Iceland review - 2019, Blaðsíða 104

Iceland review - 2019, Blaðsíða 104
102 Iceland Review The Akureyri Theatre Company is one of the oldest in the country. It’s first iteration was founded in 1907, though the company went professional in 1973. Since then, it’s been the only Icelandic professional theatre company outside the Reykjavík area. Its home is the stately Samkomuhús building in Akureyri where on most days, if you sneak backstage, you’ll find Marta Nordal, the company’s director. Marta recently relo- cated to Akureyri from Reykjavík, but she has a history with the company, having acted with them years ago. A few years ago, financial hardships in the company had people talking about disbanding. The company survived, but Marta still had her work cut out for her when she accepted her new job. At the end of her first season, all talk of disbanding the company has ceased and Marta sees big things in the company’s future. Talking to Marta, it’s hard not to be inspired by her energetic drive and enthusiasm for her work. “We’ve just finished our run of Cabaret and Gallsteinar Afa Gissa (Grandpa Gissi’s Gallstones), an original chil- dren’s musical. I’m proud of these shows. You have to set the mark high and take risks, you can’t think small. You have to believe in what you’re doing.” Turning down the noise Two thirds of the nation live in the Reykjavík area, so naturally, cultural institutions that rely on an audience congregate on the southwest corner of Iceland. While the inhabitants of Akureyri are fewer than 20,000, being outside the capital area has its advantages. According to Marta, “Being outside the capital area makes us unique.” Indeed, the company’s shows often draw crowds from all over the country. In addition, being outside the hustle and bustle of the capital area means that there’s more calm and time to focus on the art, both for the audience and the actors. “I remember that from the time I was an actor with the company. You’re not doing anything else. It’s easy to build a special atmosphere that you can’t get in Reykjavík.” For Marta personally, a recent transplant from Reykjavík, living in Akureyri has increased her quality of life. “All of a sudden, being in Reykjavík feels overwhelming, all the stress and the traffic. For me, being surrounded by nature, with the mountains and the ski resorts 10 min- utes away, and the calm and peacefulness of the people – that’s quality of life.” Professional standards “Being disconnected from the artistic community in the capital can also be challenging. You can’t have as much of a back and forth with your artistic colleagues as you could have in the city. You’re more artistically isolated.” It’s not only other actors or directors either, the four-hour drive to Reykjavík logistically makes it more difficult to be included in the cultural conversa- tion. “Critics, for instance. You don’t have as much of access to people because it costs money to get here. You can’t force private media companies to send critics to our shows. Putting on a show in Reykjavík means you have access to all the media and you’re included in the conver- sation, but up here you only have a claim to media run by public funds.” In Reykjavík, you can compare the theatres to each other, the big tradi- tional ones to the smaller grassroots operations. The Akureyri Theatre Company is instead com- pared to its neighbouring amateur the- atre compa- nies. “In a small community, there’s only a small step between professionalism and amateurism. People don’t really differentiate between them,” Marta says. This means that you have to work extra hard to show people why what you do in a profes- sional theatre is different. “You need to figure out how to show people that what you do is on the next level. It makes you think about how to show people that what you’re doing is on a higher standard. If people can’t see a difference, then I’m not doing my job right.” " You need culture to attract people to living here. Who wants to move to a town or a city without culture?"
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Iceland review

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Iceland review
https://timarit.is/publication/1842

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.