Æska og menntun - 01.06.1948, Qupperneq 5

Nokkru fyrir miðja síðustu öld, eða nánar til-
tekið á árunum 1834—44, fór mikil trúarvakning um
lieiminn. Ekki er liægt að segja með vissu, hvar
hún hófst. Það var eins og hún hæfist ósjálfrátt
um allan heiminn í einu. En það, sem einkenndi
hana, var trúin á, að heimsendir væri í nánd og
Kristur myndi þess vegna koma aftur mjög bráð-
lega.
Þessi vakning var afleiðing af aukinni útbreiðslu
og þekkingu á Heilagri ritningu. Biblíu- og trú-
boðsfélög höfðu verið stofnuð i mörgum löndum
Evrópu og Ameriku rétt eftir aldamótin, og margir
hinna ágætustu og frægustu manna heiðingjatrú-
boðsins ruddu kristindóminum braut á stöðum, þar
sem heiðindómurinn hafði verið einráður til þess
tima.
Innan kristninnar blómgaðist nýtt andlegt lif, og
fólk í Ameríku, er hreifst af vakningunni, myndaði
með sér skipulögð samtök, er það kallaði Sjöunda-
dags aðventista. Þeir voru fáir í upphafi, en hreyf-
ingin fékk byr undir báða vængi, og nú í dag er
i þessum félagsskap fólk frá þjóðum, er mæla á
800 tungur. Aðventistahreyfingin nær þannig orðið
um heim allan.
Kenningar Sjöundadags aðventista eru grundvall-
aðar á Heilagri ritningu. Þeir trúa því ákveðið, að
Biblian sé innblásin af Guði og hinn eini rétti grund-
völlur til að byggja á í lífinu. Aðventistar afla sér
víðtækrar þekkingar á Biblíunni hver fyrir sig.
Til að auka skilning og þekkingu á Heilagri ritn-
ingu hafa Aðventistar á seinni árum sett á stofn
bréfaskiptaskóla í flestum löndum heims, þar sem
allir geta fengið ókeypis fræðslu. Margir, sem
standa utan félagsskapar Aðventista, nota þetta
tækifæri til aukningar andlegri þekkingu.
Aðventistastefnan er i raun og veru ekkert nýtt.
Kenning hennar og trú eru sams konar og hjá hin-
um fyrsta söfnuði, sem Jesús og postularnir stofn-
uðu. Trúarjátning hennar er sú sama og þessi
söfnuður hafði. Félagsskapur Aðventista viðurkenn-
ir engar kenningar, sem síðar eru til komnar og
eiga enga stoð í Ritningunni.
Þau grundvallarsannindi Heilagrar ritningar, sem
eru óumbreytanleg, er hægt að draga saman í eftir-
farandi setningar:
í upphafi skapaði Guð manninn syndlausan og full-
kominn í sinni mynd. En hið illa festi rætur í sálu
hans og eyðilagði þar með áform Guðs um ham-
ingjurikt líf Iionum til handa.
Guð gaf manninum frjálsan vilja og um leið
tækifæri til að gjöra það, sem rangt var. Hinn frjálsi
vilji er skilyrði fyrir fullkominni hamingju. Allt
sem af andanum er komið, getur þroskazt og dafnað,
aðeins ef það er frjálst.
Það er synd að brjóta boðorð Guðs. Syndin er
ekki frá Guði, hún er aðfengin. Hún er ekki fyrst
upp komin hjá manninum, heldur hjá Satan, sem
einu sinni var engill. Eftir að hann syndgaði, var
lionum steypt niður af himnum, og hann kom fram
sem freistari í höggorms liki í aldingarðinum Eden.
Vegna áhrifa frá honum varð maðurinn syndug
vera.
Á degi lirösunarinnar gaf Guð mönnunum fyrir-
heit um Frelsara, sem á ákveðnum tíma „i fyllingu
tímans“ myndi taka syndir mannanna á sig og
taka út þá refsingu og þjáningu, sem mönnunum bar
vegna afbrota sinna.
Guð er persónuleg, almáttug vera og fullkominn
i kærleika sínum, vizku og réttlæti. Jesús Kristur
hefur verið til frá eilífð eins og Faðirinn, en gerðist
um tima maður til að endurleysa hið fallna mann-
kyn. Síðan hann steig upp til himna, þar sem hann
hlaut aftur guðdómleika sinn, hefur hann verið og
og verður, þar til hann kemur aftur, talsmaður og
endurlausnari mannkynsins. Heilagur andi er full-
trúi guðdómsins á jörðinni, hann er hinn guðdóm-
legi máttur, sem alls staðar er nálægur, í eðli sinu
óskýranlegur og órannsakanlegur. Jesús talar um
Heilagan anda sem persónu, án þess að Ritningin
skýri það nánar.
Hin tíu boðorð gilda fyrir alla menn á öllum tím-
um. Þau eru tákn hins fullkomna vilja Guðs og
göfugasta siðgæðis. Framhald á bls. 11.
5