Æska og menntun - 01.06.1948, Qupperneq 13

Hin eina von mannk/nsins
Eftir D. A. Delafield
Mannkynið á örugga von. Framtíðin er ekki ein-
göngu myrk og kviðvænleg. Ástandið í alþjóðamál-
um cr heldur ekki eins vonlaust og það virðist. En
vonir mannkynsins um, að takast megi að koma í
veg fyrir gereyðandi kjarnorkustyrjöld, hljóta að
verða tengdar við Guð. Hann er hin eina örugga von
okkar. Ef við treystum eingöngu á okkur sjálf á
þessum tvísýnu tímum, bjóðum við ógæfunni heim.
Einungis ráð og handleiðsla Guðs getur borgið
mannkyninu í framtíðinni. Við verðum að treysta
á Guð.
Frá mannlegu sjónarmiði virðist framtíðin ugg-
vænleg og næstum vonlaus. Þær tilraunir, sem beztu
menn heimsins hafa gert til að koma skipulagi á
þann glundroða og jafna þá óeiningu, sem alls
staðar ríkir, hafa mistekizt hrapalega. Þeir stjórn-
endur, sem reynt hafa að hjálpa hinum nauðstöddu
þjóðum sínum, hafa orðið fyrir bitrum og lamandi
vonbrigðum. Alls staðar er efnahagslegt öryggis-
leysi, og menn og konur mega horfast í augu við þá
staðreynd, að þau hafi ekki brýnustu lifsnauðsynj-
ar. Aldrei hefur verið jafnlítið öryggi í því að eiga
eignir, skuldabréf og veð og einmitt nú. Jafnvel þótt
menn eigi búgarða eða jarðir, sem framleitt geta
gnægð matar, geta þeir ekki losnað við hinar þungu
áhyggjur, sem alls staðar ríkja vegna hinnar harð-
vitugu alþjóða stjórnmálabaráttu.
í hinum miklu erfiðleikum, sem mennirnir búa
við nú í dag, spyrja þeir ósjálfrátt, hvort Guð haldi
enn í hendi sér allri stjórn í tíma og rúmi. Hugsar
hann enn um okkur? Skiptir tilvera okkar hann
nokkru máli? Lætur hann sig velferð okkar nokkru
varða? Tekur hann nokkurn þátt í kvíða okkar
fvrir framtiðinni?
.Iá, það gjörir þann vissulega. í Ritningunni kunn-
gjörir hann sjálfan sig sem Frelsara, stjórnanda
meðal þjóðanna. Hann ræður yfir konungdómi
mannanna og stjórnar meðal þjóðanna, þótt hann
sé ósýnilegur augum dauðlegra manna. Heimurinn
er eign hans vegna sköpunarinnar og friðþæging-
arinnar. Fyrst skapaði hann okkur. Síðan sendi
hann af hinni dásamlegu náð sinni, Son sinn til að
leysa okkur frá því stríði og þeirri glötun, er við
höfum leitt yfir okkur. Vegna friðþægingarinnar
vakir forsjón hans yfir okkur i sérhverju landi.
„Því að augu Drottins hvarfla um alla jörðina,
til þess að hann megi sýna sig máttkan þeim til
hjálpar, sem eru lieils hugar við hann.“ (II. Kron.
16, 9).
Umhyggja hans er náin og persónuleg. „Eg vil
láta menn verða verðmætari en skíragull og mann-
fólkið dýrmætara en Ófírgull.“ (Jes. 13, 12 — ensk
þýð.)
Guð metur mennina ekki eftir fjármunum þeirra,
titlum eða stöðu, heldur eftir því, hvernig þeir veita
viðtöku frelsun hans og hversu einlæglega þeir
leitast við að láta gott af sér leiða í heiminum. Það
er einkamál Guðs. Hann litur á hjartalagið. Guð
frelsar menn ekki, af joví að þeir tilheyri einhverri
ákveðinni stétt eða þjóðfélagi eða skipulagi — Hann
mun frelsa þá, sem elska hann og þjóna honum
af einlægu og göfugu hjarta, frá þeirri tortímingu,
sem vofir yfir.
Hjartalag mannanna þarf að breytast.
Meðan við lifum í þessum dapra og bágstadda
heimi, verðum við að gjöra allt, sem við getum til
að berjast gegn fáfræði og lina þjáningar með því
að setja á stofn kristilega skóla, heilsuhæli, munað-
arleysingjahæli, elliheimili, góðgerðafélög og aðrar
álíka kærleiksstofnanir. En tilgangur Guðs með
kirkju sinni hér á jörðu er að frelsa manninn full-
komlega frá allri eigingirni og synd. í raun og veru
heyir maðurinn hér á jörðu ekki höfuðbaráttu fyrir
lífskjörum sinum, við illt veður, uppskerubrest eða
þjóðfélagslegt óréttlæti, heldur við hið þverúðar-
fulla hjarta sitt. Breytið hjartalagi mannanna með
því að segja þeim frá Frelsara þeirra, Jesú Kristi.
Segið þeim aftur og aftur, hundrað sinnum, þús-
und sinnum, frá hinum dásamlega Frelsara, og takið
eftir, hve skjótt mannlegar deilur og árekstrar
hjaðna.
Við bendum lesendum okkar á Jesúm Krist sem
„guðslambið, er ber synd heimsins,“ (Jóh 1, 29).
011 von okkar er bundin við hann. „Og ekki er
hjálpræðið í neinum öðrum, því að eigi er heldur
annað nafn undir himninum, er menn kunna að
nefna, er oss sé ætlað fyrir hólpnum að verða.“
(Post. 4, 12).
„Nafn hans þýðir Frelsari,“ (Matt. 1, 21). „Því
að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn, til þess að hver, sem á hann trúir, glatist
ekki, heldur hafi eilíft Iíf.“ (Jóh. 3, 16).
Heimurinn hefur gleymt þessu. Hinn siðferðilegi
mælikvarði hefur verið lækkaður og honum breytt
að óskum og vilja fjöldans. Hin sígildu tíu boðorð
Guðs hafa gleymzt í hinni öfgafullu sókn mannsins
eftir þægindum og skemmtunum. En þessi siðferðis-
lega lögbók er óbreytanleg, og eftir henni munu all-
ir verða dæmdir. í hinum tíu ódauðlegu boðorðum
Guðs er lögbók lífsins, sem er í samræmi við sið-
gæði okkar, en í Kristi er mátturinn til að halda boð
13