Heimili og skóli - 01.08.1971, Blaðsíða 12

Félagsmálin
eru í
höndum
safnaðanna.
//'Opnir
skólar"
á
Norðurlöndum.
verða nokkuð útundan í skólastarfinu. En þess skal þó getið, að sum
þessi fög hafa þar verið unnin nokkuð á annan hátt en við þekkjum hér.
Félagsmálin virtust einnig skipa lágan sess innan skólaveggjanna,
en það kemur ef til vill til af því, að í Bandaríkjunum og þó sérstak-
lega í Utah er safnaðarlíf með öðru sniði en við eigum að venjast, og
í safnaðarheimilum fei fram margvíslegt félagsstarf og leiðbeinendur
þar eru gjarnan kennarar úr skólunum.
I Utah eru um 70% íbúanna mormónar og guðshúsum þeirra fylgja
gjarnan íþróttasalir og fundarsalir með tilheyrandi skipulögðum tím-
um fyrir safnaðarmeðlimi. Af því leiðir, að skápar með verðlaunabik-
urum fyrir íþróttaafrek eru áberandi skraut í fordyrum guðshúsa sumra
þessara safnaða.
„Opnu skólarnir“ eru þegar farnir að skjóta upp kollinum hér á
Norðurlöndum, en ekki allir sniðnir að amerískri fyrirmynd. Verið er
að þreifa sig áfram hvaða tilhögun hentar í hverju landi, enda er þetta
kennsluform svo ungt, að það er ekki enn fullmótað. Hér á landi veit ég
ekki til, að það hafi verið reynt, en verið er að byggja skóla í Fossvogi.
er húsnæðisins vegna hefur möguleika á þessu sviði. Eftir er þó að
byggja námsefnið upp í einingar og fá þær prentaðar, einnig að senda
utan fólk, er numið gæti af reynslu annarra og síðan tekið þátt í að
byggja upp þetta kennsluform hér heima með hliðsjón af íslenzku náms-
efni og erfiðum aðstæðum í skólunum, en þeir eru flestir meira en full-
setnir miðað við tvísetningu. Eg er þó ekki í vafa um, að innan fárra ára
verður þetta kennsluform reynt hér og verður fróðlegt að fylgjast með
niðurstöðum af árangrinum.
Fæst börn skilja að fullu tilgang námsins. Þau fara í skóla, af því að
það vilja pabbi og mamma, þau gerðu það og það er skylda. Sumum
líður vel í skólanum, en öðrum miður. Öll sjá þau fram á langa skóla-
göngu. Vegalengdir og tíma mæla lítil börn með allt öðrum mælikvarða
en fullorðnir. Allt styttist með auknum aldri. Því er námsbrautin óra-
löng í hugum barnanna, svo löng, að þau sjá varla fyrir endann á henni.
Ef við getum markað hana niður í lítil þrep, er sýnileg eru og daglega
stigin, þá gefum við náminu frekar tilgang í hugum barnanna, gerum
það bærilegra, styttra með hverjum degi sem líður og örvum þau til
þess að stíga stór skref og skila miklum afköstum.
Ef reynslan sýnir, að „opni skólinn“ stuðli fremur að þessu, en það
kennsluform, er við höfum búið við, og engir teljandi vankantar fylgi
honum, þá eigum við að reyna hann. Því fylgir að vísu mikið starf og
einhver breyting á húsnæð, en sé árangurinn betri og aukin ánægja í
starfi, má mikið á sig leggja og miklu til kosta.
80
HEIMILI OG SKOLI