Nýja skákblaðið - 01.11.1940, Side 4

Pétur Zóphóníasson.
16. Sig. Guðmundss., prestur,
17. Jens Waage, bankastjóri,
18. Ágúst Sigurðss., prentari,
19. Pétur G. Guðm., fjölritari,
20. Ólafur Björnsson, ritstjóri,
21. Sigurjón Jónss., frkv.stj.,
22. Þórður Sveinsson, læknir,
23. Baldur Sveinsson, blaðam.
24. Magnús Magnúss., skipstj.,
25. Ludv. Andersen, heildsali.
FYRSTA ÁRIÐ.
Það var margt, sem félagið
þurfti að gera. Fyrst var hús-
næði, það er oft erfitt mál, því
af litlu er að greiða, en það
rættist vel úr því, því frú Sig-
ríður dóttir Sigurðar fanga-
varðar rak kaffistofu í húsi
Jóns Sveinssonar, og hjá henni
var félagið stofnað. Hún léði
okkur húsnæði fyrir lítið fé, en
við urðum að kaupa eitthvað
er við tefldum. Skákmenn og
borð urðum við að fá, menn-
irnir fengust, en borðin ekki,
og létum við þá búa til pappa-
borð, og þau voru notuð í mörg
ár. Lög voru samin, en alþjóð-
legar skákreglur kunni enginn
nema ég, og samdi ég þær og
félagið samþykkti og prentaði
síðan hvorttveggja. Þessi
prentun var mjög nauðsynleg,
því margt var það í reglunum,
sem mönnum var ókunnugt áð-
ur, en þeim var öllum vel hlýtt,
nema að leika snertum manni,
það var afarerfitt að framfylgja
þeirri reglu mjög lengi. Ég veit
að þeir, sem nú eru, geta ekki
látið sér koma til hugar hve
það var erfitt, og efast um, að
það hefði tekizt á jafnfáum ár-
um og það tókst, ef próf. W.
Fiske hefði ekki komið með
skákrit sín. Þannig var það um
uppkomu peða, það var ekki
hægt að kjósa sér mann, heldur
réði uppkomureiturinn því,
drottningarreitur drottning,
hróksreitur hrók o. s. frv., en
kóngsreitur lalla, er hafði
kóngsgang og var ódræpur.
Eftir eldri reglunum þekktist
ekki að drepa í framhjáhlaupi,
NÝJA SKÁKBLAÐIÐ
66