Góðan daginn - 18.10.1944, Blaðsíða 3

GÖÐAN DAGINN
3
Bækur Menningarsjóðs .
og Þjóðvinafélagsins.
Sökum prentara- og bókbindaraverkfallsins
má búast við, að einhver dráttur verði á út-
komu ársbókanna fyrir 1944, en búist var við,
að minnsta kosti nokkru af þeim, í þessum
mánuði. I sambandi við þetta vil ég minna
áskrifendur á það, að ýmsir þeirra hafa ennþá
ekki tekið allar bækur sínar fyrir 1943, þótt
þeir hafi greitt ársgjaldið. Nú, þegar farið er
að umhægjast eftir sumarið, ættu menn að
ryfja upp og gæta að hjá sér, hvort þá vantar
ekki eitthvað af þessum bókum. Úr áramótum
verða bókarleifar sendar suður, og eftir það
verður erfiðara að sinna þeim, sem ekki kunna
.að hafa fengið allar bækurnar.
Það verður að teljast hugsunarleysi og trassa-
skapur að taka ekki bækurnar, þar sem þær eru
þegar greiddar, og er sízt í þökk hvorki útgef-
anda né afgreiðslumanns.
Hannes Jónasson
Vndralögurinn
því, sem ég þekkti um hann, að það kom mér
til þess að fara strax til Parísar. Hann skrif-
aði í bréfi sínu:
„Eg er heilbrigður, og ég er rólegur, hvað
sjálfan mig áhrærir, en samt er meiri óró yfir
mér en þótt ég væri áhyggjum hlaðinn. Mér
er ómögulegt, að losa mig við einkennilegan
kvíða og angist þér viðvíkjandi. Og þó er það
eiginlega ekki angist heldur óljós, og þó á-
köf eftirvænting eftir einhverju. En hverju?
Guð veit það! Eg get aðeins sagt, að þetta
ástand eyðileggur taugar mínar. Á næturnar
dreymir mig um þig og Boris. Á morgnana
man ég draumana aðeins óljóst, en ég vakna
með hjartslætti og allan daginn er ég í vax-
andi æsingu, þar til ég sofna á kvöldin, og
svo byrja draumarnir aftur. Eg verð að hitta
þig. Á ég að koma til Bombay eða vilt þú
koma til Parísar?“
Eg símaði, að hann gæti átt von á mér
með næstu skipsferð.
Þegar við hittumst fannst mér hann lítið
breyttur og hann sagði, að ég liti vel út.
Mér þótt vænt um, að heyra rödd hans og
þegar við sátum saman, og töluðum um,
hvað lífið mundi ennþá eiga eftir að bjóða
okkur, þá fundum við báðir, að það var gott
Syndajátning.
Við undirritaðir játum með titrandi tárum,
timbraðir, skjálfandi í hnjáliðum, slappir í nárum
að óleyf ilega við sátum saman að þjóri;
nú seljum við okkur í hendur þér, lögreglustjóri.
Sektaðu okkur, sett’ okkur alla í steininn,
sannlega fúsir berum við þyngstu meinin,
og dóminum hlítum frá hæstvirtum laganna
þjóni,
en, herra, við sárbiðjum, reyndu að vægja ’onum
Jóni.
(Undirskriftir)
VATNSSLÖNGUR
— %“ — 1V4“ — 1%W
KAUPFÉLAGIÐ
Byggingarvörudeild
Undralögurinn 30
að vera meðal hinna lifandi á þessum bjarta
vordegi.
Við vorum saman í París um vikutíma.
Svo. fór ég með Jack til Ept og var þar 1
viku. En fyrsta verk okkar eftir að við
hittumst, var þó ,að fara til grafar Boris í
Kirkjugarðinum í Sevrés.
„Eigum við að setja „Forlög“ á gröf
hans?“, spurði Jack. „Eg held, að Madonna
ein ætti að vaka yfir gröf hans,“ svaraði ég.
Jack varð ekkert rólegri við komu mína.
Draumarnir héldu áfram og hann sagði mér,
að stundum gripi sig þessi sterka eftirvænt-
ing, með þeim ofsa, að það ylli honum sfórra
kvála.
„Þú sérð, að ég geri þér frekar illt en gott,
með því að vera hjá þér,“ sagði ég við hann.
„Þú skalt reyna að breyta eitthvað til.“ Svo
fór hann til Normannisku eyjanna, en ég fór
til Parísar.
Eg hafði ekki komið í hús Boris, sem nú
var eign mín, síðan ég kom heim, en ég vissi
vel, að ég varð að koma þar. Jack hafði séð
um, að allt væri þar í lagi, og ég tók mig
svo til einn dag, sagði upp íbúð minni, og
flutti í húsið til þess að búa þar.