Feykir - 20.07.2022, Blaðsíða 10

Heilir og sælir lesendur góðir.
Fundið hef ég í drasli mínu ágæta vísu
sem kemur hér næst, er höfundur hennar
sagður Sigurður Pétursson sýslumaður.
Ókunnugur enginn má
orðin kvenna skilja
því sem neita frekast fá
fúsar hafa vilja.
Man ekki fyrir víst hvaða ágæta kona orti
þessa kunnu vísu.
Illt er að vera syndinni seldur
samviskan hún jagar mann.
Í blóðinu logar ástríðueldur,
ekki er létt að slökkva hann.
Nokkrum sinnum hef ég verið svo
heppinn að eignast úrvalsgóðar vísur
eftir Jón Gissurarson bónda í Víðimýrar-
seli til birtingar hér í þættinum. Hef um
talsverðan tíma leitað eftir því við hann
að leggja þættinum til meira efni.
Nú fyrir skömmu færði Jón mér skín-
andi gott vísnabréf og verður gaman
að geta birt úr því vísur í næstu þáttum.
Þakka ég mikið vel fyrir þessa góðu
sendingu.
Í upphafi bréfs segist Jón hafa fengið
hugskot um að komin væri tími á að
senda nokkrar vísur í Svartárdalinn, af
þeim hugleiðingum verður þessi til.
Fegurð skartar foldarsvið
fagnar hjarta halsins.
Þar sem bjartar blasa við
brúnir Svartárdalsins.
Önnur úrvals hringhenda kemur hér
næst.
Oft við glingra stuðlastaf
stökur syng af munni.
Finn þá klingja óminn af
óska hringhendunni.
Er þetta ágæta bréf Jóns berst mér í
byrjun júlí eru nokkrum dögum síðar
mikil tíðindi í stjórnmálum Bretans sem
lítur út fyrir að verði forsætisráðherra
þar að falli.
Snemma á þessu ári komst upp um
mikla garðveislu hjá foringjanum Boris
sem haldin var í Downingstræti á tímum
þegar strangar sóttvarnir voru í gildi. Af
því tilefni orti Jón.
Borisar nú bíður fall
og böl á ári nýju.
Eftir djamm og drykkjusvall
í Downingstræti tíu.
Þegar fréttist af næstu veislu yrkir Jón.
Veisluhöldin vafin dáðum
vega þungt í fórninni.
Skyldi karlinn Boris bráðum
bylta ríkisstjórninni.
Mikla skyggnigáfu virðist bóndinn í
Víðimýrarseli hafa, því nokkru eftir að
fréttist af enn einni veislu í 10 sem mun
Vísnaþáttur 812
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) palli@feykir.is
hafa orðið foringjanum að falli yrkir Jón.
Boris minn til frama fús
fagnar teiti nýju,
iðkar bæði djamm og djús
í Downingstræti tíu.
Þau tíðindi spurðust nú á vordögum að
elsta konan hér í heimi væri látin. Að
þeim fregnum spurðum mun Friðrik
Steingríms í Mývatssveitinni hafa ort svo.
Áfram jafnan ævin gengur
undarlegt er mannlíf þó,
nú er enginn elstur lengur
útaf því að konan dó.
Hávær umræða var á hinu háa Alþingi ,
eins og stundum áður á vordögum, um
að ríkisstjórnin ætti tafarlaust að víkja.
Veit ekki hvort þeim ágæta hagyrðingi
Friðrik líkaði betur eða verr en vísan
varð til svohljóðandi.
Umræðan skal réttlát ríkja
reiða má fram haldbær gögn,
að segj‘að stjórnin verði að víkja
er væntanlega hópuppsögn.
Það er Guðmundur Arnfinnsson sem
yrkir svo glaður í lok síðasta vetrar.
Nú vaknar allt að liðnum löngum vetri.
Ljósið glæðir viljastyrk og þor,
og rekur burtu sorg úr sálartetri.
Sólin skín og það er komið vor.
Önnur vorvísa kemur hér næst, höfundur
hennar Jón Bjarnarson sem kenndur var
við Garðsvík.
Hleypa ský um himininn.
Hamast sól að frera.
Hlákan æfir sönginn sinn,
svona á það að vera.
Eggert J. Levy yrkir einnig vorvísu.
Blessað vorið blíðkar allt
bræðir allan klaka.
Okkur verður ekki kalt
enda gott að vaka.
Allt annað var að frétta frá Friðrik í
Mývatssveitinni í byrjun maí síðast-
liðnum.
Það er engin þíða hér
þagnað fugla skvaldur,
hríðarmugga úti er
andskoti er hann kaldur.
Gott er þá að enda með einni perlu frá
Jóni í Víðimýrarseli.
Vart þig baga veður stríð
vel til haga gjörður.
unaðsfagur alla tíð
ertu Skagafjörður.
Veriði þar með sæl að sinni.
Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
...var það fyrsta sem ég
hugsaði þegar ástkær
vinkona mín, Anna
Margrét, skoraði á mig
að vera áskorendapenni
í Feyki. Ég man þá tíð
þegar hún skoraði á mig
að drekka heila flösku af
gull kampavíni í skottinu
á jeppa á Skagaströnd
en nú er skorað á mig til
að skrifa í héraðsblaðið
Feyki. En flettir einhver
blaði lengur? Já, ég
auðvitað! Eða sko, ég les
bara minningargreinar
og stel svo orðaruglinu
úr Mogganum.
Þegar fólk spyr hvaðan
ég sé kemur yfirleitt alltaf
hik á mig, hvaðan er
ég? Hvaðan er fólk yfir
höfuð og almennt? Mér
líður eins og ég sé bara
komin af sjálfri mér. Er
það skrítið? Já ætli það sé
ekki smá skrítið að segja.
Það er mikilvægt að sjá
börn eins og þau eru,
ekki reyna að breyta
þeim og setja þau í form
og box. Það var nokkuð
ljóst frá upphafi að ég var
ekki mikið fyrir form og
box og einhvers konar
regluverk. Þó að ég sé
fædd á níunni þá fékk
ég samt að blómstra í
skólanum, ég var t.d.
með geggjaðan kennara,
hún hafði hendur eins og
sandpappír og leit út eins
henni væri drullusama
um hvað öllum fannst
um hana. Ég hitti hana
í leikhúsi um daginn
þar sem hún faðmaði
mig fast og innilega.
Mér þykir alltaf innilega
vænt um hana. Svo varð
kraftaverk þegar ég fór
á unglingastig og besti
kennari alheimsins tók
á móti unglings mér
og leiddi mig (í orðsins
fyllstu merkingu) í
gegnum árin sem mótuðu
mig að eilífu. Hún sýndi
mér bókmenntir, kenndi
mér að lesa og taka inn
það sem ég sá og vildi,
hún sýndi mér að það
væri ekki allt svart og
hvítt heldur væru alls
konar litir og allir væru
mikilvægir, hvað sem þeir
gera en það sem skiptir
máli er að vera heiðarleg
manneskja og vera góður
við fólkið sitt. Hún er
gullhjarta.
Nú er ég með BA gráðu
frá Listaháskóla Íslands,
búin að gefa út eina bók
og önnur á leiðinni. Það
er ótrúlegt að fá frelsið
og að lifa við það að
skapa. Draumur minn er
t.d. að rætast þar sem
ég fæ að gera þátt á Rás
1 (Rás 1 er náttúrulega
kjarni Íslands og
beinagrind samfélagsins)
um Guðrúnu frá
Lundi sem fluttur
verður í jóladagskrá
rásarinnar. Svo fékk ég
listamannalaun til að gera
sviðsverk um fótbolta.
Ekki vera löt - allir í
Hvöt (er þetta áróður?)
Við í sviðslistahópnum
Alltaf í boltanum munum
frumsýna verkið,
Óbærilegur léttleiki
knattspyrnunnar í mars
á næsta ári. Akkúrat í
þessum skrifuðu orðum
er ég líka líka að leggja
lokapunkt á nýju bókina
mína sem mun bera
nafnið: Aldrei of seint að
gefast upp.
Það eru ágætis lokaorð
og nú skora ég á hjartans
frænda minn, Rúnar Örn,
bónda á Síðu. Við gætum
ekki verið ólíkari en mikið
þykir mér vænt um hann
og hans fólk. Rúnari leist
hreinlega ekkert á það að
fá þennan penna í hendur
en ég veit að hann
skorast ekki undan.
ÁSKORENDAPENNINN | bladamadur@feykir.is
Viktoría Blöndal Blönduósingur
Aldrei of seint að gefast upp
Viktoría Blöndal. AÐSEND MYND
10 28/2022