Alþýðublaðið - 23.01.1920, Qupperneq 2

9
framtið Tyrklanðs.
Ennþá haía Bandamenn ekki
komiö sér saman um, hvað géra
*kuli við Tyrkjann. Sumir vilja
láta reka hann burtu úr Evrópu,
segja, að hann hafi upphaflega
rænt löndum þeim, sem hann nú
situr í, enda hafi hann með svo
mörgu unnið sér til vanhelgis, að
hann sé róttrækur. En Englend-
ingar eru smeikir við það. Þeir
eru hálf-hræddir um sig þar suður-
frá, bæði um það, að Tyrkinn
kunni að ganga í lið með bolsi-
víkum, og eins um það, að það
kunni að valda frekari æsingum í
Indlandi. Þar er stór hluti þjóðar-
innar Múhameðstrúar, og óttast
þeir því að Tyrkir kynnu að æsa
skoðanabræður sína til uppreisnar.
Einnig þykjast þeir þess full-
vissir, að bolsivíkar muni reyna
það sem þeir geta, til að koma á
byltingu í Indlandi, og þeim yrði
því greiðari gangurinn suður á
bóginn, ef Múhameðstrúarmenn í
Asíu gengju í lið með þeim. Þess
vegna vilja Englendingar fara gæti-
lega í Tyrklandsmálunum.
Þeir vilja gjarnan lofa Tyrkjum
að halda Konstantínópel að nafn-
inu til, og lofa soldáninum að
halda hirð og tign sinni. En Banda-
menn eiga samt alstaðar að hafa
töglin og hagldirnar.
Soldáninn er einskonar páfi Mú-
hameðstrúarmanna, en íbúar ný-
lendu Breta í Asíu og Afríku
norðan til eru flestir Múhameðs-
trúarmenn, og því óvarlegt að
reka soldáninn úr Evrópu og gera
hann sér óvinveittan.
Framvegis vilja þeir láta hann
halda mestu af veraldarvöldum
þeim, sem hann hefir áður haft í
Asíu, en þau á hann að missa að
öllu verulegu í Evrópu. Hvernig
þeir skifta nánar löndum hans á
milli sín, er ekki afráðið ennþá.
En Grikkir búast við að fá eitt-
hvað af löndum hans.
Vilja Englendingar láta sundin
milli Asíu og Tyrklands vera
undir alþjóða eftirliti, og þá sér-
ataklega með tilliti til þess, að
Eússar fái frjálsa leið til hafsins
vestur á bóginn, er friður og ró
*er komin á þar í landi. X
ALÍ»ÝÐUBLAÐIÐ
Frá
Þjóðverjum.
Khöfn 21. jan.
Helfferich-Erzberger málið er
hið stærsta pólitíská dómstólamál
ér háð hefir verið. t varnarræð-
unni fyrir Helfferich eru ákærur
á Erzberger fyrir pólitískt rotna
starfsemi hans.
Cnn um gijfíngar.
fGisli Eirikur ritaði.J
(Niðurl.).
Þetta gekk nú alt vel í byrjun.
Þegar þau voru komin 25 km
stönsuðu þau og fóru inn í veit-
ingahús og fengu öl og límonaði
í skyndi. Presturinn, síra Jere-
mías, sem var með í förinni, (hann
var á heimleið), fókk kaffi. Svo
fónaði Donovan til Thomsons, til
þess að segja honum að nú væri
óhætt að segja föður Katrínar tið
indin.
En haldið ekki að Donovan hafi
orðið hverft við þegar Thomson,
asninn sá arna, segir honum að
hann sé þegar búinn að segja Mc
Grill (föður Katrínar) tíðindin, og
hann þegar lagður á stað í bíl að
etla þau. Hefði verið hægt að gefa
á kjaftinn í síma, þá er óvíst að
Donovan hefði getað stilt sig.
Hann rauk út og upp í bílinn
(hin voru komin þar fyrir) og
hrópaði: „75 kílómetra hraði8, til
bílstjórans, sem setti vagninn í
sömu andránni í gang.
En nú var úr vöndu að ráða.
Nú átti hann eftir að sannfæra
Katrínu um að nauðsynlegt væri
að þau giftust strax, og það sem
verra var, það var ómögulegt að
þau gæti verið komin til Meringe
í tæka tíð til þess að verða gefin
saman þar. Síra Jeremias yrði því
að gefa þau saman í bílnum, ef
Katrín samþykti.
Hann sagði henni í snatri alla
málavöxtu, það er að segja, alt
það, sem mælti með því að þau
giftust strax. En hún sagði að
sér væri ómögulegt að giftast
svona búin. Donovan sagði að
kápan sem hún væri í, væri ein-
Auglýsingar.
Auglýsingum í blaðið er fyrst
um sinn veitt móttaka hjá Guð-
geir Jónssyni bókbindara, Lauga-
vegi 17 (bakhús). Sími 286 og á
afgreiðslunni á Laugavegi 18 b.
Silfurbúinn tóbaksbaukur
fundinn. Afgr. vísar á.
Primusa- og olíuofnaviðgerð-
in Laugaveg 27 er flutt á Lauga-
veg 12 (í portinu).
mitt ljómandi falleg. Hún sagði
að það væri ekki kápan, sem hún
væri að tala um. „Kjóllinn er líka
ljómandi*, sagði Donovan. „Eg
er ekki að tala um hann“, sagði
Katrín. „Við hvað áttu þá, að þú
sért ekki nógu vel búin?“ spurði
Donovan. Svo þrefuðu þau dálítið
um þetta. Donovan hélt því fram
að þau ættu að láta gifta sig
strax, en Katrín stóð á því íast,
að hún væri ekki svoleiðis búin,
að hún gæti gifst, og seinast fór
hún að gráta. En alt í einu hróp”
aði hún i bílstjórann að nema
staðar, og gegndi hann því þegar.
Þau voru einmitt að fara gegnum
smábæ þegar þetta var og fóru
því ekki mjög hratt, þá stundina.
„Eg kem undir eins“, kallaði hún
til Donovans, sem ekki vissi hvað-
an á sig stóð veðrið. 'Hún þurk-
aði sér um augun á bróderuðum
snýtuklút um leið og hún hopp-
aði út úr vagninum.
Svo hvarf hún inn í búð, sem
stóð á, meðal annars „útsaumað
líntau". Og að vörmu spori kom
hún út aftur með böggul undir
hendinni, og var svo lagt af stað
aftur. Og með böggulinn undir
hendinni var hún gefin af síra
Jeremiasi í heilagt hjónaband, og
það meðan bíllinn öslaði 75 km á
klukkustund.
En þegar karlinn faðir hennar
náði þeim, þá voru þau búin að
vera hjón í 38 mínútur.
Hjónabandið varð mjög farsælt,
eignuðust þau 1 son og 4 dætur,
sem nú allar eru harðtrúlofaðar
og ætla allar að^giftast á páskuna.-