Heimili og skóli - 01.12.1969, Síða 14

við annað fólk og ekki leyft henni að ganga
í skóla. Hún líktist því meira villidýri en
mannlegu barni, þegar hún kom í barna-
heimili Rameys. ÞaS var rétt fyrir páska
og Ramey lét það verSa sitt fyrsta verk að
kaupa alklæSnaS handa Florrie. ... Fyrstu
fallegu fötin, sem hún hafSi nokkru sinni
eignazt. Þegar sveitarstjórnin lagSi það til,
að Florrie yrði send á heimili fyrir van-
gefnar og vanræktar telpur, risu hárin á
Ramey. „Mér virðist,“ hreytti hún úr sér,
„að þaS sé ekki sök Florrie, að hún er langt
á eftir öSrum börnum, að þroska og þekk-
ingu.“ Geirþrúður kom því til leiðar, aS
Florrie, sem hvorki kunni aS lesa né skrifa,
var sett í venjulegan barnaskóla. Og þá
kom það í lj ós að stúlkan var svo vel gefin,
að hún lauk við námsefni 12 deilda á fjór-
um árum, og endaði með því að ljúka góðu
prófi. Einu ári síSar stóS GeirþrúSur fyrir
brúðkaupi hennar og nú er hún hamingju-
söm eiginkona verzlunarmanns eins í sínu
byggðalagi.
ViS annaS tækifæri sagði GeirþrúSur
innflytjendayfirvöldunum stríð á hendur,
þegar því var haldið fram, að eitt barna
hennar, 12 ára gömul mexikönsk telpa,
hefði verið flutt ólöglega til Bandaríkjanna,
vegna þess að foreldrarnir hlupu frá henni.
Það endaði á þann hátt, að Geirþrúður
skaut máli sínu til Hvíta hússins, og vann
ekki aöeins stríðið, heldur var formlega
boðið að koma í heimsókn til Eisenhowers
forseta ásamt fimm af fósturbörnum sínum,
sem hún valdi úr hópnum til að fara í þessa
mikilvægu heimsókn. Hún bjó til og seldi
karamellur til að afla fj ár til þessarar ferð-
ar. Seinna var Geirþrúður heiðruð á sama
hátt. Þá var það Kennedy forseti, sem bauð
henni og enn síðar Johnson forseti, þegar
hann heyrði hvað hún hafSi gert fyrir lýð-
ræðið í landinu og til að vinna fyrir al-
menn mannréttindi með því að gerast móð-
ir barna af mismunandi kynþáttum, svo
sem hvíta menn, Kínverja, Svertingja og
Indverja.
Greitt með kcerleika. Barnaverndarnefnd-
ir í Kentucki hafa hvað eftir annaS látið
þá skoðun í ljós, að það ætti að búa Geir-
þrúði miklu betri ytri skilyrði en hún hef-
ur nú. ÞaS ætti meðal annars aS leggja
henni til meira þjónustulið og meÖal ann-
ars sérmenntaða sálfræðinga, nú sem stend-
ur er fast þjónustulið ekki annað en ein
kona, sem vinnur kauplaust eins og hún
sj álf. Flestir eru annars sammála Mc
Cullough ritstjóra er hann segir: „ÞaS, sem
gerir fearnaheimili Geirþrúöar svo einstakt
í sinni röð, er það að það er gjörsamlega
laust við alla sérfræði þjónustu. Eg á við,
að það hefur allt, sem með þarf. . . . rými
handa hverju barni, sem er í nauðum statt,
leiðtoga, sem setur hið mannlega í hásætið,
og hlýtt og ástríkt andrúmsloft heimilisins.“
Jafnvel þótt Geirþrúður Ramey, hafi
aldrei krafizt neinna launa fyrir starf sitt
(hún fær þó ofurlitla einkavasapeninga frá
bróSur sínum) heldur hún því fram, að
hún hafi hlotið ríkuleg laun. Einu sinni á
ári hefur hún „opið hús“, og íbúar staSar-
ins streyma þangað til að þakka henni starf
hennar. Hundruð af Ramey-börnum, sem
nú er orðið fullorðið fólk, og getur fyrir
löngu séð um sig sjálft, senda henni smá-
gjafir eða þakkarbréf á jólum og afmælis-
degi hennar. „En bezt af öllu er þó þaS,“
segir hún sjálf, „að ég hef hlotið það, sem
ég óskaði mér heitar en nokkuð annað:
Stór, fyrirferðarmikil og hávaðasöm fjöl-
skylda, þar sem enginn, ekki heldur ég sjálf,
þarf nokkru sinni að finna til einsemdar.“
H. J. M. þýddi.
130 HEIMILI OG SKOLI