Barnadagsblaðið - 20.04.1939, Side 10

10
BARNADAGURINN 1939
„S UNN A“
er mestTnotuð
á lampa og eldavélar,
hún er hrein
og tær,
veitir beztu birtu
og mestan hita.
Olíuverzlun íslandi Ii.f.
Símar 1690 og 2690
Einn dagur í Grænuborg.
Eftir forstöðukonu dagheimilisins í Grænuborg.
Klukkan er að verða níu og alltaf eru börnin að tínast inn
um stóra hliðið í Grænuborg. Stærri börnin taka stökkið í
kring um húsið um leið og komið er inn. Það er nefnilega
mikið metnaðarmál hjá þeim, að verða fyrstur í rólurnar að
morgni. Fóstrurnar taka á móti yngstu börnunum, klæða
þau úr ytri fötunum og fara með þau beint inn.
Nú birtist stúlka í dyrunum og hringir bjöllu. Börnin
koma hlaupandi úr öllum áttum. Þau hengja fötin á snag-
ana sína og raða sér upp inni í leiksal. Þau syngja morgun-
söng áður en þau fara inn í borðstofuna, þar sem þau fá
hafragraut og lýsi. Börnunum er skipt niður í flokka eftir
„í Grœrmborg, í Grœnuiborg er gaman oft & vorin ..
Lýsissamlag
íslenzkra botnvörpunga
Reykjavík.
Símar: 3616 og 3428.
Stærsta og fulikomnasta
kaldhreinsunarstöð á íslandi.
Mutiið að íslenzka þorska-
lýsið hefir í sér fólginn mik-
inn kraft og er eitt hið fjör-
efnaríkasta í heimi.
aldri, eins marga og fóstrurnar eru. Hver fóstra annast svo
sinn flokk, 15—20 börn. Börnin bíða með hendur í kjöltum
þangað til allir borðfélagar þeirra eru seztir, því að þá fyrst
segir fóstran þeim að gjöra svo vel. Það verða nokkur börn
úr elztu flokkunum eftir í borðstofunni að máltíðinni lok-
inni, til þess að þvö borðin og sópa gólfin. Þetta er gert til
þess að venja þau við eitthvert starf.
„Megum við ekki fara í göngutúr í dag, — það er svo gott
veður?" kveður allsstaðar við.
„Já“, er svarað, „en eldri börnin eiga fyrst að reyta arf-
ann í kálgarðinum“.
Minnstu börnin, sem eru of lítil til að fara upp í Öskjuhlíð,
eru í leikjum niður á túni með fóstru sinni.
Þegar litlu garðyrkju-
mennirnir hafa lokið starfi
sínu, dreifast þeir út um
tún og leikvöll. Nokkrir
drengir hlaða sér virki úr
grjóti, sem tínt hefir ver-
ið af túninu; telpurnar búa
til fallega blómsveiga úr
smára og baldursbrá. En
sum eru uppi í klifurgrind
að gá að hópnum, sem fór
í gönguförina. — Þarna
koma þau syngjandi: „Hæ!
hæ! og hó! hó! Við erum
að fara í Grænuborg!“
Nú er hringt til mið-
degisverðar. Gönguförin og garðavinnan hafa örvað lystina

Litlu garðyrlcjumennimir.