Lindin - 02.08.1950, Blaðsíða 12

12
93
árangur, að framboðin frá einum scfnuði jafngiltu 300 kr istni'ooðum
í heilt ár.
7ar þaö ekki rausnargjöf?
Ef til vill gætum við, ungu Skógarmenn, eytt einhverju af
okkar tírca til starfsemi í þágu kristnihoðs, jafnframt því sem við
hiðjum fyrir því o& gefum því eitthvaö af fjármunum okkar.
Við skulum minnast kristinna Koreubúa í bænum okkar.
Kristniboði á Suður- Indlancii segir frá því, að einu sinni
hafi komið til sín rcaður með poka á bakinu, auðsjáanlega mjög þungan,
því að maðurinn gekk mjög álútur. Þegar hann kom til kristniooðans,
tók hann byrðina af bakinu. Hvað gat veriö í pokanum?
Jú, nokkur skurðgoðalxknesk.i úr málmi. Það var von aö pokinn væri
þungur.
"Hvers vegna kemur þú með þessi skurðgoð hingað"? spurði
kristniboðinn. Innfæddi maðurinn sviraði: "ÞÚ hefur kennt okkur
að skurðgoðin okkar geti hvorki heyrt né séð. Þau geta ekki
hjálpað okkur. Nú hefur okkur dottið í hug, aö það megi bræða þau
upp. Okkur vantar kirkjuklukkur, sem kalli okkur til Guðs-húss.
Er ekki hægt að nota þetta til þess?"
Kristniboðinn varð glaður í bragði og sá um að skurðgoða-
myndirnar yrðu bræddar og steypt úr þeim kirkjuklukka. Nú hringir
hún fólkið saman til bænar og þakkargjörðar í Guðshúsi. Þannig
notar Guð það sem Satan hefur haft í þjónustu sinni, en er síðan
helgað Guði.
Ilér er önnur stutt saga.
Blind stúlka kom á kristniboðssamkomu og fékk stjórnanda
samkomunnar 10 krónur, sem hún vildi gefa til kristniooðsins. En
honum fannst hann ekki geta tekið við svo miklu frá blinari, fátækri
stúlku. En hún sagði :
"ág á auðveldara með ao gefa þetta, en þér haldið."