fjn-ir Þér, ég er ekki framar
- - V
Ur að heita scnur hinn - •*
®n» , meira þurfti hann helrf
n«ldur ekki
verð-
að segja.