Heimili og skóli - 01.12.1969, Side 17

einni enskri „Einn af okkur“ er gefin mjög
hjartnæm lýsing af fjölskyldubarnaheimili,
þar sem eitt barnið er mjög treggáfuS
stúlka. „MóSirin“ og hin börnin taka hana
öll aS sér og gleSjast yfir hverjum sigri
hennar og framförum. Slík skilningsrík af-
staSa er óendanlega mikilsvirSi fyrir börn-
in, á hvaSa aldri sem er. ÞaS andrúmsloft,
sem stundum ríkir í „hópnum, aS allir séu
á móti öllum hefur lítil verSmæti í sér fólg-
ið. Það er áríðandi að fullorðna fólkið til-
einki sér hina fyrrtöldu afstöðu hvert gagn-
vart öSru. Börn eru fljót að fá veður af
þeirri afstöðu, sem fullorðna fólkið hefur
hvort til annars, jafnvel þót þau skilji þaS
ekki af orSum þeirra einum.
Þegar barn frá barnaheimili kemur í
skólann, verSur þaS þess fljótt vart, aS það
er ekki eins og hin börnin. ÞaS býr ekki
heima hjá foreldrum sínum. ÞaS mætir
kannski óþarflega mikilli og yfirdrifinni
samúð, kannski líka tortryggni, en einnig
ósvikinni vinsemd og skilningi. ViS hjálp-
um barninu bezt með því að reyna aS
byggja upp heilbrigða og eðlilega afstöðu
til eigin stöðu í samfélaginu. Það, að búa
á barnaheimili, á ekki aS vera neitt til að
skammast sín fyrir, það á heldur ekki að
ala með sér neina sjálfsmeðaumkvun. Hér
geta menn utan stofnunarinnar gert mikið
gagn. Barn í barnaheimili er alveg eins og
önnur börn, og þannig vill barnið sjálft
helzt, aS á það sé litiS.
AÐ VELJA MENNTUNARLEIÐIR
OG ATVINNU.
Brezk nefnd, sem starfaði á vegum barna-
verndarnefndanna, lagði fram álit sitt árið
1948. Nefndarmenn héldu því fram, að at-
vinnumöguleikar barna, sem alast upp á
barnaheimilum, væru mjög takmarkaðir.
ASeins fáir unglingar eiga þess kost aS
læra einhverja iðngrein eða framhaldsnám.
ViS höfum ekki tölulegar upplýsingar um
þessi mál hér á landi, en það er ástæða til
að ætla, að ástandið sé ekki heldur gott
hér. Sú námsskrá, sem nær til allra barna
í landinu er á þá leið: að sérhver ungling-
ur skuli hljóta menntun í samræmi við gáf-
ur sínar og áhugamál. Þetta á einnig við
um þau börn, sem alast upp í barnaheimil-
um. Þau eiga líka að hljóta jafngóða mögu-
leika til að bjarga sér sjálf í atvinnulífinu
og önnur börn.
Það er sannarlega mikilvægt að þessir
unglingar, hann eða hún, komist í störf,
sem þau sætta sig við. ÞaS hefur úrslita-
áhrif á framtíð þeirra. Þar sem til eru
prentaðar leiðbeiningar í þessum efnum
eða ráðgefandi stofnanir, geta þessir ungl-
ingar fengið verðmæta hjálp. Barnið sjálft
atvinnu, leiðbeinandinn, kennararnir og
forstöðumenn barnaheimilanna verða að
hjálpast að til að finna réttu leiðina. Þegar
um er að ræSa framhaldsnám við gagn-
fræðaskóla eða háskóla, getur verið erfitt
að kljúfa þetta nám f j árhagslega. En það er
þó um margskonar hjálp að ræða, t. d.
alls konar styrki, sem getur komið gáfuS-
um unglingum að miklum notum, og gert
þeim kleyft aS stunda það nám, sem hug-
urinn stendur til.
Ungar stúlkur og piltar eiga sér oft sína
„draumastöðu“, sem þau hafa valið sér, án
þess að gera sér grein fyrir, hvað til þess
þarf. Þar á meðal eru oft störf, sem litlar
líkur eru á að unglingarnir ráði við. Ef þau
leggja mikið kapp á þetta, er ekkert á móti
því að láta þau reyna í sér þolrifin. Róm-
antískar hugmyndir eru oft fljótar að
hrynja, þegar komizt er í kynni við veru-
leikann.
Þegar unglingarnir finna sér stað í skól-
HEIMILI OG SKÓLI 133