Skutull - 01.12.1977, Blaðsíða 8

8
SKUTULL
Jólaengillinn
^ÞÖRYGGI—ÞJÓNUSTA
SÖLUAOILAR UM LAND ALLT
FYRIR GOODrYEAR HJÓLBARÐA
Á aðfangadag jóla kallaði
guð á jólaengilinn.
„Hvað á ég að gera?“ spurði
engillinn.
„Þú átt að fara niður á jörð-
ina“, sagði guð,,, og koma þar
til allra barna“. „Hvað á ég að
segja þeim. eða hvað á ég að
gera fyrir þau“. spurði engill-
inn.
„Þú átt að haga þér eftir
ástæðunum', svaraði guð.
„Þar sem þú sérð barn, sem
hefir verið að gráta, átt þú að
þurrka af því tárin. Þar sem þú
sérð barn, sem er svangt, áttu
að hafa áhrif á einhvern, svo
hann gefi því að borða. Þar
sem þú sérð barn, sem illa er
til fara, átt þú að láta einhvern
gefa því ný föt. Þar sem þú
sérð barn, sem er óþægt, átt
þú að gera það gott og glatt um
jólln og skapa því löngun til að
verða gott barn áfram. Hvar
sem þú sérð að eitthvað er að,
áttu að bæta það.“
„Ég skal gera mitt besta“„
sagði engillinn og lagði af
stað til jarðarinnar.
Hann kom niður á jörðina á
aðfangadaginn. Það var kalt í
veðri. - Engillinn kom fyrst að
litlu húsi. Fyrir utan það flögr-
uðu sultarlegir fuglar til og frá í
leit að æti. Þeim var auðsýni-
lega kalt og langsoltnir, en þeir
fundu ekkert ætilegt. Engillinn
leit inn um glugga og sá hvar
lítil stúlka lék sér að brúðu og
allskonar barnagullum. Hann
horfði fast á hana, og eftir litla
stund stóð hún á fætur, fór
til mömmu sinnar og sagði:
„Mamma, mér finnst endilega,
að úti séu litlir fuglar, sem
ekkert hafa að borða. En öllum
á að líða vel á jólunum, er það
ekki mamma? Ég ætla að fara
út og vita“.
..Hvaða vitleysa er þetta
barn“, sagði mamma hennar.
„Þú deyrð úr kulda, ef þú ferð
út í þennan nístinskulda". „Ég
ætla bara að fleygja út dálitlu
af korni handa litlu fugl-
unum, því ég er viss um, að
það eru svangir fuglar úti“.
„Þú mátt það“, Magga mfn“
sagði móðir hennar. Og svo
fleygði Magga litla nokkrum
handfyllum af korni út í snjó-
inn,- og fuglarnir þyrptust að
og tíndu kornið í áfergju.
Þá fór engillinn að öðru
húsi, stóru og fínu, og leit þar
inn um glugga. Skartbúin börn
léku sér f einni stofunnl að
dýrindis leikföngum. I annari
stofu var fullorðna fólkið við
gleði og glaum að skreyta stórt
og fagurt jólatré,— en uppi í
þakherberginu lá gömul kona,
sem var veik og hrum. Hún var
alein, og myrkur f kring um
hana. Það var ekkert Ijós
hjá henni, því hún var stein-
blind, Engillinn horfði lengi á
gömlu konuna og sá, hvað hún
var að hugsa. Hún hugsaði um
það, er hún var ung stúlka og
gladdi sig við öll jólaljósin. Svo
hugsaði hún um það, er hún
var fullorðin kona og átti svolít-
inn, Ijóshærðan dreng, sem
henni þótti miklu vænna um en
sjálfa sig. Hún hafði unnið fyrir
honum, og vakað yfir honum
þegar hann var veikur. Hann
var nú orðinn stór og myndar-
legur maður, vel efnaður, og
húsbóndinn á þessu heimili.
Og þessi gamla kona hugs-
aði eins og barn. - Allt gamalt
fólk gerir það. Engillinn sá, að
tár komu fram f blindu augun.
Hann fór að glugganum þar
sem börnin léku sér inni. Hann
horfði á þau fast og lengi. Allt í
einu stóð lítil stúlka, sem hét
Þóra, í höfuðið á gömlu kon-
unni blindu, sem var amma
hennar.
„Ósköp er þetta skrítið",
sagði hún við hin börnin. „Mér
heyrðist einhver hvísla að mér:
„Mundu eftir henni ömmu
þinni". Og mér sýndist ég sjá
mynd af ömmu minni um leið,
og mér sýndist hún vera að
gráta. Ég ætla að fara upp til
hennar og vita hvernig henni
líður". Síðan fór Þóra lilta upp
til ömmu sinnar og öll börnin á
eftir henni. „Hvað eigum við að
gera þér til skemmtunar á jól-
unum, amma mín?“ spurði
Þóra.
Gamla konan rétti fram
vinnulúna höndina, magra og
titrandi og alla með bláum rák-
um, þreifaði á Þóru litlu og
sagði: „Ég veit ekki, barnið
mitt. Ég held mér þætti
skemmtilegast, ef þið væruð
hérna hjá mér svolitla stund og
töiuðu við mig eða lékuð ykkur
hérna inní hjá mér. Mér þykir
svo skemmtilegt að hlusta á
glaðværð barnanna“. Og Þóra
gamla kyssti á handarbak
nöfnu sinnar. Og það var eins
og einhver hvíslaði því að öll-
um börnunum, að þau skyldu
fara þangað upp með leikföng-
in sín, og eftir fáeinar mínútur
var herbergi gömlu konunnar
orðið fullt af jólaglingri og
barnagleði. Og hún hafði ekki
lengi lifað eins skemmtileg jól.
Svo fór jólaengillinn hús úr
húsi, bæ frá bæ og hafði áhrif
á hugsanir og athafnir fólksins.
Og jólaengillinn hélt för sinni
áfram. Leið hans lá yfir fjöl-
farna götu í stórri borg. Þá sá
REYKJAVÍK:
Hjólbarðaþjónusia Heklu H.
Laugavegi 1 70—1 72,
sími 28080.
Gúmmívinnustofan,
Skipholti 35, sími 31055.
Sigurjón Gíslason,
Laugavegi 1 71, sími 1 5508.
BORGARNES:
Guðsteinn Sigurjónsson,
Kjartansgötu 12,
sími 93-7395.
ÓLAFSVÍK:
Marís Gilsfjörð,
bifreiðastjóri,
sími 93-6283.
GRUNDARFJÖRÐUR:
Hjólbarðaverkstæði
Grundarfjarðar,
sími 93-8611.
fSAFJÖRÐUR:
Hjólbarðaverkstæði,
Björns Guðmundssonar,
sími 94-3501.
HÚNAVATNSSÝSLA:
Vélaverkstæðið Víðir,
Víðidal.
SAUÐÁRKRÓKUR:
Vélsmiðjan Logi,
simi 96-51 65.
HOFSÓS:
Bílaverkstæði
Páls Magnússonar,
sími 96-6380.
SELFOSS:
Gúmmivinnustofa K.Á.,
sími 99-1260.
ÓLAFSFJÖRÐUR:
Bílaverkstæðið Múlatindur,
sími 96-62194
DALVÍK:
Bílaverkstæði Dalvikur,
sími 96-61122.
AKUREYRI:
Hjólbarðaþjónustan,
Glerárgötu 34,
sími 96-22840.
EGILSSTAÐIR:
Vélatækni S/F,
sími 97-1455.
SEYÐJSFJÖRÐUR:
Jón Gunnþórsson,
sími 97-2305
ESKIFJÖRÐUR:
Bílaverkstæði
Benna og Svenna,
sími 97-6299.
REYÐARFJÖRÐUR:
Bifreiðaverkstæðið Lykill.
sími 97-41 99.
STÖÐVARFJÖRÐUR:
Sveinn Ingimundarson,
sími 97-5808.
KIRKJUBÆJAR-
KLAUSTUR:
Bílaverkstæði,
Gunnars Valdimarssonar.
GRINDAVÍK:
Hjólbarðaverkstæði Grindavíkur,
sími 92-81 79.
VESTMANNAEYJAR:
Hjólbarðaverkstæði Guðna,
v/Strandveg,
sími 98-1414.
HAFNARFJÖRÐUR:
Hjólbarðaverkstæðið,
Reykjavíkurvegi 56,
sími 51 538.
GARÐABÆR:
HjólbarðaverkstæSið Nýbarðinn,
sími 50606.
hann tvo menn er sátu úti f
kuldanum og voru að borða.
-Þeir höfðu verið að grafa
skurð og voru langt frá heimil-
um sínum. Þeir ætluðu samt
heim um kvöldið og voru nú að
hvíla sig áður en lagt yrði af
stað þá löngu leið. Þeir höfðu
haft með sér brauðbita og kalt
te á flösku og hresstu sig á
þessu meðan þeir hvfldu sig.
Það var auðséð að mennirnir
voru dauðþreyttir og að þeim
var kalt. Það var ekki notalegt
að sitja úti f frosti og næðingi
og drekka kalt te þegar maður
er bæði sveittur og þreyttur
eftir langan og lýjandi vinnu-
dag. Það sló að mönnunum og
þeir fóru að skjálfa. Öðrum
þeirra, sem var grannleitur og
gráhærður, fannst eins og hon-
um væri að verða illt.
Engllllnn svelf sundarkorn f
loftlnu uppi yfir stóru fallegu
húsi, sem var þar í grendinnl.
Allt í einu stóð upp dreng-
hnokki, sem var að leika sér á
stofugóifi í fyrrnefndu húsi og
sagðist muna eftir þvf, að hann
hefði séð tvo verkamenn sitj-
andi úti f kuldanum rétt áðan.
Hann bað mömmu sfna að lofa
sér að kalla á þá inn og gefa
þeim eitthvað heitt. Svo hljóp
hann út til mannanna, sem
voru þar skammt frá og sagði
þeim að koma með sér. Menn-
irnir urði mjög undrandi, því
þeir þekktu ekki fókið, en fóru
samt inn og fengu þar ágæta
hressingu. Svo fór úr þeim
hrollurinn og eldri manninum
fór strax að líða betur. Þeir
þökkuðu fyrir sig og héldu af
stað heimleiðis.
Engillinn hét áfram þangað
til hann kom að stóru húsi. Þar
var allt uppljómað og stórt jóla-
tré á mlðju gólfi með allskonar
skrauti og fallegum hlutum.
Þar voru smíðatól og allskyns
verkfæri, bækur brúður, bflar,
klukkur, sokkar og allt mögu-
legt. Engillinn leit inn um
gluggann og renndi augunum
yfir gjafirnar, og gat talið þær á
andartaki og lesið það, sem
skrifað var á bögglana. Svo leit
hann á barnahópinn og bar
saman nöfnin á bögglunum við
nöfn barnanna, - því hann vissi
hvað þau hétu öll. Hann fann
það þá, að það var engin gjöf
hand einni iítilli stúlku, sem
hér Begga f Gerði, - hún var
dóttir fátækrar konu, sem var
nýflutt í bæinn og þekkti þar
engan. Engum hafði dottið í
hug að láta neitt á jólatréð
handa henni, en mamma henn-
ar hafði gert það fyrir hana að
fara með hana þangað.
Póstur og sími, ísafirði óskar að taka á leigu
eitt til tvö herbergi ásamt baði, til notkunar
sem gistiherbergi.
Upplýsingar veitir Umdæmisstjóri pósts og
síma, ísafirði.