Vörn - 10.11.1940, Blaðsíða 2

2
V 0 R N
tala við hann síðar um daginn,
þar eð ég var upptekinn þá í
svipinn.
Þá samstundis 'fékk ég svo
tilkynningu frá bæjarstjóra um
kosninguna.
Um kl. 3 e. h. hringir Guðm.
aftur og segist þurfa að tala
við mig, og talast okkur þá svo
til, að hann komi á skrifstof-
una til mín.
Skömmu síðar kemur svo
Guðm. Skýrir mér frá að það
hafi nú bæzt við ein umsókn,
frá Harald Aspelund, sem hafi
fyrst borist sér rétt eftir að
hann talaði við mig.
Ég segi honum þá að það
geti nú breytt minni afstöðu
talsvert, og óska eftir að fund-
inum sé frestað, svo að mér
gæfist tími til umhugsunar.
Vandamál.
Mér var þegar ljóst, að hér
var talsverðum vanda fram úr
að ráða.
Harald Aspelund er mágur
minn, og er hann talinn vera
Sjálfstæðismaður. Hinu gat ég
ekki lokað augunum fyrir, að
hann er talinn einn af slingustu
skrifstofumönnum í þessum bæ,
hefir á hendi kennslu í bók-
færzlu, reikningsmaður ágætur
og nokkur tungumálamaður.
Hann hefir leiðbeint ýmsum
fyrirtækjum í bænum um bók-
færzluaðferðir og bókhald, ver-
ið dómkvaddur sem sérstaklega
bókhaldsfróður maður, þar sem
hér er enginn löggiltur endur-
skoðandi til, og haft á hendi
endurskoðun ýmsra fyrirtækja
og stofnana og þar á meðal
Sjúkrasamlagsins.
Gat ég nú, með góðri sam-
vizku, gengið fram hjá þessum
manni?
Ég ákvað nú að eiga tal við
nokkra vini mína og vanda-
menn, svo og helztu leiðtoga
Alþýðufiokksins í bænum og
kynna mér álit þeirra.
Venslafólk mitt taldi að í
slíku tilfelli sem þessu ættu
flokkshagsmunir ekki að koma
til greina. Það taldi og að einn
af leiðtogum flokksins hefði
áður beitt Aspelund órétti með
því að svifta hann lélegri at-
vinnu við kennslu, fyrir engar,
eða ósannaðar sakir og senni-
lega einungis vegna pólitískra
skoðana hans — sem er frek-
leg atvinnukúgun, og Alþýðu-
flokkurinn hefir jafnan barist
á móti — og spurði hvort mér
virtist ekki sem mér bæri nokk-
ur skylda til að bæta fyrir það,
þar sem ég nú hefði aðstöðu
til þess.
Þeir leiðtogar Alþýðuflokks-
ins, sem ég talaði við, töldu að
mér hæri að greiða atkvæði í
samræmi við þeirra vilja, sem
þeir kölluðu vilja flokksins.
En vilji þeirra var sá, að ég
kysi í stöðuna Baldvin Þórðar-
son, sem talinn er Alþýðu-
flokksmaður. Hann er þar að
auki géðkunningi minn og
margra ára samstarfsmaður,
og veit ég að hann er í hví-
vetna bezti drengur.
Mér mundi þykja það mjög
leitt, ef ég á einhvern hátt yrði
til þess að gera þessum manni
þi’étt.
Ég sá að ég varð að reyna
að fá frest til að hugsa málið.
Ég bað því þessa leiðtoga
að útvega mér frest til um-
hugsunar. Taldi ég og tæplega
réttmætt að kveðja varamann
til að útkljá slíkt stórmál fyrir
Samlagið, þar eð von væri á
aðalmanninum heim eftir2—3
daga og æskti þess að fundin-
um yrði frestað til heimkomu
hans.
Fundarhaldinu var svo frest-
að þetta kvöld um óákveðinn
tíma.
Ég var eiginlega jafn nær
þegar ég kom heim frá vinnu
þetta kvöld, og hafði enn enga
ákvörðun tekið.
Ég hugsaði málið vandlega
og velti því fvrir mér fram og
aftur.
Ekki flokksmál.
Ég komst að þeirri niður-
urstöðu að þetta væri ekki
flokksmál. Flokkurinn hafði
aldrei rætt þetta mál á neinum
fundi. Fjórðungsþing eða Full-
trúaráð höfðu, að því er ég.
bezt vissi, heldur ekki rætt það
og þá engin ályktun um það
verið gjörð. Ég var líka algjör-
lega óbundinn með atkvæði
mitt, þar sem enginn hafði
minnst á það við mig áður en
ég var kosinn í þessa vara-
stjórn og þá heldur ekki nein
skilyrði verið sett fyrir kosn-
ingu minni. Ég taldi mig því
hafa algerlega óbundnar hend-
ur, ef til minna kasta kæmi að
fjalla um þetta mál, og hafði
engin loforð gefið í því sam-
bandi.
En var það nú alveg víst að
vilji og óskir 3—4 helstu leið-
toga Alþýðuflokksins væru f
samræmi við vilja og stefnu-
skrá flokksins sjálfs.
Er t. d. Hannibal Valdimars-
son Alþýðuflokkurinn? eða þá
í þessu tilfelli Guðm. G. Krist-
jánsson? og mér beri því, sem
flokksmanni, að lúta boði hans
og banni?
Nei, ég fæ ekki skilið það?
Eg held að þeir séu bara
litlir limir á þeim stóra bol.
En segir þá stefnuskrá Al-
þýðuflokksins nokkuð um þetta
atriði? Við skulum sjá. Þar
stendur á bls. 10: »Alþ}’ðuflokk-
urinn vill heyja baráttu sína
með stéttarsamtökum sínum,
verkalýðs-, samvinnu-, fræðslu-
og stjórnmálasamtökum, og
varast ofbeldi. (Leturbr. mín.)
Já, þetta hefðu nú sumir
gott af að kynna sér.
Þar er ekkert um stöðuveit-
ingar. Ekki orð. En bíðum við.
Það er til nokkuð sem heitir: