Heimdallur - 20.01.1954, Page 5

HEIMDALLUR
5
Afturhaldsvofa kommúnismaas
VIÐ hverjar kosningar er nauðsyn-
legt að líta fram á við og hærra, út
fyrir dægurþras og hreppapólitík,
svo að skynja megi, hvert stefni,
þegar allt kemur til alls. Munu marg-
ir sjá, að mjög hefur þokazt fram
á leið síðustu hálfa aðra öld og allt
fram á þennan dag. Þó fer ekki hjá
því, að ýmislegt hafi miður farið.
Óskorað frelsi, svo sem ríkti á 19.
öld, hafði ekki farsælar afleiðingar
að öllu leyti. Félagsleg hugsun hefur
þar orðið að koma til að nokkru.
Margar þær meinsemdir, sem
þjóðfélagið dr haldið, eru einmitt
sprottnar af frelsinu. Einstaklingarnir
hugsa hver á sinn hátt, hagsmuna-
árekstrar verða, hagkerfið verður
háðara sveiflum og efnahagsöryggi
verður minna. Svo langt getur geng-
ið á þessari braut, að nærri gangi
stjórnleysi. Hér er því eindurbóta
þörf og nokkurrar stjórnfestu. Hef-
ur og ýmislegt unnizt í þeim efnum,
en varast verður, að skipulagning-
in og stjórnfestan leiði til einræðis
— fara verður hinn gullna meðal-
veg hér sem annars staðar.
Gagnrýni er nauðsynleg, svo að
menn megi vakna til vitundar um
þá galla, sem raunhæfir eru. En til
gagnrýninnar verður að gera þá
kröfu, að bent sé á jákvæða lausn
og lausnin verður að tryggja það,
að menn haldi frelsi sínu sem mest,
þ. e. a. s. hún verður að horfa fram
á við á þeirri braut, sem mörkuð
var með byltingunum 1776 og 1789.
Sú gagnrýni, sem hefur það eitt
markmið að rífa niður, vekja ó-
ánægju, úlfúð og illyndi á naumast
rétt á sér og þaðan af síður sú
„lausn“ sem helgað hefur sér úreltar
hugmyndir löngu liðinna kynslóða.
Þegar þetta er hugleitt og stjórn-
málabarátta hér virt, beinist athygl-
in ósjálfrátt að kommúnistum, bar-
áttu þeirra og háttum öllum, þar sem
þeir eru í valdaaðstöðu. Fer þá naum-
ast hjá því, að menn kenni þar upp-
vakning löngu liðinna tíma mitt á
meðal vor, og lætur hann allófrið-
lega. Fylgja honum skuggar þeir,
er dekkstir þykja á fortíðinni svo
sem greint mun verða:
I. Þrælahald er ljótur blettur á
fortíðinni og hefur verið afnumið í
öllum menningarríkjum. í ríkjum
kommúnismans eru þeir aftur á móti
haldnir þúsundum eða jafnvel millj-
ónum samgn. Gengur þræliahaldið
svo langt, að þrælavinnan er ekki
óve-rulegur þáttur þjóðarbúskapar-
ins, svo sem Alþjóðasamband frjálsra
varklýðsfélaga hefur nánar greint
frá.
II. Bændaánauð, átthagafjötur og
annað því líkt er ömurlegt vitni um
háttu fyrri tíma. Sams konar fyrir-
bæri eru óhjákvæmilegar fylgjUr
kommúnismans, til staðbinding verka
fólks o. s. frv.
III. Heimsveldisstefna Vesturlanda
er dapurlegur þáttur í sögu þeirra.
Með vaxandi mannúð hefur frá
henni verið horfið. Nýlendur öðlast
óðum frelsi og hagur þeirra batnar.
En meðan þetta gerist hefja komm-
únistaríkin, einkum Rússland og
Kína harðvítuga heimsveldisstefnu
að hætti grimmustu höfðingja þeirra
fyrr á öldum. Eru alkunn dæmi
þessa.
IV. Áður fyrr voru öll völd í hönd-
um konunga og hirðgæðinga Þar
sem frelsishugsjónir máttu sín ein-
hvers, voru þessi völd fengin I hend-
ur þeim mönnum, er fólkið valdi.
I kommúnistaríkjunum gerðist það
eitt, að völdin hrifsuðu með ofbeldi
flokksklíkur og þær halda þeim enn
í dag.
V. Rannsóknarréttur miðalda fyll-
ir menn hryllingi. Starfsaðferðir
hans og aliur starfsandi er nú dvggi-
lega hagnýtt í öllum ríkjum komm-
únismans til að fá menn til að játa
röngum sakargiftum.
VI. Langa baráttu kostaði að fá
viðurkennd almenn mannréttindi,
svo sem málfrelsi, prentfrelsi, funda-
frelsi o. fl. Öll þessi réttindi eru
fótumtroðin í ríkjum kommúnism-
ans, svo sem mest má verða. Þjóð-
viljinn hefur farið um þetta með
þeirri sakleysislegu setningu, að all-
ur andbyltingaráróður sé bannaður.
Er auðsætt, að hér er átt við allan
þann áróður, sem valdhafarnir telja
sér óheppilegan.
Þessi sex atriði eru aðeins dæmi.
Mætti lengi halda áfram og mikið
segja um hvert. Öll minna þau ó-
þægilega á löngu liðinn tíma, á
stjórnarháttu, sem fólkið hefur varp-
að af sér og hvergi fá haldizt nema
með ofbeldi. Allsvalda ríki og flokk-
ur er komið í stað alvalds konungs
og aðals, en gagnvart stendur van-
máttugur einstaklingur eftir sem
áður. Aðalatriðið er þó, að menn geri
sér ljóst, að þetta allt, þrældómur,
átthagafjötrar, ritskoðun, rannsókn-
arréttur og fleira þess konar, er ó-
hjákvæinileg afleiðing af hagkerfi
kommúnismans. Allt verður þar að
miða að settu marki. — að'fullnægja
fyrirframgerðri áætlun. Því er lífs-
nauðsyn að knýja menn til að taka
þátt í framkvæmd áætlana. Af þessu
leiðir, að vilji einstaklingsins má sín
einskis, vilji valdhafanna ræður.
Áminning Páls postula, „Sérhver
maður sé yfirboðnum valdstéttum
hlýðinn“, er það boðorð, sem þegn-
arnir verða umfram allt að tileinka
sér. Og allt eru þetta gamalkunn
fyrirbæi’i — alvaldur konungur eða