Draupnir - 01.12.1939, Qupperneq 3

D R A U P N IR
3
ekki frjáls, nema þú hafir vald
yfir tilfinningum þínum.
Hinar æstu tilfinningar eru
voldugar og liafa oft yfirráðin
í hjarta mannsins. En sértu
frjáls maður, þá lúta þær þinni
stjórn. Þú ert þinn eigin lierra.
Æskuna vantar frelsi. Hún
heldur, að það sé frelsi að
mega reykja og drekka og yfir-
leitt lifa eins ósiðsamlegu lífi
og unnt er. En hún veit ekki,
að það er þrælkun, sem bindur
hana í háða skó, heldur lienni
niðri, svo að hún ætlar að
kafna í sollinum. Það er sjálf-
sagt vegna þess, að æskan er
þannig fjötruð, að liún hugsar
um sjálfstæði íslands með hálf-
sofandi hjarta og sofnar á næt-
urnar i þeirri vissu, að lífið sé
dillandi vals og vín og ekkert
annað sé vert að tala né hugsa
um. Þannig lieilsar hún sjálf-
stæðinu og frelsinu aðeins með
yfirbprðskveðju, en hjartað er
bundið fast við glauni og glys
og ekki neitt.
Það þarf með einhverjum
ráðum að vekja æskuna og
benda henni á gróðurinn, sem
liggur fyrir fótum hennar. Það
þarf að fá liana til að meta
hið rétta frelsi og afneita öllu,
sem hrekur hana af þroska-
brautinni, og fá hana til að
leggja hönd á plóginn og skapa
hér gróandi land. í sjálfu sér
er ekkert við það að athuga
að ungt fólk skemmti sér. Það
er hlátt áfram nauðsynlegt,
vegna þess að það er eðli æsk-
unnar. En öfgarnar eru hættu-
legar og verða mönnum oft að
falli. Það er öfgakenndur hugs-
unarháttur að vilja lifa lífinu
i trylltum glaumi og dansi og
líta svörtum augum á allt, sem
T^RAUPNIR heitir þetla nýja
skólahlað okkar. Nafn
þetta er fallegt og viðfelldið,
og þegar þess er gætt, livaðan
það er komið og livað í því
felst, virðist það eiga einkar
vel við.
Frá Draupni er sagt í Snorra-
Eddu. Dvergar tveir, Sindri og
Brokkur, smiðuðu gullliring
mikinn og nefndu hann
Draupni. Fór Brokkur með
hringinn til Ásgarðs og gaf
hann Óðni. Eðli hrings þessa
var furðu merkilegt. Níundu
er ekki einhvers konar leikur.
En vissulega mun æskan
vakna, þegar nægilega hefir
verið við henni ýtt, og ég veit,
að hún sofnar þá ekki undir-
eins aftur. Og ef íslenzka þjóð-
in ber gæfu til þess að halda
óskertu sjálfstæði sínu og
frelsi, er það áreiðanlegt, að
hún á eftir að lyfta hinum
mestu grettistökum á braut
framfaranna, bæði andlega og
líkamlega.
Þegar æskan vaknar, þá mun
aftur vora, og blómin munu
brosa til hinnar íslenzku þjóð-
ar, þar sem allir hafa verk að
vinna. Nóg verk er til að vinna,
ef æskan vill hefja baráttuna,
og það gerir hún, ef hún vill
heita niðji hinna islenzku land-
námsmanna, sem „reistu sér
byggðir og bú í blómguðu dal-
anna skauti, ukust að íþrótt og
frægð, undu svo glaðir við sitt“.
í þeirri baráttu mun æskan
sigra og merki íslands blakta
hreinna en áður.
Baldur.
hverja nótt drupu af honum
átta hringar jafnþungir sem
liann.
Við höfum látið okkur
dreyma um, að þetta skólablað
okkar, sem hefur nú göngu
sína undir þessu nafni, beri það
með rentu, það verði eins giftu-
drjúgt og hringurinn Draupnir.
Við óskum þess, að blaðið geti
orðið til sóma okkur öllum,
sem stundum nám í þessu veg-
lega skólahúsi. Og ég vil biðja
ykkur þess, góðir FleJnsborg-
arar, að leggja lið ykkar til
þess að lialda blaðinu uppi.
Þið getið ÖIl orðið við þessu,
ef viljinn er nógur. Og ég ef-
ast ekki um, að þið berið virð-
ingu fyrir nafninu, bæði meðan
þið eruð hér við nám og eftir
að þið eruð farin héðan. Látið
Draupni þá ekki undir höfuð
leggjast , heldur réttið örvandi
hönd lionum til styrktar. Látið
það koma fram í verkum ykk-
ar, hvers þið virðið blaðið.
Einnig vonast ég til þess, að
eldri nemendur taki Draupni
vel og geri sitt til þess, að hon-
um megi vegna sem bezt. Þeir
ættu að hugsa til hans með
hlýjum huga og gleði yfir því,
að skólablaðið hefir verið end-
urreist.
Hringur er talinn tákn eilífr-
ar tryggðar, af því að hann
hefir hvorki upphaf né endi.
Draupnir minnir því með
nafni sínu á þau tryggðabönd,
sem tengja saman alla Flens-
borgara, gamla sem unga.
Ég vil að síðustu óska þess,
að nemendur skólans standi
sem einn maður að útgáfu
Draupnis og liann verði óend-
anlegur eins og hringurinn.
Kristján Eldjárn.