Alþýðublaðið - 26.08.1925, Blaðsíða 3

RMKEPySÐBE'ÆÐI*
i
Oráðiö hetnir sin.
Fyrir táam áram voru Selbúðir
byggðar* Vár þá deila { bæjar-
Btjórninni um það, hvort byggja
œtti viðunandi hús «ða þesaar
bráðabirgða-byggingar. Vatð of-
an & tlUaga borgarstjórallðaina
nm það að hroða upp bygging-
um þeim, sem nú ganga undir
nafninu Selbúðir. Á þessu ári er
verlð að gera vlð byggingar
þessar, og munu eiga að ganga
til þess margar þúsundlr króna
(io þús.). En álitið er, að þetta
fé munl ekki meira en svo nægja
til þess að gera vlð fjórða part-
inn af þvi, sem laga þarf. En
þesal mikll viðgerðarkostnaður
kemur af þvf, að byggingarnar
áttu í upphafi að vera óvandað
ar og voru það Kka, og svo af
því, að óvanðvlrknislega hefir
vérið frá þeim genglð. T. d
iiggja bltarnir í góliunum að
mestu að heita má ( mold, og
eru þeir auðvitað orðnir graut-
fúnir, og gólfin líka að meira
eða minna leyti.
Nær hefði verið að fylgja
tiilögn jafnaðarmanna i bæjar-
atjórn og byggja vönduð hús,
sem nú hetðu verið góðar eignlr,
heldur en þessa bráðabirgða-
hrákasmfði, sem ar tll mlnkuuar
fyrir bæinn eg heilsnsplUandi
fyrlr tólkið, sem þar býr.
Verkamaöur,
Listverkasafn Einars Jónssonar
er opiö daglega kl. 1 — 3.
Þegar guðirnir reiðast.
Khöfn, 15. ágúst.
Allan júlimánuð og fram tll
þassa hefir sóiin brént og bakað
alt litandi og dautt hér inni í
bænum og úti im fand. Götarn
ar vora glóanci, Inni i húsum
var naumaitt vei audi, jafnvel þó
að gluggar stæða opnir til beggja
hliða. Svitinn 1 inn af mannl (
lækjum dag og nótt. Það var
hvergi sð finna hina minstu
svölun, — naumast hægt að fá
kait vatn að drekka. —
Þúsundlr manna flýðu bæinn
heitustu dagana. Þannig tóru
elnn daginn 80 % aIha Hafnar-
búa úr bænum eða sem næst
allir þeir, ©r á nokkarn hátt
áttu heimangengt. Öil flutnlnga-
tæki voru upptekin og snm meir
en fuil eins og eimlestirnar. í
þeim var fólkinu þjappað saman
eins og sild i tunnu. Kvenfólkið
var eins féttklætt og vahæmi
frekaat feyfði. Karfmennirnir
héldu á jökkunum á handieggu-
um, báru hattinn ( vinstrl hendl
og vasaklútlnn i hægri og þurk-
uðu viðstöðuiaust af sér svitann.
Það var afskaplegur hltl, —
aiveg óþolandi hiti og iang-
varandi.
Svo reiddust guðirnlr iokt og
nú syrti i loftl. Ógurfeg, svört
ský drógu sig saman. Það þurfti
englnn að vera í efa um, hvað
nú væri i aðsigl.
Sunnudagskvöldið 9. þ. m.
byrjaðl ofviðrið og stóð fram á
‘ mánudagstrorgun: — Ég var í
i Ringsted, þegar vaðrið skali á.
Við höfðum heyrt ós^uriegsir
dunur ( suðrl. Nú nálguðust þaer,
og kl. 8 x/a byrjaði að rigna, og
samtfmis hófust þrumur og eíd-
ingar.
Þetta var þó að eins byrjunin
ein. Eftir því, ssm á lelð, urðu
dunurnar ógurlegri og ieittrin
meiri og skærari, og regnlð
dundi nú á þaki eimlestarinnar
og gluggum, og var eins og alt
ætiaði nlður að keyra. AnnarB
var d!mt eins og f gröf og loftið
biksvart.
Þegar við náðum til Hafnar,
hafði veðrlnu slotað. Það var
þó að eins akammgóður vermir.
Við hötðum naumaat slopplð
heim, er aftur dundi við í
fjarska, og eftii þvi, aem veðrið
dró nær bænam, varð það óg-
nrlegra. Ég hefi aldrel fyrr Hfað
annað eins veður hér.
Kl. 1 var veðrið yfir Kaup-
mannahöfn. Það drundl i bæn-
um eins og af skothríð, frá
hundruðum herskipa, og elding-
arnar Jýstu upp eins og kastíjós.
Á þeisu stóð tii kl. 2 ‘/j, en
það fjarlægðist þó smám saman.
Kl. 6 um morguninn byrjaðl
aitur sami leikurlnn sem um
nóttina.
Veður þetta gekk yfir alt
Sjáland og stóð yfir fullar 15
kiukkustundir. Eins og nærri má
geta, olli það víða skemdum,
eins «g það geiir oftast aér í
landi. Mörg bændabýli brunnu,
og fórust sums staðar hestar,
kýr og svín. Á öðrum stöð-
um drap það líka tólk. Á
nokkrum stöðum hér inni I
bænum sló eldingum nlður, en
ollu annars ekki ekemdam. Á
Bdgar Rice Eurroughs: Vllti Tarxan.
hans. Vatn kom i kjaft hans; hann horfði á kjötið og
mjálmaði aftur. Tarzan brosti, greip afturpartinn bros-
andi 0g tók til snæðings.
Númi mjálmaði i þriðja sinn lágt og biðjandi. Tarzan
hristi sig óþolinmóður og kastaði þvi, sem eftir var af
dýrinu, til ljónsins.
jKerlingarvæfla!“ tautaði Tárzan. „Tarzan er orðinn
gömul og lasburða kerling. Bráðum fer hann að gráta
af þvl að hafa drepið hjört; hann getur ekki séð Núma,
fjanda sian, svangan, af þvi að hjarta hans er orðið að
vatni af samneytinu við hina veiklunduðu siðuðu menn;8
þó brosti hann, og ekki sá hann eftir þessu.
Tarzan athugaði það, sem fram fór i gryfjunni, meðan
hann át sinn hluta veiðinnar. Hann sá ljóniö rifa
græðgislega i sig hr»ið; hann dáðist enn meira að
likama dýrsins, og hann veitti þvi athygli, hve kænlega
var gerð ljónagryfjan. í venjulegri ljónagröf voru odd-
hvassir staurar, sem dýrið festist á og drapst oftast.
En hór var eigi svo um búin. Oddhvössum staurum var
komið fyrir i veggina þvi nær efst með fets millibili,
og vissi oddurinn inn 1 gröfina og á ská niöur á við,
svo að ljónið rak sig sifelt á þá, ef það stökk upp, en
komst ómeitt niður i gröflna.
Sýnilega vildu svertingjarnir ná ljóninu lifandi. En
þar sem þeir höfðu engin skifti við hvita menn, var
liklegt, að þeir gerðu það til þess að kvelja dýrið.
HHHHHHHHHHHHHHHHEaH
Kaupið Tarzanpsögupnarl
HEHHHHHHHHHHHHHHHHH