Jólablað - 01.12.1936, Blaðsíða 1

.íAí:Nj //-/ '
v;, -» •> - > 7Q
J . tJ zJ I »J

JOLABLAÐ1
IJtgefandi: Ungherfadeild ASV á Akureyri.
Jólin koma.
Jólin nálgast. Börnin eru löngu
farin að hlakka til þeirrar til-
breytingar og fagnaðar, sem þá er
jafnan á ferðinni. Allir reyna að
gera sitt til þess á jólunum, að þá
verði sem ánægjulegast og reyna
að gleðja vini og ættingja með
gjöfum og heillaóskum. Þetta eru
allt fallegir siðir, en sá galli er á
að þeir sem mest vildu gefa til
þess að gleðja aðra, er varnað
þess. Fátækir verkamenn, sem
búnir eru að ganga atvinnulausir
í marga mánuði munu eiga full
erfitt með að veita börnum sínum
það allra nauðsynlegasta, en á
sama tíma geta þeir menn, sem
nýbúnir eru að neita fátækustu
verkamönnum bæjarins um vinnu
í eina viku, keyþt til jólanna fyr-
ir fleiri hundruð krónur. Og ,þið
skulið muna það, börnin góð, að
ef ykkur finnst eitthvað fátæk-
legra en þið hefðuð óskað, að láta
óánægju ykkar ekki bitna á for-
eldrunum. Þið vitið að þau reyna
æfinlega að gera það, sem í þeirra
valdi stendur til þess að gera ykk-
ur lífið sem ánægjulegast.
Jafnvel þó að aldrei sé gefið
eins mikið og á jólunum, kemur
misrétti mannanna aldrei eins
skýrt í ljós.
Sumir geta, án þess að þurfa að
leggja nokkuð á sig, haldið dýrar
veizlur og gefið öðrum, sem svip-
að eru stæðir, stórgjafir.
Aðrir geta varla veitt börnum
sínum nægilegt viðurværi, þrátt
fyrir æfilangan þrældóm.
En það eru til menn, sem vilja
afnema þetta misrétti. Það eru
menn eins og þeir, sem nú, jafn-
vel á jólunum, leggja líf að veði á
borgarstrætum og hásléttum
Spánar, fyrir lýðræðið og frelsið.
Hvað skyldu jólin færa verka-
mannabörnum Spánar? Það skul-
uð þið hugleiða. ------
Ég sagði áðan, að það væri fall-
egur siður að gefa jólagjafir og A.
S. V. á Akureyri ætlar að breyta
eftir því: Núna um jólin ætlar það
að efna til^ jólatrésskemmtunar
fyrir verkamannabörn.
Svo óskar A. S. V. ykkur gleði-
legra jóla og vonar að hið kom-
andi ár færi ykkur nýjar vonir
um bjartari framtíð.
Mo'zjna oi'íjuzoíieidin
Það vildi nú einu sinni til að
silfurskeiðin hans Lárusar var
horfin.
Lárus hafði alltaf borðað með
þessari skeið síðan hann hafði
lært að borða hjálparlaust, en
einn dag, þegar pabbi hans fór í
fiskiróður, var skeiðin horfin, og
enginn hafði hugmynd um hvern-
ig á þessu gæti staðið. Það var
leitað bæði hátt og lágt, því þetta
var merkileg silfurskeið, sem
amma hans hafði gefið honum.
Hún var bæði með fangamarkinu
hans og ártali. Já, Lárus áleit að
slíka silfurskeið hefði enginn átt
og hann grét fögrum tárum yfir
missinum.
Það er mál manna, að Skarfur-
inn hafi það til að stela gljáandi
hlutum og skreyta með þeim
hreiður sín, og því féll grunur á
hann. Lárus rannsakaði nú öll
Skarfshreiður, sem hann náði í og
hafði mikið fyrir, en hvergi
fannst skeiðin. Lárus gleymdi þó
bráðlega skaða sínum, því hann
hafði svo mikið að gera. Fyrst og
fremst þurfti hann nú að hjálpa
mömmu sinni með ýmislegt, því
margt þurfti hún að gera. Faðir
hans var oftast á sjónum, og þá
var það Lárus, sem hjálpaði með
karlmannaverkin. En hann skemti
sér líka stundum. Það, sem hon-
um fannst skemmtilegast, var að
fiska. Það var aldrei mjög stór
fiskur, sem hann fiskaði, og
mamma var vön að segja, að það
væri ekki ætur fiskur, sem hann
fiskaði, en það var nú ekki rétt,
því kisa borðaði íiskinn hans með
'beztu lyst, og þá hlaut það að
vera ætur fiskur, og smáfiskur
hlaut að vera jafngóður þessum
heimska þorski, sem ' stóra fólkið
montaði af.
Einn dag hugsaði hann, að gam-
an væri nú að fá einn stóran fisk,
kannske heppnaðist honum það,
ef hann kastaði færinu reglulega
langt út. Og svo gerði hann það..
En enginn fiskur beit á öngulinn.
Þarna sat hann nú á bryggjunni
og keipaði, en af því hann hafði
farið snemma á fætur og heitt var
í veðri, syfjaði hann svo hann valt
útaf. En þá beit á og það ærlega.
Þvílíkt flykki, sem það hlaut að
vera! Færið varð svo strengt sem
fiðlustrengur. Hann tók í af öllum
kröftum, en það var eins og stór
klettur hefði fest sig á öngulinn.
Þetta hlaut að vera hákarl eða
bláhvalur. „En upp skalt þú,“
sagði Lárus. Hann hafði heyrt að
bezt væri að gefa eftir aðra stund-