Veiðimaðurinn - 01.06.2019, Blaðsíða 48

Veiðimaðurinn 49 48 Óvænt ánægja – Gylfi Pálsson
V ar orðinn ansi vondaufur um að
mér tækist að setja í þokkalega
fiska á veiðislóð minni þetta
sumarið. Hvað hafði orðið um alla stóru
urriðana sem byltu sér í hyljunum í vor?
Voru þeir flúnir upp í vatn eða horfnir
niður fyrir ármót?
Runninn var upp síðasti veiðidagurinn
sem ég átti á þessu vatnasvæði. Hann
byrjaði reyndar ekki glæsilega; í fyrsta
kasti glæptist á agnið horslápur sem ég
var fljótur að losa af önglinum aftur út í
ána. Hvernig gat staðið á þessu holdafari
fisksins um hásumar? Undanfarið hafði
varla verið vært við ána fyrir mývargi og
þykkt lag af rykmýi þakti öll lygnuvik.
Hornsíli syntu um í torfum og nóg var af
vatnabobba, það sást þegar rist var á kvið
fiska sem veiddust.
Ekki dugði að missa móðinn heldur nýta
daginn til hins ýtrasta. Hafði tekið með
flugustöng sem ég notaði síðast í Elliða-
ánum og ekki komið í verk að ganga frá í
poka, enn var á taumendanum Sweep-þrí-
Óvænt ánægja
krækja nr. 12. Lét það gott heita við þessar
aðstæður, hví skyldi urriði ekki taka litla,
svarta flugu? Í víkinni miðsvæðis hljóp á
agnið feitur, tveggja pundari og bjartsýni
mín jókst að mun er ég brá háfnum undir
dröfnóttan fiskinn.
Hélt með sömu flugu áfram niður bakkana,
köstin þar sem beygja er á ánni og hylur
neðan við, þar tók fiskur sem synti ákveðið
undan straumi. Höggið var þungt; hélt
að á færinu væri annar urriði, stór - en er
lónbúinn hafði enn ekki sýnt sig þegar 15
mínútur voru liðnar frá tökunni fór mig
að gruna ýmislegt. Innan tíðar grynnkaði
hann á sér, kom upp í vatnsskorpuna og
velti sér, þá sá ég hvers kyns var.
Gerði mér grein fyrir að ekkert þýddi að
ætla að brúka silungsháf á svona drelli svo
ég teymdi laxinn niður á eyrina þar sem
áin fellur til suðurs; eyrin var reyndar í
kafi en þar á grynningunum strandaði ég
silfurgljáandi, 12 punda hrygnu. Eins og
oft gerist með hrygnur, stökk hún aldrei,
tók engar rokur, átakið var jafnt og þétt
allt þar til hún lagðist á hliðina fullþreytt.
Í þannig tilvikum er gott að hafa hjól með
mjúkri bremsu.
Eftir að hafa blóðgað laxinn og lagt hann í
skugga undir hrísrunna fór ég upp á Engja-
nef og fékk þar tvo pundara, hélt síðan
niður eftir aftur og hafði undir eldrauða
straumflugu. Beint út af Horninu tók fiskur
sem strikaði út í miðja á. Hélt ég væri kom-
inn með annan lax en þegar ég hafði þreytt
hann og teymt niður á eyrina til löndunar
kom í ljós hnallþykkur, fjögurra punda
urriði.
Deginum borgið.
– Eftir Gylfa Pálsson –