Lindin - 01.02.1965, Blaðsíða 8

6
- 5 -
kofann.” Sunnudagsmorgun vorum viS vaktir kl. 5» Forum
vitS þá aS tygja okkur af sta?S. Setti ég reiSinginn á
Brún en hnakkinn á Jarp. Þegar allir voru tilbúnir var
hópnum skipt þannig að tveir og tveir voru saman. Ég og
sá sem var me?S már vor\im næst vestastir og fórum því
nitSur með ánni í átt til byggöa. Gekk feröin seint og
vorum vitS f jóra tíma niSur atS girSingunni í þoku og súld.
Var lítiS í safninu okkar utan nokkur hross og um þaS
bil 40 kindur. Gekk ferSin vel þaS sem eftir var til
byggSa. En skrýtinn var svipurinn á fólkinu í ráttinni
þegar þaS sá, hvaS viS komum meS lítiS stóS. Og fengum
viS svo sannarlega aS heyra , hve miklir skrælingjar
viS vorum aS geta ekki leitaS betur.
GRÁI REFUR OG ERNIRNIR.
NÚ var tækifseri fyrir hann aS sýna aS hann væri
mjög hraustur. Allt sem hann þurfti aS gera var aSeins
þaS aS ná fjöSur úr stáli arnarins.
Hinir hugrökku Indíánar sátu þátt umhverfis eldinn.
Stóri Bjór, foringinn, reykti hljoSur pípu sína. Á
morgun myndu þeir hefja hinar miklu veiSar. Hinn ungi
Grái refur sat í ytri hringnum. Hann fylgdist meS
reyknum frá varSeldinum sem liSaSist á leiS sinni upp í
loftiS. Hann hlustaSi á sögusagnir frá veiSunum. Hetjurnar
höfSu margar sögur aS segja frá sínu mikla hugrekki.
Eldurinn hjaSnaSi smátt og smátt. Indíánarnir hurfu einn
af öSrum til þess aS hvíla sig fyrir hina löngu ferS.
Þeir yrSu komnir langt áleiSis fyrir sólaruppkomu. Grai