Heilbrigðisskýrslur - 05.12.1982, Blaðsíða 5

FORMÁLI
Veturinn 1976 varð vart svínainflúensu í Fort Dix herstöðinni
í New Jersey í Bandaríkjunum og náði smitið að breiðast út frá
manni til manns. Óttuðust margir að þetta yrði upphafið á
svínainflúensufaraldri í fólki, en svínainflúensuveira virðist
vera nánasti ættingi þeirrar veiru, sem olli spánsku veikinni
1918. Af þessu tilefni hvatti Alþjóðaheilbrigðisstofnunin til
rannsókna í aðildarlöndunum á ónæmisástandi fólks gegn svína-
inflúensuveiru. Athugunin, sem hér verður sagt frá, er íslenski
þátturinn í þeim rannsóknum. Þessi athugun var gerð að frumkvæði
landlæknis, en skipulögð og unnin á Rannsóknastofu Háskólans í
veirufræði v/Eiríksgötu undir eftirliti og á ábyrgð undirritaðrar.
Heilbrigðismálaráðuneytið, landlæknisembættið og Alþjóðaheilbrigð-
isstofnunin tóku á sig þann aukakostnað, sem til þurfti vegna
efnis og vinnu við þetta verkefni. Kann rannsóknastofan þeim
bestu þakkir fyrir.
Þó að tæp 60 ár væru liðin sxðan spánska veikin var hér á ferð-
inni, mátti glöggt sjá ehn á mótefnum fólks, hvar sú veiki hafði
komið og hverja hún hafði sýkt. Einnig var greinilegt, að skyld-
ar veirur höfðu náð að sýkja fólk næstu 10 ár á eftir stórfaraldr-
inum 1918. Það kom á óvart, hversu mikil mótefni fundust enn gegn
svínainflúensuveiru í blóði þess fólks, sem fætt var fyrir farald-
urinn 1918 og hafði verið búsett þar á landinu sem spánska veikin
geisaði. Aldursdreifing mótefna gegn svínainflúensuveiru var
allt önnur en aldursdreifing mótefna gegn nýjustu A-og B-stofnum
inflúensuveiru.
Hér á eftir fer skýrsla um þessar rannsóknir og niðurstöður þeirra.
Reykjavík, 21. maí 1981
Margrét Guðnadóttir, prófessor