Svör við níðgreinum Sigurðar Á. Gunnarssonar í sorpblaðinu Víðir - jan. 1932, Blaðsíða 2

sama fundi sagt, að það væri upprunnið
frá krötunum, til þess að koma Stefáni
Jóhanni hér að sem bæjarstjóra. Einnig er
sagt, að ísleifur Högnason hafi haldið þvi
sama fram ó fundi í Alþýðuhúsinu og
sama er álit „bæjarbúa" í Víði 19. f. m.
Um þennan skoðanamun, hver eigi sök á
þessum ofsóknum, sem þeir telja, verð ég
að láta þá togast á um.
J)á kennir Sigurður mér um tap það, sem
hann telur sig verða fyrir á Carlson, ekki
undir 10 þúsund krónur, að hann segir.
Af gangi málsins, sem ég hefi skýrt frá
hér að framan, ætti mönnum að vera ljóst,
hverjum mistökin eru að kenna.
það er nú fyrst, eftir að Sigurður birtir
þessa grein sína, að mér er það vitanlegt,
hver greiddi þær sjö afborganir til General
Motor, hverja að upphæð d. kr. 248,00, er
Carlson átti ógreiddar, er billinn var af
honum tekinn. þegar Carlson, að eigin
sögusögn þann 3. nóv. 1930, ætlaði að borga
vixilinn, sem féll 1. s. m., þá var honum
sagt, að búið væri að greiða. þennan víxil.
Og er hann spurði Útvegsbankann hver
greitt hefði víxilinn var honum svarað, að
honum kæmi það ekkert við. — Hinsvegar
ef bíllinn hefði verið af Carlson tekinn fyr-
ir General Motor, eins og látið var í veðri
vaka, þá sé ég ekki í hvaða tilgangi Sig-
urður hefir farið að greiða þessa víxla,
nema hann hafi sjálfur ætlað að ábatast
á bíltökunni, og það bendir einmitt í þá
átt, að hann greiddi víxlana í nafn Carl-
sons þannig, að seljandi bílsins, General
Motor, veit ekki annað en Carlson hafi
sjálfur greitt þá, enda hefir Carlson mót-
tekið bæði bréf og kort frá General Motor
þar sem firmað þakkar honum fyrir við-
skiptin.
Af þessu er það ljóst, að Sigurð rak
enga nauð til þess að borga víxla General
Motors. Ef hann hefði skýrt Jóhanni Ólafs-
syni rétt frá málavöxtum hefði aldrei kom-
ið til bíltökunnar og hefði hann þannig
getað sparað sér kostnað þann, sem af því
leiddi, og hefði hann tekið þriðja veðrétt-
inn í bílnum eins og Carlson bauð honum,
þá eru líkur til þess að hann hefði getað
sloppið skaðlaus eða skaðlítill frá viðskipt-
um sínum við Carlson, samkvæmt því, er
hann sjálfur metur nú bílinn og með tilliti
,til þess að Carlson var búinn að fá rétt-
indi til kennslu í bílakstri og er ekki
ósennilegt, að sú atvinna hefði drýgt tekj-
ur hans af bilnum til numa ef hann hefði
fengið að halda honum. Annars átti ég
engan þátt í því að þessi margumræddi
Carlsonsbíll var kevntur liingað, nö að
Sigurður Gunnarsson eða aðrir tóku á sig
ábyrgðir í sambandi við þau kaup.
Ég áleit rétt að taka þetta fram til þess
að hnekkja þeim áburði, að töp þau er
Sigurður Gunnarsson telur sig hafa orðið
fyrir séu til orðin fyrir tilverknað hans
sjálfs en ekki minn.
Greinarhöfundur er að gefa það í skyn,
að ég standi sérstaklega að þessari kæru,
sem hann nefnir, á Stefán Ámason, en að
ég þori þó ekki að koma fram opinberlega.
því hefir víst aldrei verið haldið fram. að
ég væri svo sérstaklega myrkur í máli, að
ég þyrði ekki að segja meiningu mína, en
fyrst óskað er eftir umsögn minni um
þetta atriði, þá skal það játað, að það er
langt síðan ég fékk sterkan grun um að
Stefán Árnason vanrækti næturvarðar-
störfin og hygg ég það muni vera almenn-
ingsálit hér í bænum, en að ég standi pri-
vat að þeim kærum, er algerlega ósatt,
enda myndi ég þá hafa borið þær fram
sjálfur, og jafnframt persónulega fylgst
með rannsóknunum, til þess að trvggja
árangur, — Ég vil í þessu sambandi ekki
láta þess ógetið, að á fundi bæjarstjórnar
á Reyni 30. nóvember s. 1., þegar rætt var
um næturvarðarstöðuna, þá var það sam-
þykkt, að næturverðirnir skyldu með
klukkutima millibili gera. vart við sig á
Ilafstöðinni og var sú ráðstöfun gerð meðal
annars til þess, að tryggja það, að hann
eða þeir vektu á þeim tímum, sem tilskilið
er. Og þar sem þessi öryggisráðstöfun hef-
ir verið gerð, hefi ég persónulega ekki
hugsað mér að koma fram með neina
kæru eða gera liðna tímann í starfi Stef-
áns Ámasonar að umtalsefni nema sér-
stakar ástæður verði gefnar til þess.
Rógburður Sigurðar Gunnarssonar í
minn garð vegna bílveðsetningar Carlson
til mín er nú loksins kominn út á prenti
í þessari jólagrein hans. Hinsvegar er
þessi saga hans ekkert nýmeti. Hann er
búinn að halda henni á lofti í meira en
ár, þótt hann hafi sjaldnast ,í því sam-
bandi nefnt sömu t.ölurnar tvisvar. þessa
illmælgi Sigurðar lýsi ég tilhæfulaus ó-
sannindi. Um hitt dæmi ég ekki hvort
hann hefir sjálfur í sambandi við við-
skifti sín praktiserað slíkar veðsetningar.
Að iokum skpl það tekið fram, að ég
átti engan hlut að bilsölu Carlson til Helga
Benónýssonar og heldur ekki að þessum
svokallaða fyrirlestri sem Carlson hélt og
yfirleitt allur sá-rógur og ofsóknir sem á
mig er borinn í þessu sambandi, eru stað-
laus ósannindi.
Sigurður Gunnarsson byrjar síðari níð-
grein sína á því að útmála ósannsögli
mína og eyðir meginmáli greinar sinn-
ar í það, jafnframt og hann reynir að
afsanna að hann hafl staðið fyrir útbýt-
ingu jólablaðs Víðis og þar á meðal
reynir hann að afsanna, að Víði *é
stjórnað af ritnefnd er birti fyrstu níð-
grein hans. Þetta byggir hann aðallega
á vottorði eða yfirlýsingu frá Kolka
lækni og Hjálmi Konráðssyni, og er um-
rædd yfirlýsing þannig:
„Yfirlýsing.
Við undirritaðii' lýsum því yfir, að það
er ranglega eftir okkur haft að Sigurður
Gunnarsson haíi sent jólablað Víðis inn á
hvert heimilí. Það var gert samkvæmt ráð-
stöfun afgreiðslumanns blaðsins, án þess að
stjórn Eyjaprentsmiðjunnar h.f. hafi átt
nokkur bein afskifti af útsendingunni.
Vestmannaeyjum, 8. janúar 1932.
Hjálmur Konráðsson. P. V. G. Kolka.“
Eins og grein mín, er birtist í Víði
samtímis yfirlýsingu þeirri, sem hór er
tilfærð, ber með sér, þá er það rangt,
eins og lesendurnir geta sjálfir gengið
úr skugga um, að eg hafi haft eftir
vottorðsgefendum, að Sigurður Gunnars-
son hafi staðið fyrir áminnstri útbýtingu
á blaðinu. Hinsvegar eru ummæli mín
byggð á samtali mínu við vottorðBgef-
ondurna þar að lútandi, þar sem þeir
þvoðu hendur sínar af þessari ráðstöf-
un, og gat þá ekki verið öðrum til að
dreifa en Sigurði Gunnarssyni, þar sem
vitanlegt er, að afgreiðslumaður Víðis,
Sigurður Scheving, ræður engu um blað-
ið, og er það staðfest með eigin yfirlýs-
ingu hans á fjölmennum fundi 19. jan.
Hinsvegar skal það fram tekið, að ann-
ar vottorðsgefandinn, Kolka læknir, hef-
ir sagt mér, að framangreint vottorð
byggðist að nokkru leyti á misskilningi
hjá sér, þar sem hann hefði ekki haft
blaðið við hendina, enda vil eg geta
þess, að blaðið er ekki geflð út fyr en
daginn eftir að vottorðið er dagsett, svo
að í vottorðinu er verið að votta um
óútkomna grein mína. — Eg vil því til
að fyrirbyggja allan misskilning tilfæra
hér annað vottorð frá ofannefndum góð-
fúsum vottorðagefendum þessu viðvíkj-
andi og með því afsanna ósanninda-stað-
hæfingar Sigurðar Gunnarssonar í minn
garð, en vottorð þetta er þannig:
„í sambandi við samtal okkar við Ólaf
Auðunnsson 27. og 28. desember s. 1., er
Olafur spurði okkur um, hvort við hefðum
átt nokkurn hlut að eða vitað um þá
ákvörðun, að jólablað Víðis með greininni
um Olaf eftir Sigurð A. Gunnarsson undir
fyrirsögninni „Rógburður — Ofsókn, Carl-
son notaður11, var útbýtt gefins og borinn
inn á hvert heimili hér í Eyjum um síð-
astliðin jól, og skal það framtekið að við
svöruðum þessu neitandi og tókum það
fram, að þessi ráðstöfun hefði ekki verið
undir okkur borin. Að gefnu tilefni skal
það tekið fram, að við undirritaðir, ásamt
Sigurði A. Gunnarssyni, erum stjómendur
Eyjaprentsmiðjunnar h. f. og að prentsmiðja
þessi gefur út vikublaðið „Víðir“, og erum
við sem stjómendur prentsmiðjunnar jafn-
framt ritnefnd fyrir umrætt blaó, og höfum
við þannig yfirumsjón með útgáfu blaðsins
og rekstri, en formaður prentsmiðjustjórn-
arinnar og blaðaútgáfstjórnarinnar' er Sjg-
urður A. Gunnarsson.
Vestmannaeyjum, 22. janúar 1932.
P. V. G. Kolka. Hjálmur Konráðsson.“
Með framanrituðu vottorði er það stað-
fest og sannað, að eg hefi skýrt satt og
vétt frá þessu atriði eins og öðru í
áminnstri grein minni. Sigurður Gunn-
arsson stendur því hér eins og endra-
nær marg-vafinn og flæktur í lyga- og
svikavef sínum. Hinsvegar er gott að
hafa sönnunargögn á reiðum höndum í
viðureign við svona skítmenni.
Sig. Gunnarsson talar um það 1 síðari
níðgrein sinni, að hann hafi ekki búizt
við svari frá mér, og hefir hann í skjóli
þeirrar ráðstöfunar sinnar að meina mér
að bera hönd fyrir höfuð mér í Víði,
talið sér óhætt að svívirða mig og mann-
skemma. Jafnframt er hann að barma
sér yfir því, að eg hafi lítið um blaðið
hirt og heldur því fram, að eg hafi ver-
ið búinn að lofa blaðinu fjárhagslegum
stuðningi. Þetta er algerlega rangt. Mér
hefir aldrei dottið í hug að styrkja blað,
sem Sigurður Gunnarsson stýrir og not-
ar til persónulegra árása á menn, enda
eru kynni mín af manninum slík, að um
slíkt gæti aldrei verið að ræða.
Ástæðan til þess, að Sigurður Gunn-
arsson fór fram á ritvöllinn með rit-
ræpuvaðal sinn, og fór að hella úr skál-
um reiði sinnar yfir mig, er sennilega
sú, að Carkon hafði í fyrirlestri er hann
hélt um „réttarfarið í Vestmannaeyjum“,
flett ofan af svika og svindilbraski Sig-
urðar 1 sambandi við svonefnt „Bílmál
Carlsons“, sem eg hefi nokkuð vikið að
í fyrri grein minni. En Sigurður mun
upphafiega hafa talið sig eiga allskost-
ar við Carlson, vegna þess að hann hef-
ir haft meiri peninga til þess að bram-
boltast með heldur en Carlson, og kenn-
ir hann mér um, að hann varð á allan
hátt undir í viðskiftum sínum við Carl-
son, þar sem hæstiréttur reif niður all-
an svikavef Sigurðar. Það er því sízt
að undra, þótt Sigurður skammist sín
fyrir alla sína frammistöðu og fram-
komu í því sambandi, og vilji reyna
að leiða athygli almennings frá þessu
misheppnaða svikabraski sínu. — Ann-