Kaupsýslutíðindi - 12.12.1939, Síða 1

Vikurvinnsla.
Á síðastliðnu sumri óx vikurvinnsla mikið
hér á iandi. Má óhikað telja, eftir þeim
árangri, sem fengizt hefir í sumar, að hér
sé um atvinnuveg að ræða, sem mikla þýð-
ingu getur haft fyrir íslenzkan þjóðarbú-
skap á ókomnum árum.
Vikur hefir verið notaður viða í Evrópu,
einkum í Þýzkaiandi, sem einangrunarefni
til húsa í um 60—70 ár. Þaðan hefir og verið
flutt út afar mikið af vikri til Noregs, Sví-
þjóðar og Bretlands síðustu tvo áratugina.
Þykir reynslan liafa sýnt í þessum lönd-
um, að vikur er hið ágætasta einangrunar-
efni. —• Iðnaður úr vikurdufti hefir einnig
verið rekinn í stórum stíl i fjöldamörg ár
á eidfjallaeyjunni Líparí i Miðjarðarhafi.
Hér á landi munu vera næstum ótakmark-
aðar birgðir vikurs. Hefir vikurinn sum-
staðar legið í víðáttumiklum breiðum í
hundruð og jafnvel þúsundir ára. Þó hefir
timans tönn tæpast markað fyrir á hinum
haldgóðu vikursteinum, á sama tima sem
hún, með aðstoð frosts og vatns, hefir molað
í smáagnir harða berghamra.
En þekking á því að notfæra sér hér á
landi þetta ágæta byggingarefni varð þó
ekki fyrr en um 1925, er menn fóru að
gefa þessu meiri gaum. Lét þá Sveinbjörn
Jónsson, byggingarmeistari á Akureyri,
steypa nokkrar hellur úr vikri, sem tekin
var við árósa Jökulsár í Axarfirði og lét
rannsaka einangrunargildi þeirra. Um líkt
leyti gerði Jón Loftsson kaupmaður í Reykja-
vík tilraunir með sölu erlendis á vikri und-
an Öræfajökli, en j>ar liggja, eins og kunn-
ugt er, stórar vikurbreiður, ekki all-langt frá
sjó. En vandkvæði reyndust á þvi, að koma
vikrinum nægilega ódýrt á liina erlendu
markaði.
Menn fóru svo smátt og smátt að nota
vikur til einangrunar á útveggi steinhúsa
hér á landi. Flutti Pipugerðin h. f., h. f.
Steinsteypan, Jens Eyjólfsson, og að líkind-
um fleiri, vikur austan úr Þjórsárdal og
undan Heklu til Reykjavikur og steyptu
vikurhellur. Þetta var þó ekki í stórum
stíl, sem mun meðfram vera af því, að vik-
urinn var nokkuð dýr, samanborið við ann-