Svanur - 01.12.1937, Blaðsíða 7

6
um undrun konunnar, mo£ur tolpnanna, er 3aún fékk svoiiljdöanai svar
viö brefi sinuj Lattu þær i edik og sjoddu þær i þrjár klulcku-
stundir, saltaöu þær vel, og þá veröa þær ágætar eftir svo som
tvo daga.
22222222222
AUGUH í ÞÚFUNUI.
"Hefiröu séö augun i þúfunni sagöi Mangi, þegar hann
kom herm á hlaðiö. Hann var lafmdöur og skalf af hræöslu. svo byrj-
aði hann aö segja sigga broÖur si'num söguna. "ág reiö á honum
Grána út á Sanda og ætlaöi að hefta hann, áöur en myrkriö skylli á.
Allt i einu snarstansaöi Grám, eins og he.nn heföi oröið hræddur,
og dg datt af baki. ká sá eg þassi voöalegu augu, sem störðu á mig
stdr og glampandi , út úr emni þúfunni. ág varö voöalega hræddur
og gleymdi að hefta Grána og hljop heim i' dauðans ofboöi, dg hefi
aldrei vitað að þúfur heföu augu".
heir bræðurnir foru nú clC ^ ögæta, hvað þetta var. "þarna
eru þau", kallaoi M^ngi allt i einu og benti fram fyrir sig. Og
það var satt. har glorði i tvær gulrauðar glirnur, stdrar og star-
andi.
Bn hættan var ekki mikil, þetta var bara uglugroy, sem
starÖá sinum sto'ru augum út i' loftiö, og bjd sig til þess að fara
á veiöar.
Uangi varö sneypulegur, þegar hann sá hvers kyns var, enda
hefir hommi oft verið stritt með augunuin i þúfunni.
Ingi.