Kaupsýslutíðindi - 19.09.1941, Blaðsíða 3

JaS. A. Worsham: CírnndvöIInr isölumenniskuiinar.
7. Leitið nppi öskirnar.
Sölumennska er_ vissulega hið skemmti-
legasta starf, þegar það er liafið á þeim
grundvelli að leita uppi óskir manna. Þegar
sölumanni er orðið þetta ljóst, er þann
óþolinmóður milli þess, sem hann hittir
væntanlega kaupendur. Slíkur sölumaður
eyðir ekki tíma sínum í það að flækjast
um skrifstofur rnanna i bið eftir tækifær-
unum. Menn sjá hann ekki sitja í forsölum
gistihúsanna, þar sem hann er að eyða deg-
inum eða hugsa upp einhverja ástæðu fyrir
því, hvers vegna hann er ekki að leita uppi
væntanlegan kaupanda.
Slíkur sölumaður lærir smám saman marg-
ar nytsamar aðferðir, til þess að leita uppi
óskir kaupandans, óskir, sem leiða til þess,
að mikið er keypt og sölumaðurinn hefir
bæði gagn og gaman af starfi sínu.
Stundum gerast óvenjulegir atburðir í
þessu sambandi.
Einm sinni var ég á ferðalagi með l«up-
manni einum, þegar vagn hans bilaði. Stað-
urinn, þar sem vagninn bilaði, var torg
fyrir framan fallegt hús.
Við símuðum þegar til borgarinnar, og
meðan við biðum eftir hjálp, stakk ég upp
á því, að við tækjum húsráðanda tali. Við
sáum kolamofa nálægt húsinu, sein báru
vitni um, að þar í húsinu væri kynt með
kolum. Samt sem áður var auðséð, að hús-
ráðandi hafði efni á því að veita sér hin
nauðsynlegustu þægindi.
Ég sagði við kaupmanninn: — Við skulum
fara inn og vita, livort við getum ekki graf-
ið upp einhverjar ófullnægðar óskir, sem
olíuvél getur fullnægt.
Húshóndinn var heima og bauð okkur
mjög kurteislega inn, en hann virtist ekki
litið á útlánastarfsemina, kemur í ljós, að
hún hefur dregizt allverulega sanian. —-
Nam hún um áramótin 1939—1940 tæpum
104.7 miljónum, en er við lok júlímánaðar
1941 komin niður í tæpar 94 miljónir. Hafa
útlán bankanna þannig dregizt sainan um
10.7 miljónir á 'sama tima og innlánin auk-
ast um meira en 100 miljónir. Það þarf
engum getum að leiða að því, hvaða vanda-
mál eru hér á ferðinni fyrir bankastarf-
semi landsins. Afstaðan gagnvart útlöndum
hefur i heild sinni batnað svo stórkostlega,
að í stað þess að skulda yfir 12 miljónir
króna við árslok 1939, nema erlendar verð-
bréfaeignir bankánna, mismunur á inneign-
um þeirra og skuldum við erlenda banka,
víxlar, sem greiðast eiga erlendis og víxlar
seldir erlendis, samtals hvorki meira né
minna en rúmum 119.0 miljónum króna. —-
í þessari tölu hafa þó ekki verið teknar með
innheimtur fyrir Norðurlönd, sem ekki hafa
orðið yfirfærðar veana stríðsins. — Seðla-
útgáfunnar liefur áður verið getið. —
Sé litið á inn- og útlánastarfsemi »1
stærstu sparisjóðanna, kemur í ljós, að þróun
hefur verið svipuð og hjá bönkunum. Á sama
tima og innlög hækka úr 9.7 miljónum
króna 31. ján. 1940 í rúma 16.2 miljón 31.
júli 1941 aukast útlánin aðeins um tæpar 1.4
uiiljónir króna úr 8.9 miljónum í 10.3 milj.
í framanskráðu hefur aðeins verið bent á
helztu breytingar, sem orðið hafa í efna-
hagsreikiiingum Seðlabankadeildar Lands-
bankans síðan um síðustu áramót, svo og
helztu breytingar, sem orðið liafa á reikn-
ingum bankanna almennt. Skal að þessu
sinni ekki frekar farið út i þessa sálma,
enda þótt upplýsingar þær, sem eru að
jafnaði að finna í hverju nýju tölublaðk
Hagtíðinda gefi ærið tilefni til hugleiðinga.
KAUPSÝSLUTÍÐINDI
211