Viljinn - 01.12.1942, Blaðsíða 8

- 8 -
mínuni til að svara "þessari spurningu. Þessi vinur minn var
nýkominn heim frá Afriku, og hann var að sýna mér dýrgripi
þá, sem hann hafði meðferðis heim. Meðal þessarra dýrgripa
var málmstykki, sem sýndist svart og óásjál'-gt, þar til eg
veitti brotnu hlið þess athygli, en hún sýndi að það var
mestmegnis gull, þá skyldi eg” - - —
"Skildir hvað?"
"Hvers vegna verslunarmenn ferðast um Afriku þvera og
endilanga til þess að kaupa gull ogdýra steina, Þeir stofna
lífi sínu í hœttu af völdum hitabeltissjúkdóma, villidýra
og alls þess, sem kristniboðarnir eiga í höggi við. Þessir
menn eru fulltrúar verslunarfyrirtækja og ýmissa stcfnanna.
Þeír kaupa gullið. fyrir vörur, peninga, eða hvað sem kraf-
ist er. Þá skiidi eg, að eg gat farið til Afriku sem f’ull-
trúi Guðs og að eg gat keypt afrískt gull fyrir ríki hirnn-
anna. Málmstykkin eru ef til vill svört og óásjáleg, en
verk mitt er að leggja þau í hendur herra mín-s. Talentu
þá, sem Guð gaf mér, ber mér að nota á þennan hátt."
"Og eg er hluthafi þess fyrirtækis," sagði María bros-^
andi. - Nú gafst þeim tækifsri til að komast í land.
Erfiðir starfsdagar tóku nú við. Það þurfti að læra
tungumál, kenna, prédika, lækna og byggja. Og ofan á allt
þetta bættust dagar með brennandi sótthita. En áhuginn á
að kaupa "afríkskt guli" þvarr ekki. Hver maður, kona og
barn hafði að geyma dýrmæta sál, þótt hörund þeirra væri
dökkt. Þau þurfti að vinna fyrir Guð, hvað sem það kostaði
af erfiði, tárum og bænum.
Hálft annað ár var liðið, þegar Páll morgun einn sagði
við Mörtu veikum rómi: "Halt þú áfram að kaupa "gull",
"afrískt gull". Aðeins það hefur gildi á hinum mikla degi,
keyptu. - gull - " Þetta voru hans síðustu orð.
Paginn eftir fæddist sonur hans.
Mörtu var ní boðið að fara heim til ættingja og vina,
en hún afþakkaði. "Eg verð að halda áfram hér," sagði hún.
En er drengurinn hennar óx, sá hún, að ekki var unnt
að ala hann upp á þessum stað undir hennar kringumstæðum.
Þess vegna fór hún heim með hann og var þar með honum eitt
ér, Þa skrifaði hún kristniboðsstjórninni á þessa leið:
"Yiljið þið senda mig út að nýju. Röllun mín til að
TILJINH