Austurglugginn - 13.07.2012, Blaðsíða 4

4 AUSTUR · GLUGGINN Föstudagur 13. júlí
Á BJÖRTUM
SUMARDEGI VIÐ
REYÐARFJÖRÐ
É
g var ekki fyrr sestur í ritstjórastólinn en mér
var sagt frá frétt síðustu helgar. Sú snýst um
úldin fiskipoka sem ætlar Reyðfirðinga lifandi
að drepa. Nú, nú. Eins og kemur fram síðar í þessum
skrifum vissi ég upp á hár um hvað málið snerist enda
búsettur á Reyðarfirði. Veit allt um þessa lykt. En
það fyrsta sem ég hugsa er þetta: „Bíddu við, úldinn
fiskipoki? Er það frétt í smábæ úti á landi? Eru ekki
úldnir fiskipokar út um allt hérna og hafa verið síðan
einhvern tímann á nítjándu öld? Erum við virkilega
orðin svona veruleikafirrt? Þarf allur heimurinn virk-
lega að lykta eins og sótthreinsuð tannlæknastofa?“
En svo hugsa ég þetta: „Hægan Jón, hefurðu fundið
lykt af úldnum fiski nýlega? Svarið er nei. Ég hef ekki
fundið lykt af úldnum fiski svo árum skiptir ef undan-
skilinn er síðasti laugardagsmorgun. Þá fann ég hana
aftur. Og maður minn.
Ég telst nú varla til eldri manna en man þó samt
eftir því þegar maður gekk í Nesskóla klukkan korter
í átta og sá ekki á milli ljósastóra vegna bræðslureyks.
Þetta var hinsvegar ekki talin mengun, iðulega kölluðu
þorpsfeðurnir þetta „peningalykt“ og hægt en bítandi
fór manni að þykja þessi lykt góð. Ég fullyrði reyndar
að öllum alvöru þorpurum finnist þessi lykt góð, rétt
eins og allir alvöru Héraðsmenn fíla mykjulykt í botn.
Sérstaklega á björtum og sólríkum góðviðrisdögum.
En lyktin sem ég fann á morgungöngunni um síð-
ustu helgi fannst mér hreint út sagt óbærileg og þegar
ég nálgaðist Olíssjoppuna, þar sem ég ætlaði að kaupa
mér risavaxin barnaís, og lyktin var sífellt svæsnari,
sá ég mér þann kost vænstan að snúa við, koma mér
heim og fara í langt bað. Meira að segja tíkinni Þoku
fannst lyktin viðbjóðsleg og hún kallar ekki allt ömmu
sína í þessum efnum. Ég veit að bræðslulykt og lykt
af úldnu sjávarfangi er ekki sú sama en við skulum
nú ekki vera með neinar hártoganir í þessum efnum.
Þetta er stigsmunur - ekki eðlis.
Síðar um daginn gleðst ég ógurlega þegar ég frétti
af einstaklega samfélagslega meðvituðum fasteigna-
sala á Reyðarfirði, hringjandi í mann og annan, með
kröfur um viðbrögð af hálfu hins opinbera. Í stað þess
að bíða eftir að opinberar eftirlitsstofnanir ríkisins
geri eitthvað í málinu (eins og ég ætlaði að gera) tók
maðurinn sig til og kvartaði rækilega í hvern þann
sem varð að hlusta. Hef ég pottþéttar heimildir fyrir
því að nokkrir útvaldir og ónefndir bæjarfulltrúar í
Fjarðabyggð, prestar, fógetar, ígildi kaupfélagsstjóra
og aðrir valdamenn hafi ekki fengið neinn frið frá
þessum kunningja mínum sem krafðist þess að yfir-
völd „gerðu eitthvað - bara eitthvað! “
Og viti menn: Eitthvað mun gerast og úldni fiski-
pokinn, sem kom að vestan (eins og forsetinn), verður
fjarlægður í næstu hagstæðu vindátt.
Ég sofna síðar um kvöldið kyrrlátum svefni, full-
vissaður um mátt hins almenna borgara og rétt áður
en ég festi svefn velti ég fyrir mér hvaða lykt verði
næst bannfærð úr samfélagi manna. Er kannski búið
að úthýsa þeim flestum? Hvernig lykt finnur maður
eiginlega svona dagsdaglega í göngutúrnum? Enga
ef til vill?
Zzzzzz
Jón Knútur Ásmundsson
...
BÚÐAREYRI 7, 730 REYÐARFJÖRÐUR
Ritstjóri & ábyrgðarmaður: Ragnar Sigurðsson • frett@austurglugginn.is • Fréttasími: 477 1750
Auglýsingastjóri og þjónusta við áskrifendur: Guðmundur Y Hraunfjörð • 477 1571 & 891 6484 - auglysing@austurglugginn.is
Fréttaritari í Neskaupstað: Áslaug Lárusdóttir s. 695 8498 - aslaugl@gmail.com • Fréttaritari á Vopnafirði: Bjarki Björgólfsson s. 865 7471 - kompan@vortex.is.
Útgefandi: Útgáfufélag Austurlands ehf. • Umbrot og prentun: Héraðsprent.
Hjalli
Samþykktar voru breytingar á samgönguáætlun á
nýloknu þingi þar sem gert er ráð fyrir því að fram-
kvæmdir við Norðfjarðargöng skuli hefjast á næsta
ári. Ekki er útilokað að ákvörðun um útboð Dýra-
fjarðarganga geti legið fyrir eftir 2 - 3 ár. Þökk sé
þeim þingmönnum sem samþykktu tillögu Arn-
bjargar Sveinsdóttur um jarðgöng milli Seyðis-
fjarðar og Egilsstaða. Framkoma ríkisstjórnarinnar
sem greiddi atkvæði gegn þessari tillögu
er til háborinnar skammar og sömuleiðis
hjáseta Steingríms J. Sigfússonar.
Fram kemur í yfirlýsingu formanna
stjórnarflokkanna að lögfesting veiði-
gjalda sem hart hefur verið deilt um á
Alþingi geri nú stjórnvöldum kleift að
hefja kröftuglega uppbyggingu í samræmi
við fjárfestingaáætlun ríkisstjórnarinnar. Þar með
er nokkuð ljóst að hægt verður að bjóða út mikil-
vægar samgöngubætur á landsbyggðinni svo sem
Norðfjarðargöng á næsta ári. Búið er að samþykkja
breytingartillögu við samgönguáætlunina sem
felur það í sér að stefnt verði að því flýta rann-
sóknum og undirbúningi Fjarðarheiðarganga.
Núverandi ástand vegarins á heiðinni sem stendur
í meira en 600 m hæð er engum bjóðandi eftir
að löggæslan var flutt án nokkurs tilefnis frá við-
komustað Norrænu upp í Egilsstaði.
Miðað er við að þessum rannsóknum og undir-
búningi Seyðisfjarðarganga verði hagað með þeim
hætti að framkvæmdir við göngin geti hafist í kjöl-
far Norðfjarðar- og Dýrafjarðarganga. Mestu máli
skiptir að beygjurnar í Neðri - Stafnum hverfi sem
fyrst. Af fúsum og frjálsum vilja fæst réttlætið ekki
sem af minnsta tilefni er tekið ófrjálsri hendi frá
Seyðfirðingum, Norðfirðingum, Vopnfirðingum
og fleiri landsmönnum á meðan stuðningsmenn
Vaðlaheiðarganga opinbera vanþekkingu sína á
samgöngumálum Austurlands.
Um tímamótasamþykkt er að ræða eftir að til-
laga Arnbjargar Sveinsdóttur um Fjarðarheiðar-
göng var samþykkt með afgerandi meirihluta á
Alþingi þótt Steingrímur J Sigfússon hafi vottað
Seyðfirðingum sína dýpstu fyrirlitningu. Allt tal
um að Tryggvi Þór Herbertsson sé fyrsti flutnings-
maður tillögunnar er sett fram gegn betri vitund.
Óbreytt ástand í samgöngumálum Seyðisfjarðar
réttlætir ekki að þessi viðkomustaður ferjunnar
sitji á hakanum enn meir en orðið er þótt Norð-
fjarðar- og Dýrafjarðargöng verði efst á blaði.
Erlendis verja álfyrirtækin miklum fjármunum í
samgöngubætur og er ekkert óeðlilegt þótt svo yrði
einnig hér á landi. Án þeirra eykst samstarf Vopn-
firðinga aldrei við byggðirnar sunnan Hellisheiðar
eystri og Norðausturhornið. Öllu máli skiptir að
rannsóknum og undirbúningi á jarðgang-
agerð milli Egilsstaða og Seyðisfjarðar sé
hagað með þeim hætti að unnt verði að
stytta biðlistann eftir veggöngunum sem
leysa af hólmi núverandi veg í 640 m hæð
á Fjarðarheiði. Fyrr geta Seyðfirðingar
aldrei fengið öruggari vegtengingu við
Egilsstaðaflugvöll þegar illviðri og mikil
snjódýpt á heiðinni eru höfð í huga. Stuðnings-
menn Héðinsfjarðar- og Vaðlaheiðarganga á Aust-
fjörðum sem þræta fyrir að Arnbjörg Sveinsdóttir
hafi tvisvar flutt tillögu á Alþingi um veggöng
undir Fjarðarheiði opinbera fyrirlitningu sína á
samgöngumálum Mið-Austurlands og Suður-
fjarðanna. Þessar rangfærslur um flutningsmann
tillögunnar einkennast af þekkingarleysi, fáfræði,
pólitískri siðblindu og árásum á samgöngumál
Seyðisfjarðar sem skaða uppbyggingu atvinnu-
veganna í fjórðungnum. Þær eru ekki til þess
fallnar að rjúfa einangrun stóra Fjórðungssjúkra-
hússins í Neskaupstað við heimamenn sem búa
sunnan Oddsskarðsganganna, á suðurfjörðunum,
norðan Fagradals og Hellisheiðar eystri. Þeir sem
votta flutningsmanni tillögunnar um veggöng til
Seyðisfjarðar sína dýpstu fyrirlitningu eiga það
inni að þeir verði dregnir til ábyrgðar á orðum
sínum. Það sluppu stuðningsmenn Axarvegar og
Héðinsfjarðarganga á Austurlandi við þegar þeim
var þvert um geð að Arnbjörg Sveinsdóttir skyldi
fá samþykkta á Alþingi í febrúar 1999 tillöguna
um að næstu jarðgöng yrðu milli Reyðarfjarðar
og Fáskrúðsfjarðar. Kannski kunna svona djarf-
hugar ekki að meta annað betur en að þeim verði
kennt að bera fulla ábyrgð á gjörðum sínum og
orðum eftir þeim lagareglum sem í landinu gilda.
Flýtum útboði Norðfjarðarganga.
Guðmundur Karl Jónsson,
farandverkamann.
Veggöng undir Fjarðarheiði
Guðmundur K. Jónsson