Suppositoria gaudii - 22.02.1942, Blaðsíða 1

SUPPOSITORIA GAUDII
(MUNAÐÁR-STHKKPILLUR)
00. árg.
Reykjavík, 22. febrúar 1942.
00. tbl.
Til lesendanna
Leiðari birtist enginn í ár, þar eð ritstjórninni hefur
ekki tekist að finna neinn nothæfan í öðrum blöðum. Því
miður getur blaðið ekki birt hið árlega kvæði, þar eð hirð-
skáldið hefur laggt niður vinnu í mótmælaskyni gegn því
að menntamálaráð hefur svikið það um styrk, þrátt fyrir
margviðurkennda verðleika.
Vígakolssaffa
(Brot)
í Lyfjaríki búa troll nokkur. Hafa þau ráðit þar ríkjum
frá orófi alda (1760) og borisk á. Eru þar landgæði mikil
svá at drjúpa smyrsl og brennivín af hverju strái. Hús-
karla hafa þau marga ok eru þeir dvergaættar. Þat eru
putar. Eru þeir iðjumenn svá sem dvergum er títt ok vaka
oft sólarupprásanna á milli. Sofa þeir ok stundum yfir sig
ok er þat mannligt.
Vígi eitt hafa trollin látit puta byggja í miðju Lyfja-
ríki ok er þat úr skíru gulli ok haglig gert. Þar eru ok
hlutir úr gulli, furðuligar vélar er kyrna gull og slá úr
mynnt. Allt er þar dvergasmíði.
Líða nú árin og safnast auður í Gullbjörgum, en put-
ar ganga saman undan erfiðinu. Gerask þeir nú gírugir
í gullit og gera óp at trollunum. Sannask þat sem fyrr,
at engi má vit margnum nema því betra sé til varnar,
ok hörfa þau inn fyrir múra Gullbjarga og lúka aftur.
Senda þá putar legáta til samninga, en er þeim tekit
hæðilega og sumir meiddir. Fá putar ekki at gert.
Hafask putar ekki at árum saman. En trollin héldu víg-
inu Gullbjörgum ok bjuggusk um rammliga. Heyrðisk það-
an á síðkvoldum glamrit í gullinu, er þau váru at leikum
ok var þat hin dýrligsta n'ussikk. Skal nú gerr sagt frá
illþýði þessu.
Fyrir trollum var bergrisi einn mikill, svartr ok Ijótr.
Var hann margar álnir á hæð ok fjórum tommum betr.
Var hann illskreyttr mjök ok vart einhamr. Sá hét Kolr.
Hafði hann farit austr með sjá ok herjat víða. Hafði hann
með sér úr leiðangri þeim trollkonu mikla. Var hún fríð
sýnum. Setti Kolr flagðit hit næsta sér ok varð hún mann-
skæð. Þá var Kloflangr, þurs einn kominn frá Dumbshafi.
Var hann árrisull. Með þeim Kol ok Kloflang tókust brátt
fáleikar ok mun hafa um valdit afbrýðissemi. Greiddu
þeir hver öðrum mörg högg ok stór, svá allt lék á reiði-
skjálfi í víginu, en þeir mæltust eigi vit. Þá var loks risi
einn gamalærr. Var hann öðlingr. Líða nú stundir fram.
En þá dregur vígbliku á lopt. Herforingjaráð putanna er
nú skipulagt á ný, ok taka at heyrask stríðsbumbur áðr
en varir. Þykir nú hlýða at gera nökkurra grein fyrir
helstu kempum þeirra puta.
Marskálkur þeirra er Kemíus. Er hann reyndur stríðs-
maðr. Bíta hann engi járn né gull. Er hann þrárr sem
samlagslýsi. Er hann hinn vinsælasti meðal puta ok vart
trölla meðfæri.
Hálfr er hægri hönd Kemíusar. Er hann at norðan ok
af helgum kominn. Er hann glaseygr vel, rauðfextr ok
hinn fræknasti til víga. Er hann utan vit. Þykist Kemíus
hann ekki mega missa.
Þá er Laxinn Jóhönnuson. Er hann kvenhollr ok skæðr
viðreignar. Kann hann skessubragð.
Þá er Simson barnakarl. Kann hann eldamennsku. Hefir
hann ætíð suðuna uppi í pottinum ok hyggst gera þeim
trollum lífit heitt um þat er líkur.
Svo er Amantis. Er hann tröllaættar en var borinn út.
Er hann ekki frændrækinn. Snyrti-menni er hann.
Nú er húsfreyjan Damma. Hefir hon afneitat gullinu.
Hon er útlenzkrar ættar ok hit vígaligsta valkvendi.
Þá er putinn Gíslason. Hann er rétt at segja frá Litla-
Hrauni. Hann er mikill vísundr ok fer á hjólum. Alla
svæfir hann af sér at sumbli. Hann er svarinn óvinur
trolla.
Þá er Kalinin. Hann er at austan. Var hann pungaskip-
stjóri. Hann er úrillr á morgnana, en vel alinn ok gegnir
bóndaskyldum. Er hann hinn traustasti liðsmaðr.
Þá er Rósólóns. Hann er höfðingi mikill ok hefir títt boð
inni. Hann er ok vápnfimr vel ok svæfir óvini sína með
vögguvísum. Hann er búmaðr ok fjölkunnigr mjök.
Loks er margt smámenna. Jónatan Eyjajarl er blíðr
puti. Þar er ok Sigvörðr undan jökli, gerfiputi. Þar er
Damnar ok er hann frægr fyrir konu sína. Þar er Sigvörðr
Gullberason, efnisputi. Þar er Júnkariot, er hann spila-
puti. Loks er völvan Áben. Seiðir hún til sín fugla lopts-
ins. Þar er margt annara góðra puta.
Er íiú drukkit stríðsölit ok etur hver öðrum. Eru putar
bjartsýnir. Heldur þá marskálkur ræðu ok mælti sköru-
liga á þessa leið: (handrit ræðunnar er glatat).
Var at þessu gerr enn bezti rómr, bitu putar í skjaldar-
rendur ok vildu ólmir berjask.
Nú víkur sögunni til trollanna. Morgin einn er Klof-
langr var snimma á fótum at vanda, sér hann hvar lið
mikit drífr at hvaðanæva ok var þat atförin. Hleypr hann
hart upp ok títt, klofar inn til Kols ok segir tíðendi. Blæs
Kolr hit s-narliga til orrustu ok svínfylkir. Var þat hit
I LANDSBÓKr.SAr. í