Ólafsfirðingur - 23.01.1946, Síða 4

4
ÓLAFSFIRÐINGUR
stjórn sósíalista, því ekki mundi þeim finnast öðrum
trúandi fyrir slíkum rekstri. —
Um þetta hafa verið, og verða skiptar skoðanir.
Þeir sem eru andvígir opinberum rekstri, halda því
margir fram, að með einhliða opinberum rekstri,
skapizt ríkisauðvald, sem verði öllum vinnandi ein-
staklingum hættulegra en auðvald einstaklingsins.
Það, sem Sósíalistar hafa notað sem grýlu á fólkið
og talið orsök allra hörmunga og böls allra þjóða.
1 flestum sveitum og bæjum þessa lands, hafa
verið atorku og dugnaðarmenn, sem lyft hafa þeim
Grettistökum í atvinnumálum, að furðu sætir, og oft
við örðugan f járhag og slæmar aðstæður. Slíkir menn
eru til enn, og þurfa að mínum dómi að vera til, því þó
þeir séu misjafnir eins og aðrir menn, þá hafa þeir
það aðhald frá löggjöíinni, sem ríkið mundi aldrei
hafa. Hitt er svo annað mál, hvort Ólafsf jörður þarfn
ast ekki aðstoðar þess opinbera meðan það millibils-
ástand rí'kir, sem nú á sér stað hér.
Eftir skrifum Sigursveins að dæma, liggur mín
höfuðsynd í því, að ég hef farið viðurkenningarorðum
um athafnamenn liðinna tíma hér í Ólafsfirði, án
þess þó að nafngreina einstaklinga. Sumir þeirra eru
þegar komnir undir græna torfu. Þetta finnst honum
ofrausn, og hefur umsögn mín því orðið sálarástandi
hans ofraun, svo sem langhundur hans í Mjölni ber
vott um.
Hvað sannorður Sigursveinn kann að vera, er
hann skrifar, um verkfall, er gert hafi verið við
skólpveitu, sem Ólafsf jarðarhreppur var að láta leggja
1936, hef ég ekki nú í svipinn tækifæri til að rann-
saka, en ætla þó að þar sé nokkuð „ruglað“ málum.
Og í sama tilgangi og oft áður, til að gera athöfn og
innræti þeirra manna, sem hér fóru með sveitar-
stjórn nokkuð lakari en ástæða er til, þótt síðan séu
liðin nær 10 ár.. Þó kallar hann ástandið hér „svelti-
tilveru1' og segir sveitarstjórn hafa notað þetta
ástand á þann veg að gera mönnum þann kost að
vinna aðeins fyrir hálfu kaupi.
Ég hef nú samt heyrt, að þessu hafi ekki verið
þann veg háttað. Það, sem ég hefi þeyrt um þetta, er
að vegna fjárhagsörðugleika, sem alþekktir voru á
þeim tímum, urðu margir áhugasamir menn til þess
að lofa að gefa vinnu til fyrirtækisins, en eftir skrifi
Sigursveins að dæma hafa það varla verið verka-
lýðsfélagar.
Þessa menn, sem lofað höfðu vinnugjöfum, vildi
hreppstjórinn láta sitja fyrir vinnu, ef þeir óskuðu.
En þetta, að gefa vinnu, gátu forkólfar verkalýðsins
ekki þolað og hófu harðvítuga aðför að þeim, sem
limrædda gjafavinnu voru að inna af hendi. Var því
vinnu hætt og tafðist verkið nokkurn tíma, þar til
búið var að koma því í kring, að engin vinna yrði
gefin, en þar sem þetta var seint að hausti, þá lögð-
ust brátt að snjóar og frost, svo veíkið varð mörgum
þúsundum króna dýrara en annars hefði orðið.
Þannig litu forráðamenn verkamanna á atvinnu-
og fjárhagsmál sveitarinnar þá, og dettur mér þó
ekki í hug að gera þá að eins slæmum mönnum, eins
og Sigursveinn vill gera þáverandi sveitarstjórn.
Sigursveinn segir, að „vígorð“ ihaldsins hér í
Ólafsfirði sé: „það er nú samt lýgi“. Ég kannast ekki
við þetta svokallaða ,,vígorð“ en ég gæti bezt trúað
því, að orðtakið sé rússneskt, svo oft nota kommar
það og að Sigursveinn sjálfur hefði fengið það sent
frá Rússlandi með ,,Moskvalínunni.“ —
Sigursveinn þarf ekki að kenna mér hvað orðið
áróður þýðir á útlendu máli. Ég hef bara sagt hvaða
skilning menn legðu í áróður kommúnista, og það er
nú orðið sá skilningur, að það sé vísvitandi rang-
færsla á sannleikanum. Þessi skilningur er engum
öðrum en Sigursveini og hans líkum sjálfum að
kenna. Misþyrming þeirra á sannleikanum er svo
■ alkunn. —
Nei, Sigursveinn minn, þú ferð með bull, og það ert
þú, sem ert með útúrsnúninga málstað þínum til
framdráttar.
Sigursveinn hneykslast á því, að ég kallaði þjóð-
ernissinnana því nafni, sem þeir gáfu sér sjálfir, og
segir, að ég geri það í kurteisisskini, en ég hef þá
verið kurteis við fleiri, því ég hef alltaf kallað hans
flokk sósíalsta, þótt ég viti, að annað nafn væri rétt-
ara. Annars vil ég geta þess, að ég geri engan mun á
bergmáli af áróðri Göbbels og bergmáli af áróðri
Stalins.. Það hefur sennilega verið svipað með Þjóð-
ernissinnana, sem Sigursveinn er að níða og marga,
sem styðja hans flokk, að þeir vita ekki hvert verið
er að leiða ’þá, af þeim, sem þykjast vera leiðtogar
þeirra. Það er auðséð, að Sigursveinn þykist ekki gera
Árna Bergssyni neinn greiða með því að segja frá,
að blað það, sem Þjóðernissinnar gáfu út, og hann
kallar sorpblað, hafi verið sent honum til útbýt-
ingar. Allir Ólafsfirðingar vita, að Árni er blaðasali.
Þau eru víst orðin nokkuð mörg blöðin, sem hafa
verið send Árna í þessu skyni, og það er ekki ævin-
lega gott að átta sig strax á því, hvaða boðskap þau
hafa að flytja. En það er auðskilið, að Sigursveinn.
hefði viljað banna það blað og gægist þar út óvart
hans pólitíski innri maður, sá að svifta andstæðinginn
málfrelsi. Til samanburðar má geta þess, að ég hef
ekkert hneykslast á því, þó ég hafi séð Mjölnir í
stórum bunka hjá kunningja mínum þar sem mér
hefur virzt, að hver gæti tékið blað fyrir ekkert ef
hann kærði sig um, og tel ég þó Mjölnir með lélegri
blöðum, sem gefin eru út á íslandi.
Að endingu vil ég benda Sigursveini á það, að eðli-
legra hefði verið, að hann hefði beint skeytum sínum
að þeim, sem munu verða flokki hans hættulegri við í
hönd farandi kosningar, en við sjálfstæðismenn, og á •
ég þar við hið nýstofnaða Alþýðuflokksfélag hér á
staðnum. Sagt er, að hann og flokksmenn hans hafi
verið að biðla til þessa flokks. En hann er kannske að
semja þriðja bónorðsbréfið til þeirra og vonast eftir,
að hann verði ekki hryggbrotinn í þriðja sinn.
Sigurður Baldvinsson