Lindin - 02.08.1950, Blaðsíða 9

9
90
virði að vita af því, að glas með áletrað mitt eigið nafn og inni-
haldandi sjóveikispillur, sem ég átti, var geymt einhvers staðar
í Marmarakirkjunni í Kaupmannahöfn.
Við fórum svo út dr kirkjunnu og ekki gat ég betur seð,
en að kunningi minn fyrir utan, hann var einhvers konar eftirlits-
raaður þarna og var aö hreinsa glugga, horfði á mig með grunsemdar
og undrunarsvip, en ég iét sem ekkert hefði komiö fyrir. Þegar ut
kom, fundum við enn betur en áður, hve heitt var, því'aö inni í
kirkjunnu var frekar svalt, og fannst okkur eins og við kaemum inn
í bakaraofn. Það var um 28 gráður í skugga. Það var því ekki furóa
þó að íssalarnir græddu stórum á okkur, enda var kcmið stórt skarð
í hundrað-kallinn strax eftir þennan fyrsta dag.
Þetta var fyrsti turninn, sem við fórum upp í, ég er nú
búinn að gleyma, hvað margar tröppur voru í honum, en strákarnir
töldu þær, Þær hafa vafalaust verið eitthvað á fjórða hundrað.
En ég get fullvissað ykkur um það, kæru vinir, að þetta var ekki
síðasti turninn, sem við fórum upp í, nei, öðru nær. Ég held, aö
það hafi ekki liðið svo dagur, að viö ekki færum upp í einhvern
turn, svo þið getiö skilið, aó ekki var mikið eftir croiö af fótunum
á okkur, þegar vikan var liðin, en um það fáið þið vonandi aó heyra
einhvern tíma seinna.
Um kvöldið þennan fyrsta dag var okkur haldin ein mektug
veizla, sem varla er í frásögur færandi og voru okkur veittar aýr-
indis krásir, sem því miður var allt of lítið pláss fyrir í maganum,
því að við komum beint frá kvöldmatnum, en eins og áður er sagt, var
hann síður en svo skorinn við ncgl. Þar var einnig okkur til ánægju
sýnd mjög merkileg kvikmyna, sem skiptist í ótal kafla, en kafla-
*
skiptin voru oft á miður heppilegum stöðum, en þetta var okkur allt
saman til mikillar ánægju, og þá var tilganginum náð.
Meira held ég aö þið hafið svo ekki gott af að heyra að