Heimdallur - 20.01.1954, Qupperneq 4

4
HEIMDALLUR
manna hafi svo endrum og eins
skroppið til æskustöðva sinna við
hátíðleg tækifæri, eins og t. d. al-
þingiskosningar, skal enginn bendla
það við aðrar hvatir en hinar há-
leituslu. Ást þeirra til Reykjavíkur
er hin sama, þótt þeir á stundum
leiti síns uppruna. Það sannast bezt
á því, hve vel þeir bera Reykvík-
ingum söguna út um sveitir lands-
ins og hve drjúgan þátt þeir eiga í
aukinni vinsemd milli borgarbúa og
annarra landsmanna.
En þessi fórnfýsi og sjálfsaíneit-
andi Ijúfmennska framsóknarmanna
fellur í ótrúlega ófrjóan jarðveg í
Reykjavík. Reykvíkingar eru svo
undarlega einþykkir og sérvitrir. Þeir
eru að því léyti ólíkir framsóknar-
mönnum, að þeir eru breyzkir og
mannlegir á allan máta, og eiga því
oft bágt með að trúa því, að einskær
kærleiki búi að baki þeim áhuga á
tímanlegri velferð borgarbúa, sem
grípur hin góðu hjörtu framsóknar-
mannanna og knýr þá til að hópast í
bæinn að vetrarlagi, sérlega þegar
kosningar fara í hönd. Þessi vantrú
er snar þáttur í vanmati Reykvík-
inga á Framsóknarflokknum. Annar
er sá, að Reykvíkingar líta ekki nóg
á frambjóðendur í ljósi uppruna og
fortíðar. Þeir taka stundum þann,
sem er maður í dag, fram yfir hinn,
sem var mannsefni í skóla. Þeim
getur staðið á sama um, hve margra
presta sé getið í ættartölu manns, sé
hans sjálfs að góðu getið. Og svo
hrapalega getur dómgreind þeirra
brugðizt, að tuttugu ára skrif í fram-
sóknarblað séu ekki talin mönnum
til tekna. í þriðja lagi eru Reykvík-
ingar svo furðu óráðsþægir á ýms-
um sviðum. Þeim er að mörgu leyti
vel til vinar síns Vígfúsar og hans
líka, en hafa oft hollráð þeirra að
litlu. Sjálfstæði Reykvíkinga er af
sama toga spunmð og sjáltstæði
Bjarts í Sumarhúsum, þeir eiga það
til að fyrtast við leiðbeiningum ann-
arra um almenn mál eins og t. d.
bæjarstjórnarkosningar, sunair þeirra
eru jafnvel svo ósvífnir að líta á
bæjarstjórnarkosningar í Reyxjavík
sem einkamál Reykvíkinga. Það er
því ekki af tómri illgirni, sem þeir
hafna lista framsóknarmanna, held-
ur af þessari gömlu, íslenzku ótrú á
leiðbeiningum óviðkomandi aðilja.
Þetta er leiðinleg stáðreynd, en eigi
að síður staðreynd, hvað glöggt mun
sannast 31. jan. n. k.
Það er illt til þess að vita, að starf
mannkostamanna á borð við Vigfús
Guðmundsson gestgjafa fer að veru-
legu leyti forgörðum vegna skiln-
ingsleysis fólksins, og væri þeim
kröftum þá betur varið á Öðrum
vettvangi. Til tryggingar því, að þeim
kröftum verði ekki öðru sinni sóað
til einskis, tek ég mér það bessa-
leyfi að bjóða fyrir hönd Reykvík-
inga Vigfúsi gestgjafa, sem samnefn-
ara þessara manna, eftirfarandi
samning:
„ÖLL dæmi úr sögunni, bæði hér og
erlendis sanna, að þegar einhver
flokkur fer að agitera fyrir sér sem
útvöldum með þjóð sinni, þá er það
yfirskin til að troða á rétti hennar
og svíkja hana í böðla hendur.“
Þjóðviljinn 28. maí 1937.
VOPNA Á KONUR OG BÖRN
TIL UPPPREISNAR
„Blóðfórnirnar, sem spánski verka-
lýðurinn færir nú, og bylitingareld-
móðurinn, sem vopnar jafnvel konur
og börn til baráttu fyrir frelsinu, það
er hið leiftrandi tákn til alls verka-
lýðs veraldarinnar að sameinast eins
og spánski verkalýðurinn á grund-
velli allsherjarverkfalls og vopnaðrar
uppreisnar."
1. gr. Reykvíkingar skuldbinda sig
til að seilast aldrei til yfxrráða
yfir veitingaskála Vigfúsar
Guðmundssonar að Hreðavatni
né neinna áhrifa á daglegan
rekstur hans.
2. gr. í stað þess heitir Vigfús Guð-
mundsson því að bfeina starfs-
kröftum sínum að öðru en því,
er til einkamála Reykvikinga
megi teljast, svo sem bæjar-
stjórnarkosningar o. fl.
Fyrri grein þessa samnings fylgir
sá varnagli, að þar er aðeins átt við
allan þorra Reykvíkinga, en undan-
teknir séu nýliðar úr hópi framsókn-
armanna. Fyrir hönd þeirra þori ég
engu að lofa, og ætla það enda óþarfa.
Önnur greinin þarfnast engra at-
hugasemda. Hún er auðsjáanlega
báðum aðilum fyrir beztu.
Ó. H. Ó.
Kjasið X D-listann
Verkalýðsblaðið 15/10 1934. Úr grein-
inni „Sigurför samfylkingarinnar“.
HVER MASAR ÞAR MEST?
„Þingræðið með öllu mási þess og
þvaðri, hrafnafundum og hrossa-
prangi, er stofnun, sem fáir munu
telj.a vænlegan grundvöll til sigurs
voldugum hugsjónum .... Út um
lönd er þingræðið nú hin síðasta
blekking auðvaldsis.“
Einar Olgeirsson í 13. árg. Réttar.
SIGUR VINNST EKKI Á ALÞINGI
„Kommúistaflokkurinn blekkir
hvorki sjálfan sig né verkalýðinn með
neinum tálvonum um það, að verka-
lýðshreyfingin muni geta unnið end-
anlega sigra á Alþingi.“
Vérkalýðsblaðið 8. marz 1932.
Þeirra eigin orð