Kirkjublaðið - 29.10.1951, Síða 1

Kærkommn gestur
Dr. Kristian Sehjelderup biskup d
Hamri í Noregi í heimsókn hér sem
fulltrúi norsku kirkjunnar
Hofskirkja
á Skagaströnd
Samkvæmt máldögum frá
byrjun 14. aldar var þar Ólafs-
kirkja og átti þá hálft heima-
land. Þar var og prestsetur og
hélst svo fram yfir síðustu alda-
mót. Var Spákonufellskirkja
lengi útkirkja þaðan. En með
prestakallaskipunarlögunum frá
1907 voru bæði Hofs- og Spá-
konufellskirkjur sameinaðar
Höskuldsstaðarprestakalli.
Frá Hofi var að fornu sungið
á tvö bænhús. Var annað þeirra
á Harrastöðum en talið fallið
árið 1486 og óvíst að það hafi
verið endurreist síðan. Hitt
bænhúsið var á Höfnum og stóð
að minnsta kosti nokkuð fram
yfir 1700. Af jarðabók Árna
Magnússonar er að ráða, að
Guðbrandur biskup hafi veitt
bænhúsi þessu hálfkirkjurétt-
indi og vígt það sem kirkju og
skyldi þaðan sækja fólk af öll-
um bæjum fyrir utan Skaga-
heiði. En ekki er mér að öðru
leyti þetta kunnugt né hvenær
kirkjan var endanlega niður-
lögð.
Kirkjan á Hofi var áður léns-
kirkja en mun hafa verið af-
hent söfnuðinum árið 1891.
Kirkja sú, er nú stendur á Hofi
er timburkirkja turnlaus, reist
árið 1860, en endurbætt að veru-
legu leyti árið 1874 og jafnan
verið vel við haldið. Má því enn
teljast vera í dágóðu standi.
Kirkjukór í Hafnarfirði
Hinn 9. október s.l. var stofn-
að í Hafnarfirði Söngfélag
Hafnarfjarðarkirkju. Stofn-
endur voru 17. I stjórn félags-
ins voru kosnir:
Júlíus Sigurðsson, formaður,
Jón Gestur Vigfússon, ritari,
Dagbjört Brynjólfsdóttir,
gjaldkeri. Aðrir í stjórn eru:
Ingileif Sigurðardóttir og Páll
Þorleifsson. Söngstjóri er Páll
Kr. Pálsson, organisti.
Undanfarna daga hafa verið
hér í heimsókn góður gestur og
virðulegur fulltrúi norsku kirkj-
unnar. Það er dr. Kristian
Schjelderup biskup að Hamri í
Noregi, einn af fremstu kirkju-
mönnum Noregs. Á styrjaldar-
árunum tók hann virkan þátt í
frelsisbaráttu norsku þjóðar-
innar og sat í fangabúðum Þjóð-
verja um skeið. En einnig þar
vann hann ógleymanlegt starf
meðal landa sinna. Árið 1947
var hann skipaður biskup að
Hamri og hefur gengt því virðu-
lega embætti síðan.
Hann prédikaði í dómkirkj-
unni í Reykjavík sunnudaginn
14. okt. s. 1. og var guðsþjón-
ustunni útvarpað. 1 lok hinnar
fögru predikunar flutti hann í
umboði norsku kirkjustjórnar-
innar hlýja kveðju til íslenzku
kirkjunnar, en biskup Islands
þakkaði fyrir hönd kirkjunnar
og árnaði biskupinum, norsku
kirkjunni og norsku þjóðinni
heilla og blessunar Guðs í nú-
tíð og framtíð.
Seinna flutti Schjelderup
biskup erindi í hátíðarsal Há-
skólans, sem vakti mikla athygli
og hrifningu áheyrenda. Erind-
ið nefndi hann Kampen om
Livssyn. Hann talaði um þær ó-
líku lífsskoðanir, sem uppi eru í
heiminum og menn ættu um að
velja. Hann sagði, að engin ein
stefna hvorki í trúmálum, heim-
speki eða stjórnmálum hefði
rétt til þess að segja, að hennar
lífsskoðanir væri hin eina rétta,
hvorki þeir sem legðu einhliða
áherslu á þetta jarðlíf né hinir,
se teldu manneðlið gjörspillt
og sáluhjálpina annars heims
eina öllu skipta. Sannleikurinn
væri sá, að hver maður yrði að
skapa sér sjálfur sína lífsskoð-
un út frá þekkingu sinni og
reynzlu, og að það væri blátt
áfram skylda hvers hugsandi
manns að reyna að gjöra sér
grein fyrir tilgangi lífsins, ann-
ars yrði lífið tómt fálm og ekki
vert þess að lifa því. Að lokum
ræddi biskupinn um sína eigin
lífsskoðun, sem hefði verið að
mótast á mörgum árum fyrir
persónulega reynslu, þekkingu,
innri baráttu og leit að sannleik-
anum. „Ég fullyrði enganveg-
inn að hún sé hin eina rétta“,
sagði biskupinn að lokum „En
hún er reist á reynslu minni og
baráttu á liðnum árum. Þrátt
fyrir allt hið illa í þessum heimi
ranglæti, kúgun og þjáningar,
þá er ég sannfærður um að hið
góða er sterkast í hverri manns-
sál, og að tilgangur lífsins sé að
vinna að sigri þess og þar með
að skapa göfugra samlíf ham-
ingju og frið á jörðu. Ég trúi á
Guð, sem af kærleika sínum vill
frelsa mennina frá synd og
villu, vera með þeim og hjálpa
þeim í daglegri baráttu þeirra
til þess að nálgast hina kristnu
lífshugsjón, en einkenni hennar
er góðvild, þjónusta, kærleikur
og réttlæti".
Hinn norski biskup flutti
einnig erindi í dómkirkjunni í
sambandi við kirkjufund þann,
er þá var haldinn í Reykjavík,
enda var hann þangað boðinn,
sem gestur fundarins. Fjallaði
erindið um einstaklinginn, söfn-
uðinn og kirkjuna og var bæði
fróðlegt og snjallt.
fslenska kirkjan hefur annast
móttöku biskupsins og dvaldi
hann á heimili biskupshjónanna.
Þar hafði Kirkjublaðið tal af
honum, og spurði hann tíðinda
frá norsku kirkjunni.
— Stríðsárin kenndu okkur
— segir biskupinn, að sjá og
skilja, að það sem þjóðin þarfn-
aðist þá, var ekki sú kirkja,
þar sem deilt var innbyrðis um
trúfræðilegar stefnur og skoð-
anir heldur sú kirkja þar sem
menn ynnu saman í anda Jesú
Krists, að hinum aðkallandi
verkefnum, án tillits til skoðana
munar í einstökum atriðum.
Deilurnar voru lagðar til hliðar.
Starfið var í fyrirrúmi. Og mér
er óhætt að segja það, að kirkjan
vann mikið og gott starf fyrir
þjóðina á þeim erfiðu reynzlu
tímum. Enda voru menn kirkj-
unni þakklátir og kirkjusóknin
á þeim árum yfirleitt mjög
mikil. En eftir stríðið hefir
kirkjusóknin, því miður, minnk-
að verulega einkum í bæjun-
um. —
Hvað getið þér sagt mér um
starf prestanna t. d. í yðar
biskupdæmi?
— Yfirleitt má bera þeim
mjög vel söguna — segir dr.
Schjelderup — Þeir vinna störf
sín af alúð og samviskusemi.
Aðstaðan til starfs er auðvitað
misjöfn. Algengt er, að hver
prestur hafi aðeins eina að tvær
kirkjur, en til eru þó prestar,
sem hafa allt að því sjö kirkjum
að þjóna. Yfirleitt messa þeir á
hverjum sunnudeigi, en taka
auk þess flestir verulegan þátt
í æskulýðsstarfi og ýmsu félags-
lífi innan safnaðanna. Enginn
prestur má þar vera degi lengur
fjarverandi úr prestakalli sínu.
Prófastur getur veitt allt að
þriggja daga fjarvistar leyfi.
En sé um lengri fjarveru að
ræða, verður prestur að sækja
um það til biskups. En venjulega
veiti ég prestum mínum slíkt
leyfi. — segir biskupinn bros-
Frh. á U. síðu.