Kirkjublaðið - 17.10.1949, Blaðsíða 3

KIRKJUBLAÐIÐ
3
\
Sér Arni Sigurðssnn
Fæddur 13. sept. 1893 - Dáinn 20. sept. 1949
ln memoriam
Það hefir komið greinilega í
ljós, að séra Árni var íslenzku
þjóðinni kær og dýrmætur son-
ur. Minnist ég þess ekki að jafn
mikið fjölmenni hafi verið sam-
an komið við útför í Reykjavík
síðustu 10 árin, og á útfarar-
degi hans, hinn 29. f. m.Og það
er alveg víst, að það er mikið
áfall fyrir kirkju og kristni Is-
lands er jafn ágætur og glæsi-
legur starfsmaður og hann var,
hnígur í valinn á mjög góðum
aldri og í fullu starfsfjöri.
Fæddur var hann í Gerðiskoti
í Sandvíkurhreppi í Árnessýslu,
13. dag septembermánaðar 1893.
Foreldrar hans eru þau hjónin
Sigurður Þorsteinsson fyrrum
bóndi að Flóagafli og síðar fast-
eignasa.li í Rvík, og Ingibjörg
Þorkelsdóttir, bónda Jónssonar
í Óseyrarnesi. Er ætt séra Árna
öll í Árnes- og Rangárvalla-
sýslum.
Fjögurra ára gamall flutti
hann með foreldrum sínum
að Tryggvaskála við Ölvesár-
brú og þaðan eftir eitt ár að
Helli í Ölvesi. Þegar hann var
10 ára fluttu foreldrar hans á
Eyrarbakka, en þar dvaldi hann
ásamt þeim til ársins 1910, en
þá fluttist hann með þeim til
Reykjavíkur. Bæði við heima-
fræðslu og barnaskólanám á
Eyrarbakka kom í Ijós að hann
var mjög bókhneigður og að
námsgáfur hans voru óvenju
góðar. Hann var fermdur í
Eyrarbakkakirkju vorið 1907 af
séra Gísla Skúlasyni að Stóra-
Hrauni. Á árunum 1914—’19
las séra Árni mjög mikið og
einkum hneigðist hugur hans þá
að jarðfræði, jurtafræði og efna
fræði. Naut hann kennslu í
efnafræði hjá Ásgeir Torfasyni
efnafræði hjá Ásgeiri Torfasyni
ýmsar athuganir á því sviði í
að byggingu kirkjunnar og því,
að hún mætti verða sem vegleg-
ust, er Kirkjublaðið beðið að
færa alúðar þakkir sóknar-
nefndar og safnaðar.
Núpi, 2. júní-1949.
Haickur Kristinsson
form. sóknarnefndar.
rannsóknarstofu hans. En í ljós
kom að hugur séra Árna stefndi
æ meir að hinum andlegu mál-
um. Hann var innilega trú-
hneigður og laðaðist hugur hans
æ meir að guðfræði og prests-
starfi. Lauk hann gagnfræða-
prófi vorið 1914 oghafði þá les-
ið það, sem til prófsins þurfti
utanskóla. Veturinn 1914—1915
sat hann í 4. bekk hins alm.
Menntaskóla Reykjavíkur. —
Næsta vetur las hann náms-
greinar 5. og 6. bekkjar utan-
skóla og lauk síðan stúdents-
prófi vorið 1916. Um haustið
lét hann innritast til guðfræði-
náms við Háskóla íslands.
Næsta vor tók hann próf í for-
spjallavísindum og grískupróf
1918. Embættisprófi lauk hann
í febrúarmánuði 1920. Við öll
próf sín hlaut séra Árni mjög
góðar einkunnir. Eftir embætt-
isprófið veitti Háskólaráð hon-
um 2000 króna styrk til frekara
náms erlendis. Dvaldi hann í
Danmörku um 8 mánaða skeið
og stundaði trúarheimspeki við
háskólann þar, einkum í sam-
bandi við rit danska spekings-
ins Kierkegaards. Enn dvaldi
hann um tíma við Uppsalahá-
skóla í Svíþjóð. Sumarið 1921
kom hann svo heim til íslands
aftur. Sótti hann þá um Garða-
prestakall á Akranesi, en náði
ekki kosningu.
Framan af vetri 1921—1922
ferðaðist séra Árni um Austur-
land í erindum Góðtemplara, en
í félagi þeifra var hann frá 12
ára aldri og var bindindismálið
honum alla tíð hjartfólgið mál.
Árið 1922 hætti séra Ólafur
Ólafsson frá Arnarbæli störf-
um, sem prestur fríkirkjusafn-
aðarins í Reykjaví. Séra Árni
réð af að sækja um embættið er
það var auglýst til umsóknar,
enda mun séra Ólafur hafa
hvatt hann til þess og eindreg-
ið óskað eftir honum sem eftir-
manni sínum. Kosning fór fram
22. maí 1922 og hlaut sérá Árni
1248 atkvæði, af 1663, sem
greidd voru. Var hann svo vígð-
ur til embættis síns af biskupi
íslands dr. theol Jóni Helgasyni
27. júní s. á. Með honum vígðist
séra Björn O. Björnsson.
Séra Árni tók formlega við
embætti sínu 1. september 1922.
Hófst nú hið annaríka og víð-
tæka prestsstarf séra Árna. —
Söfnuðurinn óx að meðlimatölu.
Hinn ungi prestur laðaði að sér
og voru guðsþjónustur hans
ágætlega sóttar. Fór þegar orð
af honum sem prédikara, og
prestsstörfin öll vann hann
þannig, að menn dáðust að. —
Tekið var að útvarpa guðsþjón-
ustum úr báðum kirkjunum í
Reykjavík, dómkirkjunni og frí-
kirkjunni og varð séra Árni
mjög vinsæll útvarpsprédikari.
Ræður hans voru oftast mjög
góðar. en aldrei lélegar. Þær
vofu bornar uppi af innilegri
trúártilfinningu, góðri mennt-
un, bjartsýni, víðsýni og frjáls-
lyndri hugsun. Séra Árni fylgdi
ávalt fast frjálslyndri trúar-
skoðun. Hann bar ríkar þakkir
í huga til hinna frjálslyndu
' kennara sinna, prófessoranna
'Haralds Níelssonar, Magnúsar
Jónssonar og Sig. P. Sívertsen
og minnist hann með mikilli
ánægju dvalar sinnar í guð-
fræðideildinni og námsins undir
handleiðslu þessara manna. í
„vitae pastorum“, segir séra
Árni meðal annars þetta: ,,Það
var mér mikill ávinningur að
frjálslynd guðfræði skipaði þar
öndvegi jafnan“. En kjarni pré-
dikunar séra Árna var ekki guð-
fræðin heldur Kristur og fagn-
aðarerindi hans!
i ,,Þú ert Kristur, sonur hins
lifanda Guðs“, sagði hann s. 1.
vor í prédikun. — „Það er mín
trúarjátning". — Séra Árna
var það ekki nóg að prédika.
Hann óskaði að starfa að hug-
sjónum sínum og áhugamálum.
Hann þráði að gera bjartara í
lífi manna. Honum var það inni-
legt gleðiefni að sjá viðleitni
þeirra til hins góða. Þessvegna
vildi hann hjálpa ofdrykkju-
mönnunum til nýs lífs, styðja
barnið, sem fáa átti að, og sjó-
manninn, sem skortir skjól, er
að landi kom. Þessa þrá eftir að
vera öðrum til styrktar, mátti
. ávalt finna bæði í prédikun hans
og starfi.
Séra Árni var mikill starfs-
I maður og afkastaði miklu. —
Hann sat löngum í tómstundum
1 við skrifborð sitt og ritaði í
blöð og tímarit og bjó sig undir
1 að láta bækur koma út frá sinni
hendi. — En þó vanrækti hann
aldrei skyldur sínar í heimilinu.
1 Þar er um hann yndisleg og fög-
| ur minning. Kvæntur var hann
' Bryndísi Þórarinsdóttur prests
frá Valþjófsstað, Þórarinsson-
ar, mikilhæfri og ágætri konu,
sem var honum sannur vinur og
samhent í störfum. Börn þeirra
eru þrjú, Ragnheiður og Ingi-
björg, sem báðar eru giftar og
Þórarinn, sem er 16 ára.
Séra Árni var fjölhæfur gáfu
maður og hreinn í hjarta. Hann
var einn af þessum traustu og
góðu sonum Islands, sem þjóðin
má ekki missa. Skarðið sem eft-
ir er er vandfyllt. — Og í hópi
okkar vina hans og samherja
er dapurt og tómlegt þegar
hann er farinn.
Ég þakka þér vinur, sam-
starfið. Það var ekkert, sem
okkur skyldi þótt kirkjan þín
héti öðru nafni. Þú varst góður
samherji og vinur.
Ég þakka þér samverustundir
okkar, í starfi, í erfiðleikum
okkar og baráttu, þakka þér
minningarnar frá björtum og
helgum stundum.
Guð blessi íslenzku kirkjunni
og þjóðinni allri minninguna
um þig. S. S.
Séra Theódór Jónsson
látinn
Hann andaðist að Bægisá
hinn 5. okt. s. 1. Hann fæddist
16. maí 1866 á Auðkúlu í Svína-
dah Foreldrar hans voru Jón
Þórðarson prófastur á Auðkúlu
og kona hans Sigríður Eiríks-
dóttir. Hann varð stúdent í
Reykjavík vorið 1886. Gekk þá
þegar í Prestaskólann og lauk
þar embættisprófi árið 1888.
Um tíma stundaði hann barna-
kennslu eftir að hann hafði lok-
ið námi sínu, en sótti því næst
um Bægisárprestakall í Eyja-
fjarðarprófastsdæmi og fékk
veitingu fyrir því 12. júní 1890.
Yar hann vígður til prestakalls-
ins af herra Hallgrími Sveins-
syni biskupi 29. j úní og þjön-
aði ávalt Bægisárprestakalli þar
til er hann, fyrir aldurs sakir,
fékk lausn frá embætti 1. júní
1941. Kvæntur var séra Theodór
Jóhönnu Valgerði Gunnarsdótt-
ur prests á Svalbarði og Ljósa-
vatni, Gunnarssonar og eignuð-
ust þau þrjár dætur.
Síðan séra Theodór hætti
prestskap hafa þau hjón búið
að Bægisá. Lagðist Bægisár-
árprestakall niður, sem sérstakt
prestakall, er séra Theodór
hætti störfum og er því nú þjón-
að af sóknarprestinum í Möðru-
vallaprestakalli.
Séra Theodór var mætur mað-
ur. Hann var sérstaklega grand-
var í öllu sínu lífi ‘og gaf þar
fagra og góða fyrirmynd. Hæg-
ur í framgöngu og hjálpsamur
og góðviljaður í allra garð. —
Hann var ávalt mjög hlédrægur
og gekk fram í klæðum hins
hógværa kyrláta anda. Var
sóknarbörnum hans mjög hlýtt
til hans og er hans af öllum
þeim, sem starfa hans nutu
minst þakklátum huga. Minn-
ing hans verður því öllum þeim,
sem honum kynntust, kær. Hann
umgekkst meðbræður sína með
bróðurhug og benti öðrum með
dæmi sínu á að ganga veg friðar
og hreinleika.
Kirkjan þakkar líf og starf
þessa trúa þjóns og biður hon-
um blessunar Guðs. S. S.
Alþjóðaþing
Framh. af 1. síðu.
skyldu vora og fela Guði síð-
an allt. Vér trúum því, að í
vorri órólegu samvizku fá-
um vér heyrt Guð tala til vor,
þar sem hann sé að leita vor
og bræðra vorra, og að á
þeim vegum getum vér fund-
ið þann frið, sem æðri er öll-
um skilningi.
*
Forseti fyrir þeirri þing-
deildinni, sem fjallaði um hið
trúarlega uppeldi, einkum æsku-
lýðsins, var Ernest W. Kuebler,
frá Bostoh. Ályktanir hennar
voru meðal annars þessar:
Meðlimir hinnar trúarlegu
uppeldismáladeildar láta í ljós
gleði sína yfir að hafa fengið
tækifæri til að ræða saman
hin trúarlegu uppeldismál,
sem eru mjög þýðingarmikil
fyrir frjálslyndar kirkjur nú-
tímans. Vér erum sannfærðir
um, að framtíð kirkjunnar sé
undir því komin aðunniðsénú
fyrir æskulýðinn ogaðkirkjan
í heild notfæri sér þá reynslu,
sem af því starfi fæst. Vér
lítum svo á, að trúaruppeldis-
starfið eigi að vera fastur lið-
ur í starfi I. A. R. F., og að
vegna þess að hið trúarlega
uppeldi á að vera ævilangt
viðfangsefni hvers manns,
beri kirkjunni að eiga fast-
mótaða starfsskrá um það
efni. Á þessu sviði ber kirkj-
unni einnig að vinna fyrir þá,
sem utan hinna eiginlegu vé-
banda hennar standa.
Trúin og heimilin. Vér sjá-
um að heimilið gæti verið hin
áhrifaríka miðstöð trúarlegs
uppeldis. En til þess að kirkj-
an geti rækt skyldur sínar í
þessum efnum við heimilin
verður hún að fá foreldrun-
um í hendur tækin til að
vinna þetta verk, fá þeim í
hendur bækur, veita þeim
fræðslu og leiðsögn. Vér bend
um á, að í þessum efnum er
merkileg reynsla fengin hjá
sambandi foreldra og kenn-
ara í kristnum fræðum, sem
haldið hefur umræðufundi
foreldranna og kennaranna og
tekið til meðferðar grundvall-
aratriði trúarinnar og höfuð-
vandamál önnur í lífi samtíð-
arinnar.
*
Forseti þingdeildarinnar, sem
f jallaði um afstöðu kristindóms-
ins til annarra trúarbragða, var
Próf. Dr. C. J. Bleeker, og voru
ályktanir þeirrar deildar í fimm
liðum, meðal annars þessar:
1. I afstöðu vorri til annarra
trúarbragða verðum vér af-
dráttarlaust með öllu að við-
urkenna allt, sem er gott og
satt í þeim. Vér verðum að
bera virðingu fyrir sannind-
um þeirra og kenningum, án
þess þó að bregða nokkrum-
Framh. á 4, síðu.