Alþýðublaðið - 19.01.1926, Blaðsíða 3

KKfflÍBKIfl *
Heimska - eða hvað?
SíBant liCinn flmtudag gerir
MorgunbiaBið einu sinni enn þá
tilráun til þesa að verja hið dæma-
fáa tómlæti yflrvalda og lands-
stjórnar um framkvæmd landhelgis-
laganna.
Blaðið ætlar sér þá dul, að
telja almenningi trú um það, að
ef togari er svo ósvíflnn gaguvart
varðskipum landsins sð virða að
engu boð þeirra og bann og sttjúka
með ólógtega fenginn afla sinn á
markað og selja hann, þá sé skki
mögulegt fyrir landið að ná rétti
sínum. Betta byggir hið há*lög-
fræðilega blað — með Jón Kjart-
ansson lögfræðing á oddinum —
á því, að það standi hvergi i lög-
unum að það megi taka peninga
í stað afla. Auðvitað stendur það
ekki í lögunum. fau gera ráð
fyrir því að menn bóu bvo skyn-
samir að það þurfl eigi að taka
það fram. Og hafa ekki yfirvöldin
séð það? Enginn afli var >fyrir
hendic í togaranum, sem strauk
frá Akureyri, — en hann var
metinn• f’að var rétt aðferð, þótt
matið væri óverjandi. Og í þetta
skifti, sem nú er um að ræða,
átti að miða afla hins brotlega
togara við sölu hans erlendis,
Þetta er sannleikur málsins.
JSf togari strýkur til þess að
selja olöglega fenginn afla ainn og
sélur hann, — þá á landiö að taka
andvirði aflans.
Framkoma Mbl, er óneitanlega
nokkuö >hjáróma, þegar þess er
gætt, að um þingkosningarnar,
sem nýlega eru um garð gengnar,
flutti blaðið lofpistil um íhalds-
stjórnina og frambjóðanda hennar,
og þakkaði henni alia iandhelgis-
gæzlu í landinu, Er þetta álíka
samrýmanlegt eins og þegar sama
blað, sem eitt allra lslenzkra blaða
Siðan Ingólf sálaða leið er kunnugt
að því aö vera eindregið á móti
aðflutningsbanni á áfengi og heflr
fylt dálka sina af skýrslum um
það, hve illa aðflutningsbann hafl
geflst hér og erlendis, mælir í
löngu máli með manni í bæjar-
stjórn í Hafnarfirði vegna þess að
hann sé eindreginn bannmaður.
Hvers vegna er Mbl, að fela
sannleikann í þessu mðli? Er það
af áhuga fyrir landhelgisgæzlunni ?
Ætli sá áhugi sé ekki svipaður og
áhugi þess fyrir vlnbanninu?
Heimska — eða hvað?
8. Or.
Erleod slmskeyti.
Khöfn, FB., 16. jan
Yerzlanarjðfnnðar Banda-
ríkjanna.
Frá Vashiagtoa er fsímað, að
útflutningur Bandankjanna hafi
verið meiri 1925 en nokkru sinni
áður. Var hann 684(?)doll. meira
virðl en innflutningurinn.
Yesnvíus rólegur.
Frá Neapel er símað, að Ve»u-
vlus aé asgeriega rólagur,
Biskupsafmæll.
Frá Stokkhólmi ar sím&ð, að
á 60 ára afmæli sinu i gær h&fi
Södcrblom arkibiskup f Uppsöl-
um fengið 70.000 króna gjöf og
900 heillaskeytl.
l
Nœstu S mánuðl tek
ég alls konar presaanir cg vlð-
gerðlr á hrcinlagum karlmanna-
iötum og kvenkápum. Vönduð
vlnna. Lægat fáanlegt verð.
€ruðm. B. Vikar, Laugavegl 21.
Báðstjórnin og afvopnunar-
málin.
Frá Moskva er gfmað, að stjórn-
in hafi ákveðið að taka þátt {
undlrbúnlngsfnndi undlr aívopn-
nnarmálin í næsta mánnði.
Khöfn, FB., 17. jan.
Eryllileg barnumorð.
Frá Slagslse ®r simað, að
kona ein hafi meðgengið fyrlr
réttl, þar i bæ, að hafa siðustu árln
myrt 5 börn sfn; aem hún hefði
átt með ýmsum. Börnin myrtl
hún á hryiliiegan hátt, atunducn
með hnitsstungu eða hún kyrktl
þau. Konan „er ekki álitin vlt-
akert. Hún var dæmd f 12 ára
fangelsi.
Euldi og snjóþyngsli í Italíu.
Frá Rómsborg er simað, að
vetrarharka og anjóþyngsli aéu
afarmikil um alla Norðu Ítalíu.
Frostið er auma staðar um 20
stig og hefir viða h&ít alvarleg-
ar afleiðingar.
Andleg samvinnustofnan vígð
Frá Paris er simað, að komlð
hafi verið á fót að undiri&gl
Pjóðabandaiagsins stofnun til
stnðQÍoga andiegrl namvinnu. Var
hún vigð i gær með mikium
hátiðleik. Tilgangurlnn er að
styrkja samböod og samvinnu
Sdgar Bice Burroughs: Vllti Tarzen.
Þá heyrði hún menn hlaupa að Smith-Oldwick, og er
hann skaut, kvað við óp og maður féll. Nú varö stutt
hló. Nú kom maður til móts við Tarzan, en ljón móti
Smith-Oldwick. Tarzan hafði sagt Bretanum að eyða
ekki skotum á Ijónin, svo að Otobú tók á móti þvi með
spjóti sinu, en báðir ssarðust, áöur en ljónið féll. Maður-
inn féll fyrir Tarzan.
teir drógu sig aftur i hló litla stund, en róðust svo
að þeim á báða vegu i hópum og köstuðu spjótum
sinum. Ljónin biðu á meðan.
„Eru þetta endalokin?“ spurði Berta.
,Nei,“ hrópaði apamaðurinn, „þvi að enn lifum við!“
Hanu hafði varla slept orðinu, er spjót kom i hann
Og kastaði honum um koll. Smith-Oldwitk skaut tvisvar,
en féll þá um koll, er spjót kom i læri hans. Nú stóð
Otobú einn uppi.
Þegar Smith-Oldwick datt, misti hann byssuna. Berta
greip hana, tegar Tarzan cetlaði að risa á fsatur, réöit
maður á hann og ætlaði að reka sverð sitt i hjarta hans.
En Berta gat skotið hann, áður en það var um seinan.
Jafnskjótt bárust skothvellir til eyrna verjenda og
sækjenda ofan úr gjánni. Urðu báðir hissa. Evrópubú-
arnir heyrðu skipun á ensku. Hún hljómaði eins og
engilsrödd i eyrum þeirra,
Tarzan velti af Bér hermanninum og stóð á fætur.
Spjótið stóð enn i herðum hans. Stúlkan stóð lika á
fætur, og þegar Tarzan kipti spjótinu úr Bárinu og
gekk út fyrir klettinn, kom hún með honum. Nú urðu
skjót umskifti. Flest ijónin sluppu, en allir eftirfarar-
mennirnir fóllu. Þegar Tarzan og Berta komu fram
fyrir klettinn, miðaði hermaður á hann byssu sinni.
Berta sá þegar, að guli kuíiinn vilti manninn og stökk
fram fyrir Tarzan. „Ekki að skjóta!“ kallaði hún; „viö
erum b»ði vinir.“
Keupið Tai'tafi-BÖgunMvl