Veiðimaðurinn - 01.06.2019, Blaðsíða 32

Veiðimaðurinn 33
„Því reiðari sem
menn urðu því ljúfari
varð ég!“
Edda Dungal er ein af sautján gull-
merkjahöfum SVFR frá 1939 og
fyrsta konan til að hljóta þann
heiður. Edda var sæmd gullmerkinu á
aðalfundi SVFR 2018 eftir að hún lét af
störfum eftir rúmlega tuttugu ára far-
sælan feril hjá félaginu. Veiðimaðurinn
fékk sér kaffi með Eddu og rifjaði upp
skemmtilega tíma.
Við mælum okkur mót á heimavellinum
í Elliðaárdal undir lok apríl. Það glittir
í vorið þó svo að það muni sennilega
láta bíða eftir sér um stund. En vonin er
vöknuð og kunnuglegt bros Eddu mætir
okkur.„Mér fannst alltaf ofboðslega
gaman. Sérstaklega að vesenast og eftir
því sem vesenið var meira því skemmti-
legra fannst mér. Að redda fólki svo það
kæmist í veiði ef eitthvað óvænt kom upp.“
Stangaveiðifélag Reykjavíkur var lengi
framan af samfélag karla en Edda kunni
því vel. „Ég elskaði þessa karla, ég er að
segja þér það,“ segir hún og engin leið
að efast um það. Sannfæringin er mikil
en sífellt fleiri konur hafa haslað sér völl
í stangveiðinni ekki síst fyrir tilstuðlan
SVFR.
Sjálf veiddi Edda víða með Finna, Finn-
boga G. Guðmundssyni, eiginmanni
sínum áður en hún hóf störf hjá SVFR. Það
minnkaði eftir að Edda byrjaði að vinna
fyrir félagið. Örlög sem margir sem vinna í
veiðiheiminum þekkja þar sem tíminn fer
aðallega í að hjálpa öðrum veiðimönnum
að uppfylla drauma sína. Litlu mátti þó
muna að SVFR færi á mis við starfskrafta
Eddu.
„Árið 1996 auglýsti félagið eftir starfs-
manni og ég ákvað að sækja um. Alls sóttu
92 um starfið og valið stóð á endanum
milli mín og annarrar konu sem var á
endanum ráðin. Edda tók því með sínu
alkunna jafnaðargerði. „Ég sagði þá við
Finna ... æji aumingjans karlarnir, þeir
32 „Því reiðari sem menn urðu því ljúfari varð ég!“ – Edda Dungal