Úrval - 01.11.1978, Síða 119

LJÚFSÁR MINNING
117
Ég hélt innreið mína á Torgið með
gardeníu í barminum. Mér var
fremur stirt um gang í síðu buxun-
um, sem ég var enn ekki orðinn
vanur. Þær vildu eins og loða við nær-
buxurnar. Það bætti ekki úr skák,
hvað ég hlakkað til að hitta Fillií.
Hún var að sippa eins og venjulega
og kom á móti mér án þess að þekkja
mig. Ég nam staðar, og þegar hún
kom svo nærri að hún sá hver þetta
var, sleppti hún sippubandinu og
kom hlaupandi til að faðma mig að
sér.
Ég man það alveg sérstaklega af því
að ég var lokaður inni 1 þessum nýju
fötum, hvað ég var kaldur og stífur
gagnvart henni, þvert á móti löngun
minni, ennþá fremur en ella vegna
þess að ég óttaðist að hún kynni að fá
aftur þá grillu að kyssa mig, og nú
vissi ég hve geigvænlegar afleiðingar
það gæti haft. Þögull tók ég um
báðar hendur hennar, þrýsti þær þétt
og drakk úr augum hennar blíðuna,
sem spratt þar fram eins og af lind.
,,En hvað þú ert glæsilegur, svona
klæddur, eins og fullorðinn maður!
Þú ert stórkostlegur! Nei, sko, þú
færir mér meira að segja blóm, og það
er ennþá dýrðlegra vegna þess að í
nótt sem leið dreymdi mig að þú
fylltir kjöltu mína af rósum! ’ ’
Mér þótti fyrir því að færa henni
aðeins eitt blóm. Ég hefði viljað eiga
fullt fang af rósum, en þær blómg-
uðust ekki í garði okkar á þessum
tíma árs. Ef svo hefði verið, hefði ég
reytt hverja einustu þeirra af runnun-
um og fært henni.
,,Þú ert svo myndarlegur svona til
fara,” sagði hún og tók þráðinn upp
að nýju, en hélt gardeníunni að
barmi sér. ,,Þú ert bara eins og
Byron.”
Ekki vissi ég hver hann var þessi
Byron. Vísast var hann einhver Cipi-
stione eða signor Caterina í hennar
landi. Svo ég spurði smeykur: „Hver
erByron?”
„Einstaklega myndarlegur maður,
enskt skáld, sem gerði svo mikið fyrir
land mitt. Við eigum mynd af
honum heima. Ég skal sýna þér, hvað
þú ert líkur honum. ”
Einmitt það, hugsaði ég. Það þýðir
að húfan er beint ofan á hausnum á
mér, því mamma sagði að þannig
væri ég eins og lítill breti.
„Þú færðir mér blóm! Svo þú
vissir, að það er afmælisdagurinn
minn í dag! I kvöld klukkan sex verð
ég tíu ára.”
„Ég vissi það ekki, og þykir það
leitt. Ég hefði þá fært þér mikið af
blómum.” Ég hefði stolið þeim úr
garðinum, eins og gardeníunni,
hugsaði ég með mér.
„Komdu með mér,” sagði Fillí og
tók í hönd mér. „Sérðu þarna? Þarna
situr mamma á bekk með Giacomo.
Hún þarf að segja svolítið við þig. Við
vorum að bíða eftir þér. ’ ’
Hvað getur hún viljað mér?
hugsaði ég. Með feður og mæður
eilíflega í kring verða yndisstundir