Draupnir - 01.12.1939, Síða 2

2
DRAUPNIR
PG sit með pennann í hend-
inni og ætla að fara að
skrifa. En þá kemur fregn, sem
verkar á okkur íslendinga eins
og hleypt sé úr byssu víð eyr-
að á okkur, — sú fregn, að eití
mesta stórveldi álfunnar liafi
snúið fallbyssukjöftum að einni
hræðraþjóð okkar og látið
sprengikúlum rigna yfir borg-
ir hennar. Penninn feliur úr
hendi mér. Ég fer að liugsa um,
hvert heimurinn stefni með
öllum þessum styrj aldarógn-
um, öllum þesum hraða og' öllu
þessu mannúðarleysi. Er heim-
urinn á barmi glötunar, sem
hann er að þvi kominn að falla
fram af, eða á eftir að renna
endurreisa hlaðið í sama formi
og SkólaiDÍlturinn var í.
Tilgangur með þvi að gefa
út Draupni er i fyrsta lagi að
venja nemendur skólans við að
skrifa greinar og láta með því
skoðanir sínar í ljós. Einnig er
ætlazt til, að allir þeir menn,
sem hafa stundað nám i skól-
anum, geti eignazt Draupni
og fylgzt þannig' með skólalíf-
inu. Draupnir ætti að geta
tengt eldri nemendur við
skólann og myndað nokkurs
konar brú yfir það breiða djúp,
sem myndast með ári hverju.
Loks vil eg fyrir hönd ritnefnd-
ar þakka skólastjóra og kenn-
urum fyrir þá miklu hjálp, sem
þeir liafa veitt okkur við að
koma út þessu blaði. Ég vil
einnig þakka þeim verzlun-
um, sem auglýsa í þvi.
Gísli Þ. Stefánsson.
og frelsi.
upp nýr heimur ljóss og friðar?
A að koma heimur, sem stefn-
ir til framfara og þroska, eða
á öll menning að tortimast, all-
ar framfarir að lirynja til
grunna og öllu sjálfstæði að
vera lokið? Eiga hin ægilegu
hernaðartæki, er sett hafa ver-
ið saman af vísindalegri ná-
kvæmni, að verða til þess að
leggja heiminn i rústir, útskúfa
öllu frelsi og virða sjálfstæði
þjóða að engu? Þessar og aðr-
ar líkar spurningar liljóta að
smeygja sér inn í hjarta is-
lenzku þjóðarinnar á afmælis-
degi fullveldisins, þegar hún
sér hnefann reiddan að einni
Norðurlandaþjóðinni.
Yið vitum, hvílíkur geysi-
munur er á aðstöðu Rússa og
Finna. Mér dettur í hug stór
strákur, sem klípur í ejTað á
barni og liótar að drepa það,
ef það verði óþægt, en í kring
standa systkin þess og skjálfa
af liræðslu. Við íslendingar
getum hrósað því happi að
vera úr skotfæri, og þó vitum
við ekki, hvað fyrir getur kom-
ið, vitum ekki, hve lengi okk-
ur auðnast að fagna sjálfstæði
okkar, þvi að á þessum tímum
er það afar fátt, sem hægt er
að kalla tryggt. Þegar það vof-
ir yfir einni bræðraþjóð okk-
ar, að hún glati sjálfstæði sínu
í hörmungum hlóðsúthellinga
og dauða, finnum við bezt,
hvilíkur gimsteinn sjálfstæðið
er. —
Nú eru liðin 21 ár, siðan
ísland endurheimti sjálfstæði
sitt, og á þeim árum hafa orð-
ið miklar og stórstigar fram-
farir, bæði til lands og sjávar.
Framfarirnar eru góðar, svo
framarlega sem þær hoi’fa ó-
tvírætt til bóta landi og' þjóð.
En mitt í öllum þessum fram-
íorum tökum við eftir þvi, að
samt sem áður er ekki allt með
felldu með þjóðinni. Æskan
sefur. Þessi svefn er í því fólg-
inn, að unga fólkið liefir glat-
að þeirri gleði, sem felst í heil-
brigðu starfi. Hina gömlu
starfsgleðx og hinn mikla lífs-
þrótt, sem af henni stafaði,
vaxxtar. Æskan flj7kkist úr
sveitunum og' raðar sér niður
i atvinnuleysi bæjanna eins og
snjókornin, sem falla á jörð-
ina. Æskan, sem á að vaka,
hefir fallið í svefn og virðist
ekki rumska, þó að heimurinn
leiki á reiðiskjálfi. Unga fólk-
ið hefir svo margt um að hugsa
nú á dögum, að það má ekki
vera að því að hugsa unx sanx-
bands- eða sjálfstæðismál. í
hvei’ri vikxi erxx svo margir
dansleikir, svo spennandi kvik-
nxyndir og' svo mikill „draum-
ur“ að sitja í kaffihúsunum og
svæla sig þar í hel, að þetta
xxnga fólk má ekki vera að þvi
að hugsa. Sjálfstæði, konungs-
vald, lýðveldi. Góði, bezti, vertu
ekki að þessari þvælu, talaðu
lieldur um eitthvað aixnað!
Þannig er æska þessa lands
að visu ekki öll, en ixokkuð af
henni. Það þarf að gefa henni
ósvikna vatnssprautu, svo að
hún vakni af dvalanum, og láta
lxana sjá, að fleira er til í heim-
inum en Roomps-a-Daisy, Hótel
Borg og Hollyw'ood. Til dæmis
er til nokkuð sem lieitir sjálf-
stæði og frelsi. Þú þykist vera
frjáls maður. Ef til vill ertu
það og ef til vill ekki. Þú ert