Skaftfellingur - 29.09.1949, Blaðsíða 2

2
SKAFTFELLINGUR
Fimmtudagur 29. sept. 1949.
' A*
Adeins um tvennt
csð veljcs
SKAFTFELLINGUR
Útgefendur:
Nokkrir Skaftfellingar.
Ritstjóri:
Runólfur Björnsson.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
Hagsmunir bænda
eða heildsala
Hagsmunir bænda eða heildsala
Á síðasta ári voru m. a. flutt-
ar inn 500—600 heyvinnuvélar,
sem reyndust þannig, að flestir
bændur munu nú þegar búnir
að fleygja þeim frá sér. Tæki
þessi munu fyrst hafa verið flutt
inn af heildsala einum, er síðan
seldi SÍS þau, en kaupíélögin
voru látin dreifa gersemum þess-
um.
Slík ráðsmennska er bænda-
stétt landsins og þjóðinni allri
dýr. Bændur fá hér ónýta vöru
fyrir fé sitt og bregzt því sú
hjálp, er þeir reiknuðu með, og
dýrmætum gjaldeyri er sóað fyr-
ir skranið, meðan neitað er um
leyfi fyrir innflutningi þekktra
heyvinnuvéla. Auk þess hafa
hinir mörgu milliliðir sjálfsagt
ekki lækkað verð vélanna frem-
ur en vant er.
En þetta er raunar ekki fyrsta
fálmið í innflutningsmálum okk-
ar. Svo er að sjá, sem sumir
heildsalar þurfi naumast annað
en sýna auglit sitt til þess að
þeir fái leyfi fyrir stórinnflutn-
ingi véla, þótt engin reynsla sé
fyrir hendi um nothæfni þeirra
hér.
Hér verður að taka upp nýja
háttu. Innflutning véla til al-
mennrar notkunar á ekki að
leyfa, fyrr en gæði þeirra og
nothæfni hafa verið reynd af
færum mönnum. Algengt er, að
sumir innflytjendur viti ekki
nöfn einföldustu varahluta í vél-
ar sínar, og má þá geta nærri
um aðra þekkingu þeirra á
notagildi vélanna.
Gegnir furðu, að þessum mál-
um skuli ekki fyrir löngu komið
í öruggt form, svo að hundruð
bænda séu ekki ár hvert gerðir
að hálfgerðum tilraunadýrum og
fé þeirra sóað með þessum hætti.
Sést af þessu, hve umhyggja
ráðandi stjórnmálaflokka er
grunnfær, þótt ákaft sé hrópað
um nauðsyn aukinnar vélanotk-
unar við búskapinn.
Síðu-Hallur.
í tvö og hálft ár hefur sam-
stjórn Alþýðuflokks-, fram-
sóknar og sjálfstæðismanna set-
ið að vöídum. Stjórn þessi hef-
ur notið stuðnings 42 þingmanna
af 52, sem á Alþingi sitja. Þessi
sterka þingstaða hefur tryggt
henni framgang áhugamáia
sinna, og hefur þjóðin glöggt
fengið að kenna þess bæði í inn-
an- og utanríkismálum. Er
stjórnin tók við völdum, taldi
hún framhald nýsköpunarinnar
og stöðvun dýrtíðarinnar vera
aðaláhugamál sín.
Um efndir þessara og annarra
loforða þessara stjórnarfiokka
þarf ekki að ræða mikið. „Háít-
virtir“ kjósendur hafa kynnzt
þeim afrekum, og svo er nú
komið, að stjórnarflokkarnir
rífast um að kenna hver öðrum
um velflest, sem þeir hafa í sam-
einingu framkvæmt eða látið
ógert. Allir þykjast þeir hafa
betur viljað, en þó hljóp aldrei
snurða á þráðinn í sambúðinni
meðan sætt var. Hver kjósandi
veit, að hefði ágreiningur verið
um lausn stórmála, þá hafði hver
flokkanna í hendi sér að láta úr-
slit á þingi ráða samvinnuslitum.
Alþýðuflokkurinn hefur forsæti
stjórnarinnar <:g hefur því beint
í hendi sér að rjúfa samstarfið
fremur en láta ganga á gerðan
sáttmála. Sjáifstæðisflokkurinn
réð einnig örugglega yfir ixfdög-
um stjórnarinnar, þar etS hann
tryggði henni þingmeirihluta.
Og blessaður Framsóknarflokk-
urinn með allar sínar fjármála-
tillögur hefur horft upp á þær
daga uppi hvert þingið af öðru
eða vera kolfelldar af „sam-
starfsflokkunum", án þess að
hann tilkynnti nokkru sinni, að
slík afgreiðsla varðaði sam-
vinnuslit.
„En nú er þó samstarfið rofið
samkvæmt kröfu Framsóknar“
mun einhver segja. Ojá, rétt að
vísu, en þó ekki nema að nokkru
Framsóknarflokkurinn telur sig
hafa flutt tillögur um öruggara
fjármálaástand, en hefur þegj-
andi horft á eftir þeim í gröfina.
Framsóknarflokkurinn telur sig
hafa viljað betra skipulag á
verzlunarmálunum, en hefur
þegjandi séð þær tillögur murk-
aðar af hinum „lýðræðisflokkun-
um“. Framsóknarflokkurinn hef-
ur talið sig vilja forðast öfgarn-
ar úr austri og vestri, en hefur
látið draga sig í dilk með land-
ráðamönnum nútímans og af-
hent bandaríska „lýðræðinu"
hér æðstu yfirráð. Framsóknar-
flokkurinn hefur svo að lokum
„rofið“ stjórnarsamstarfið og
krafizt haustkosninga hálfu ári
fyrr en ella skyldi, en situr þó
sem fastast í þingræðissamstarfi
með „selstöðubröskurunum" og
aðstoðaríhaldinu. Þegar þetta
allt er athugað, verður manni á,
að gruna stjórnarflokkana alla
um græsku, er þeir þykjast nú
ósáttir um leiðir til úrbóta. Sýnd-
ardeila þeirra, sem nú leiðir til
kosninga er til þess eins ætluð
að villa um fyrir kjósendunum
og ijúka þegar þeim kosningum,
sem naumast yrði ella komist
hjá á næsta ári. Sum stjórnar-
blöðin hafa lílca þegar gloprað
út úr sér fyrirætlun þessara
íhaldsmenn hafa látið í veðri
vaka„ að þeir vilji segja upp
Keflavíkursamningnum, þegar
þar að kemur, söjmm „breyttra
aðstæðna“ og láta Atlanzhafs-
bandalagið taka við rekstri
hans, sbr. stjórnmálaályktun
ungra „Sjálfstæðis“manna frá í
sumar.
Menn kunna að spyrja: Er nú
gæsalappasjálfstæðinu orðin ljós
skömm sín í utanríkismálum?
Ætlar það nú á elleftu stundu,
að taka sjálfstæðar ákvarðanir
íþeim málum, en hætta að hlíta
fyrirskipunum að vestan?
Nei, ekki er því að heilsa.
Leyfislaust hefur „Sjálfstæðis"-
flokknum ekki komið til hugar
og mun ekkí koma til hugar að
ympra á uppsögn Keflavíkur-
samningsins. Leyfi til þess fengu
ráðherrarnir þrír, er vestur
flugu í vetur. Þá spurðu þeir um
það, hvernig á það yrði litið
vestra, ef íslendingar segðu upp
Keflavíkursamningnum. Svar
Achesons var, að ekkert væri því
til fyrirstöðu, en þá yrðu þeir
að tryggja Atlanzhafsbandalag-
inu sömu aðstöðu á vellinum
sem Bandaríkjamenn hafa nú!
Þetta er það sem býr að baki
hreystiyrðunum um uppsögn
Keflavíkursamningsins! Lepp-
sömu flokka um áframhald
stjórnarsamvinnunnar að kosn-
ingum loknum.
Þegar þessa er gætt, þá er
auðskilið, að í þessum kosning-
um hafa kjósendur ekki um
fernt að velja, svo sem halda
mætti, þar sem fjórir flokkar
bjóða fram. Hvert atkvæði, sem
þessir stjófnarflokkar hljóta nú,
þýðir samþykki um framhald
þeirra stjórnarhátta um fjár-
hags- og frelsismál, sem ríkis-
stjórn „lýðræðisflokkanna" hef-
ur fylgt til þessa.
Kjósendur, sem vilja afnám
fj ármálaspillingarinnar, verzlun-
aröngþveitisins og frelsi lands-
ins, kjósa því allir Sósíalista-
flokkinn í þessum kosningum.
Stóraukið fylgi hans mundi
vekja þann ugg í herbúðum nú-
verandi stjórnarflokka, að heið-
arlegri stjórnarstefna yrði upp
telcin. Hér er því um tvennt að
velja: stjói’narfylkinguna eða
sósíalista — og er það val ekki
erfitt. Síðu-Hallur.
mennskan er söm við sig.
Annars væri fróðlegt að fá
skýringu á þessum „breyttu að-
stæðum“, sem íhaldið telur að
mæli með uppsögninni. Sam-
kvæmt túlkun landsölumanna,
hafa Bandaríkin engan yfirráða-
rétt á Keflavíkurflugvelli,
heldur aðeins lendingarrétt fyrir
flugvélar vegna hernámsins í
Þýzkalandi (Móti því leggja
Bandaríkin fram allt fé til vall-
arins!) Bandaríkin hafa enn
hernámslið í Þýzkalandi, og því
sömu þörf og áður fyrir lend-
ingarréttinn. Á þá Atlanzhafs-
bandalagið að taka við hernáms-
svæði Bandaríkjanna í Þýzka-
landi? Að öðrum kosti eru á-
stæður óbreyttar, sé skilningur
landsölumanna á þessum málum
hafður í huga.
Þetta er aðeins eitt dæmi upp
á óheilindin og falsið, sem land-
söluliðið verður að grípa til,
vegna þess að það má fyrir eng-
an mun játa að Keflavíkurflug-
völlur er ekki annað en banda-
rísk herstöð og verður það á-
fram, þótt Atlanzhafsbandalag-
ið tæki við honum. Það er krafa
íslenzku þjóðarinnar að honum
sé hreinlega sagt upp, og enginn
slíkur samningur gerður í lxans
stað við nokkurn annan aðila.
Uppsögn Keflavík-
ursamningsins