Viljinn - 01.12.1942, Blaðsíða 9

- 9 -
fara hefur aldrei verið ákveftnari en nú- Þar er mitt starf
svið. Það er hægt að ala Pál litla upp hér, og^orð Meist-
arans eru á "þessa leið: Hver sem ann syni eða dóttur meira
en mér, er mín ekki verður. Gerið svo vel að leyfa mér að
fara,"
■Sá dagur kom, að fjölskylda sást standa niður við skip,
sem 'var ferðbúið til Afriku. Þegar blásið var til burtfar-
ar, þrýsti hin unga ekkja litla drengnum sínum fast og lengi
að brjósti sér, kyssti hann og fékk systur sinni hann.
"Eg veit að þú sérð eins vel um hann eins og eg mundi
gera," sagði Tvíarta. "Eg verð að fara til Afriku að kaupa
meira gull fyrir Meistarann."
F ó r n
þýðir?
Vitum við í ra\in réttri hvað það orð
V * ho E. C.o
oooOOQooo—
Svo opnaði eg hjarta mitt fyrir foreldr-
um mínurn, sagði þeixn frá freistingunni,
, stríðinu og fallinru . Og bú getur ímynd-
að þér, María litla, hvað bað hryggði bau, að litla stúlkan
þeirra, sem þau hcfðu látið ser svo annt um, að innrmta ■ -
allt gott, skyldi hafa hrasað svona, og það um ekki stærri
stein en þetta. Og þeim fannst synd mín enn bá stærri vegna
bess að hún var drýgð á jólunum, þegar öll barnahjcrtu eiga
að vera full af ást og meða’jmkun. Þau höfðu búist við öllu
góðu af mér, en eg hafði svikist um að gefa fátækri stúllcu
lítilfjörlega gjöf.
Mamma grét, og tárin stéð.u í augunum á pabba, Og það
var eg, sem hafði bakað þeim þessa sorg, - eg, eftirlætis-
goðið þeirra. . ■
Þau ávítuðu mig ekki, en 'hin bögula sorg boirra fékk
meira é mig en þó þau hefðu ávítað mig harðlegn. ' Eg var
sem sundurkramin af sorg og hugarangri.
•Svo gengu bau bæði inn í stofunaog fóru &ð slökkva
ljósin á jólatrénu, og þau hættu ekki fyir? nn hvert einasta
ljós var dáið og komið var svarta myrkur. Þá komu þau fram
fyrir.* Pabbi lokaði hurðinni og sagði meö raunahreim í ~
röddinni: "Hér verður engin jólagleði í kvöld."
PP.EISTPTG.
(frh, af bls.5)
V I L J I N N