Stúdentablað lýðræðissinnaðra sósíalista - 15.10.1947, Blaðsíða 2

2
ÁRNI GUNNLAUGSSON, stud jrnis :
Hvers vegna
lýðræðis - sósíalisma ?
Andlegt frelsi og efnahagslegt öryggi
hlýtur að vera það, sem hver frjálsborin
þjóð sækist fyrst og fremst eftir. Með and-
legu frelsi er átt við frelsi mannsins til að
tala, rita, þiggja og hafna, frelsi til að
gagnrýna og láta í ljós skoðanir sínar. En
efnahagslegt öryggi þýðir það, að öllum
þegnum þjóðfélagsins er á öllum tímum
tryggt fjárhagslegt öryggi, sem er hverjum
manni nauðsynlegt. Lýðræðissósíalisminn
eða jafnaðarstefnan er eina stefnan, sem
getur tryggt þetta hvort tveggja. Takmark
jafnaðarstefnunnar er að afnema auðvalds-
skipulagið með þeim skorti á efnahagslegu
öryggi, sem því er samfara, en koma í stað
þess á hagkerfi lýðræðissósíalismans. En
lýðræðissósíalistar eða jafnaðarmenn vilja
koma stefixu sinni og málum í framkvæmd
á algerlega lýðræðislegan hátt og geta fært
rök að því, að jafnaðarstefnan verði fram-
kvæmd án þess að fórna þurfi hinum helg-
ustu mannréttindum, svo sem málfrelsi,
prentfrelsi, félaga- og flokkafrelsi. Jafnað-
armenn mótmæla þeirri villukenningu, að
takmarki sósíalismans eigi að ná með and-
legu ófrelsi og ójöfnuði eða einræði í stjórn-
málum.
Lýðræðissósíalisminn er eina stefnan,
sem tryggir fólkinu í senn andlegt frelsi og
efnalegt öryggi. Þess vegna er hann stefna
framtíðarinnar, stefna hinna fegurstu hug-
sjóna mannkynsins um frelsi, jafnrétti og
bræðralag.
En jafnaðarstefnan á sér enn of marga
óvini, sem aðallega koma nú úr tveim átt-
um. Annars vegar eru kommúnistar í öllum
löndum, en hins vegar íhaldið, en hvor-
ugir geta tryggt fólkinu bæði í senn hið
dýrmæta, andlega frelsi og öryggi í efna-
hagsmálum.
O
í öllum löndum eru starfandi flokkar
manna, sem reyna að tileinka sér kjörorð
jafnaðarstefnunnar, þó að þeir í allri fram-
komu, hugsunarhætti og bardagaaðferðum
vinni að því að rífa það niður, sem jafnað-
arstefnan eða hinn sanni sósíalismi á að
byggja upp, frelsið, lýræðið og öryggið.
Þetta eru flokkar kommixnista um allan
heim. íslenzka þjóðin hefur því rniður ekki
farið varhluta af þeirri manntegund. En
hér á landi sem víðar reyna þessir skemmd-
ai'vargar að hylja sitt innra eðli, og það var
þess vegna, sem þeir skiptu um ytra nafn
árið 1937 og fóru að kalla sig „sósíalista",
því að það heiti þótti vænlegra til fylgis-
öflunar. Hér í háskólanum krýna þeir sig
með enn hátíðlegra nafni og kalla sig „rót-
tæka stúdenta". En nafngiftin ein nægir
ekki til þess að hylja eðli þess flokks. For-
ingjar íslenzkra kommúnista hafa aldrei af-
neitað sínum kommúnistisku og byltingar-
legxx skoðunum, þó að þeir skiptu um ytra
nafn. Miðstjórnarmeðlimir hins svonefnda
„Sósíalistaflokks“ eru hinir sömu og skip-
uðu miðstjórn Kommxxnistaflokksins að und-
anskildum einum manni, en íslenzki Komm-
únistaflokkurin var sem kunnugt er deild
lir hinum óhugnanlegu alþjóðasamtökum
kommúnista, Komintern. Og aldrei hefur
heyrzt eða sézt, að forsprakkar íslenzkra
kommúnista hafi afneitað fyrri ummælum
sínum, að tryggingarlög, bæjarútgerð og
önnur umbótamál væru fjandsamleg alþýð-
unni, því að slíkar umbætur á kjörum al-
þýðunnar gerðu hana værukærari og veiktu
baráttufýsn hennar og tefðu þannig fyrir
framgangi hinnar langþráðu byltingar.
En hvers vegna eru kommxinistar hættu-
legir sönnum sósíalisma? Það er vegna þess
að þeir stefna að því, sem er í beinni and-
stöðu við eðli og anda hins sanna sósíal-
isma, að einræði og ófrelsi. Bylting með
vopnavaldi samrýmist ekki hugsjónum hins
vestræna lýðræðis, að meiri hluti jafnrétt-
hárra og frjálsra borgara eigi að ráða skip-
un þjóðfélagsmálefnanna. Byltingin hlýtur
að eyða lýðræðinu og setja einræði í þess
stað, og þekkjum við mörg dæmi þess úr
sögunni. Kommúnistar telja á sama hátt
og fasistar, sem annars eiga báðir margt
sameiginlegt, að stjórnarbylting sé nauð-
svnleg, og vilja þeir koma máli sínu fram
með einræði og ofbeldi. í ríki kommxxn-
ismans er einræði, alræði eins flokks. Þess
vegna er byltingarleiðin hættuleg og stórt
spor aftur á bak, því að með stjórnarbylt-
ingu, afnámi lýðræðisins og stofnun ein-
ræðis er hinum þýðingai'mestu mannrétt-
indum vai-pað á glæ. íslenzkir kommún-
istar, sem ávallt reyna að hylja sig með
lýðræðisgrímunni, eru ekki lýðræðissinnar.
Flokkur, sem afneitar „löguin og þing-
ræði“ getur ekki aðhyllzt lýðræði, eins og
vesti-ænar þjóðir skilja það hugtak, en það
var meðal annars á orðunum „lög og þing-
ræði“, sem strandaði samkomulag komm-
únista og jafnaðarmanna hér á landi árið
1937, og svo á hinu, að kommúnistar heimt-
uðu skilyrðislausa afstöðxx með Rússum. —
Ófrelsi getur og ekki samrýmzt sönnum
sósíalisma. Það er staðreynd, að í ríkjum
kommúnismans er hið andlega frelsi, mál-
frelsi, prentfrelsi, skoðanafrelsi, frelsi til að
gagnrýna og flokkafrelsi alvarlega skert eða
oftast elcki til. Hugsjónir jafnaðarstefnunn-
ar komast því aðeins í framkvæmd, að ríkj-
andi sé lýði-æði og óskorað, andlegt frelsi.
Kommúnistar þykjast nxx vera þjóðlegustu
menn, sem land þetta byggja. En þess ber
þó að minnast, að ekki mjög aldui-hnignir
menn muna þá tíð, er þeir höfðu það
sem skemmtiatriði á fundum sínum að
fótum troða og ídfa sundur íslenzka þjóð-
fánann. Menn minnast þess líka, að þeir
í þá tíð keyrðu höfuðföt sín niður í herðar,
er þeir heyrðu þjóðsönginn leikinn. Nú er
„línan“ að vísu önnur, en innrætið er það
sama.
Það er hollt fyrir alla að gefa alvarlega
gaum að, hvert er hlutverk kommúnista í
innanlandsmálum okkar í dag. Þeirra æðsta
boðorð er nú að skapa sundrungu meðal
þjóðarinnar, þegar mest ríður á góðum
skilningi almennings, og berjast móti öll-
um bjargráðum til lækningar jrjóðfélags-
meina. Þannig leggja þessir skemmdarvarg-
ar velferð og efnalegt sjálfstæði íslands í
beinan voða til að skapa hrun og atvinnu-
leysi, en það er vissulega þeirra heitasta
ósk.
Hinn höfuðóvinur lýðræðissósíalismans er