Heimili og skóli - 01.12.1969, Blaðsíða 10

ALLEN RANKIN :
hjf þúsund
barno móðir
Ray Stone þurfti enga flautu á lögreglu-
bílinn sinn, þegar hann seint um kvöld í
janúar 1968 ók með þrjú börn til bæjarins
Ashland í Kentuci. Tvö þau yngri, Ginny,
þriggja ára og Tim, fjögurra ára, öskruðu
hærra en nokkur bílflauta. En Liz, systir
þþeirra sat hjá þeim, talaði ljótt og horfði
illskulega á bílstjórann, sem ók þeim. Stone
tók sér það ekki til. Faðir þeirra var í fang-
esi fyri rflakk, ennþá einu sinni .... móðir
þeirra var ofdrykkjukona, en var nú horfin
til að drekka út barnameðlagið. Stone hafði
fundið börnin alein heima í skúrræfli, sem
hafði verið heimili fjölskyldunnar, í kulda
og myrkri. Þar höfðu þau setið og hniprað
sig saman til að halda hita hvort á öðru.
En þrátt fyrir þessar hörmulegu aðstæður
bjóst Stone ekki við því, að börnin kærðu
sig um afskipt lögreglunnar af þeim. Þess
vegna reyndi hann að láta sem hann heyrði
ekki hinn átaklega grát barnanna.
Hann andaði því léttara, þegar hann ók
upp að gömlu húsi, hlöðnu úr múrsteini í
Ashland. Þótt framorðið væri — það var
komið fram yfir miðnætti — voru aðal-
dyrnar samstundis opnaðar og geðþekk,
gráhærð kona tók tvö minnstu börnin sér
í fang: „Svona — svona — svona!“ sagði
hún með mildum rómi, og grátur barnanna
hætti skyndiega. En við hina háfvöxnu
systur þeirra sagði hún:
„Viltu ekki einnig koma inn og vera hjá
mér í nokkra daga?“ Uppreisnar- og
þrj ózkusvipurinn hvarf úr anditi Liz. Þetta
var í fyrsta skipti, sem nokkur mannleg
vera hafði boðiS henni að koma inn í hús
sitt og vera gestur sinn.
Þessi þrjú börn gengu nú öll inn í húsið,
og það var eins og steini væri létt frá hjarta
Stone, því að hann vissi, að þessi börn
myndu verða aðnjótandi sömu ástúðar og
umhyggju og hin börnin 50, sem þegar
höfðu eignast heimili í þessu húsi, og sváfu
þar nú værum svefni
126 HEIMILI OG SKOLI