Heimdallur - 20.01.1954, Side 1
2. tbl.
6. árg.
HEIMDALLUR
BLAÐ UNGRA SJÁLFSTÆÐISMANNA
Miðvikudagur 20. janúar 1954
Siðierðisstig ungm Framsóknarmunna
Sóðal/eg blaðameninska
aðalsmerki Framsóknaræskuininar
í „VETTVANGI ÆSKUNNAR“ í
Tímanum 17. janúar s. 1. má sjá
glöggt merki þess menningarstigs og
siöferðiskenndar, sem einkennir alla
stjórnmálabaráttu þess fámenna
hóps ungra manna, er nefnir sig unga
framsóknarmenn. Þessir ungu menn
hafa aldrei neitt jákvætt til málanna
að leggja og eru skrif þeirra því mest
megnis uploginn rógur um andstæð-
ingana. Grein sú, er birtist á áður
nefndri æskulýðssíðu í Tímanum und-
ir fyrirsögninni „Rökþrot íhaldsins",
er táknrænt dæmi um þessa nei-
kvæðu baráttu og sýnir jafnframt
ljóslega siðferðisstig þeirra manna,
er slíkt láta frá sér fara.
Grein þessi er lítið annað en sam-
antvinnuð fúkyrði og svívirðingar um
ritstjóra Heimdallar.
Slik skrif eru að vísu ekki svara
verð, enda hefur sá mesta skömm af,
er lætur þau frá sér fara. Þó get ég
ekki látið hjá líða að benda á nokkur
dæmi til að sýna fram á sannleiks-
gildi greinar þessarar.
í greininni segir m. a.: „Einn ann-
álaður bitlingasnápur í hópi hinna
yngri Sjálfstæöismanna sendir okkur,
ritstj. Vettvangsins, línu í óbermi
þessu (þ. e. Heimdalli). Hefur hann
orðið all ókvæða við í tilefni af grein-
arstúf, sem birtist hér í Vettvangn-
um, þar sem talaö var um að hreinsa
þyrfti til við bitlingajötur bæjar-
stjómarmeirihlutans, strax að bæj-
arstjórnarkosningum loknum og róta
upp í allri þeirri regin spillingu, sem
þróazt hefur við áratuga einræði
Sjálfstæðisflokksins 1 Reykjavík. Er
bersýnilegt, að grein þessi hefur hitt
á snöggan blett, m. a. hjá þeim pilti,
sem ritstýi'ir Heimdalli. Það vill líka
svo til, að hann er dæmigerð „fígúra“
fyrir þann hóp hugsjónalausra bitl-
ingasnápa, er dafna og blómgast í
spillingarstíu Reykjavíkuríha]dsins.“
Gott og vel; ekki hljómar þetta
amalega. Það eru líklega ekki neinir
smáræðisbitlingar, sem hann heíur,
þessi, hjá bæjarstjórnarmeirihlutan-
um, fyrst hann er hvorki meira né
minna en „dæmigerð fígúra bitlinga-
snápanna, sem blómgast í spillingar-
stíu Reykjavikuríhaldsins“, hugsar
líklega fólkið, þegar það les þetta.
Svo er nú búið að hamra á því bæði
í Tímanum og öðrum blööum, hvilíkt
hneyksli það sé, hvernig íhaldið hossi
þessum bitlingasnápum sínum. Hann
ætti ekki að vera á flæðiskeri stadd-
ur, pilturinn sá!
Og það er ekki svo sem að Tíminn
sé að slá þessari fullyi'ðingu fram ó-
rökstuddi'i. Ónei, hann er nú ekki
vanur því, blessaður Tíminn. Sannan-
irnar fylgja strax á eftir áðurnefnd-
um fullyrðingum og eru á þessa leið
orðrétt:
„Til dæmis hafði piltur þessi þi'já
álitlega bitlinga sama veturinn var
þingskrifari á fullum launum, vann
jafnframt á skrifstofu Fasteignaeig-
endafélags Rvíkur og hafði ennfrem-
ur vænan bitling hjá Iðni'ekendasam-
bandi íslands, og sízt mun bitlinga-
hali hans hafa rýrnað síðan.“
Ekki vantar það, ekki eru það nú
neinir smáræðisbitlingar, sem maður-
inn hefur haft, þótt vandséð sé nú
að vísu, jafnvel fyi’ir heittrúaðan
framsóknarmann, að þeir komi nú
mikið bæjai’stjórnarmeix’ihutanum í
Reykjavík við.
En nú skulum við líta lítillega á
sannleiksgildi þessarar „sönnunar“.
Jú, mikið rétt. Við Sveinn Skorri,
í'itstjói'i Vettvangsins í Tímanum og
sennilega höfundur umræddrar grein-
ar, unnum saman einn vetur sem
þingskrifarar í Alþingi. (Hann var