Lindin - 01.02.1966, Síða 7

8 4
- 7 -
skýjunum, aS seinni hluta dagsins mundi hann þykkna upp meS
roki og óveSri,” sagSi Joi. "SerSu eyjuna barna, mér finnst
hún óvenju leyndardómsfull og freistandi núna, baS er skrítiS
aS þaS skuli ekki vera nema fjórir bæir á svona fallegum staS,
fyrir utan kirkjuna hans pabba." Pabbi þeirra var prestur á
bænum sem þeir áttu heima í, og messaSi stundum í kirkjunni í
eynni. Þegar hann fór út í eyjuna, fóru bræSurnir næstum
alltaf meS honum á bátnum þeirra, sem var lítill, hálfopinn
bátur. Drengirnir heyrSu nú aS þaS var veriS aS kalla í þá
aS koma aS borSa, svo aS þeir flýttu sér heim í bæinn. Allt
heimilsfólkiS var sezt til borSs og byrjaS aS snæSa, þegar
þeir komu inn.
"Þetta er nú meiri blíSan um helgina hérna, maSur ætlar
alveg aS stikna viS útivinnuna," sagSi vinnukonan.
"Já," sagSi vinnumaSurinn, "ég sá aS þaS er fólk í
sumarbústaSnum viS víkina. ÞaS kom í gær, og fer líklega á
morgun."
"Ætli þeir seu meS þennan motorbát, sem er alltaf aS
sigla hérna um í dag?" spurSi presturinn.
"JÚ, þaS eru tveir strakar í sumarbustaSnum, sem eru
alltaf á honum," sagSi Nonni, "en eg skil ekki, hvaS þeir eru
alltaf aS sniglast í kringum eyjuna."
"NÚ man ég hvaS ég ætla aS biSja ykkxir um, strákar mínir,"
sagSi; presturinn, "ég gleymdi Biblíunni minni úti í eyju á
sunnudaginn, og nú þarf ég aS fá hana fyrir morgundaginn,
þegar ég messa hérna, svo ég verS aS biSja ykkur um aS ná í
hana fyrir mig. HÚn er í kirkjunni og þiS finniS hana strax.
ÞaS er bezt, aS þiS fariS strax eftir matinn, svo aS þiS