Félagstíðindi F.Í.S. - 01.12.1947, Page 3

FÉLAGSTÍÐINDI
- 3 -
' $nndu m';uanréttindi er an ákvörSunar-
réttar í starfi sínu en bráfalt skoðaður'
sem peð á skákborði valdboðs og sérþótta.
í kvöld lyfiir blámoða fjallanna önd
þeirra ofar stríði og striti og hugsanir
verða fleygar.
Fararstjórnin hafði á forsjálan hátt
ætlast fyrir uju þarfir fulltrúanna> þegar
frá byrjunj og því pantað mat að Hreða-
vatni fyrir allan hópinn.
Þegar óvæntir atburðir gerastj eða
atvik sem snerta sálfræðilega skilda
strengi koma stundum fyrir Óhöþp* og-stíg.
til höfuðs. Þegar gestgjafinn ■ binum
rómaða stað var intur eftir björginni;
hafði gleymst að hafa matinn til " Við
vorum svo sokkin niöur í að skoða málverk’’
En fyrir snarræði og lipurð var brátt á
borðum " Hrxsgrjónagrautur og Hraunkjót
lins pg einn ágætur fulltráiinn kómst svo
vel að orðij og menn urðu mettir.
En’engan dag skal lofa fyrir sólarlags
stund. Eftir matinn kom fram snnt í hóp
voruin^ málverkin voru skoouð og málverkin
voru dáðj enda var listin sambland af
ímynd og veruleika og ensk.
Grábrók bretti brúnir og þokan boltaði
sig ofon hlxðinaj framan Norðurárdalinn
lagði norðanbelginskuldaj nú var ekki um
annað að ræða en komast á stað og komast
sem fyrst til ákvörðunarstaðar} enda þótt
að ýmsu væri hent gaman á leiðinnij sém
ekki er í frásögur færandij eins ogt. d,
með mjólkurbrúsann hjá Dyrastöðum og fl.'
sem er einungis fyrir ferðafólkið sjálft.
Sunnan í Holtavörðuheiði er steinn sem
á sér langa og merkilega söguj bæði athafi
og munnmælalega og ekki síður landfræðile^ ajlnn'í iðandi ljósadýrð höfuðborgarinnar
ir-íK „4- .-.4 — „j... 5C .....................•'< j.___i _ • x l -í-i . * .. •
Við þenna stcin námu staðar flestir þeir
sem fóru á lailli suður og norðurlandsins
tíð vermensku og skreiðarferðaj
þar
namu staðar vermonn og lyftú pelalögg ef
til varj og ef einhver þá var í hópnum sei.
ekki hafði komiö þar áðurj var hann vígðui
til nýs lífsj á þá vísu sem framtíðin
kallai hann tilj eftir mati þeirra verald.
arvönu vermannaj sem ár eftir ár höfðu
farið fóf'gangandi í verið með pjónkur ’
sínar og'pinkla milli suður og norður-
l.andsins.
Þessi steinn er talinn standa á fjóram
landshornum þ.e.a.s. þar eru taldar kóma
saman í odda fjórar sýslur lands vors.
Við Hæðarstein vildi hópurinn ekki tefjaj
enda enginri landshornalýður*
Hvort sem nokkur beinakerling væri á
leiðirmi eða ekki þá var þó hitt víst að
í sæluhúsið vildi hópurinn koma til að
láta innrita sig í hina merku bók vegamála-
stjórnarinnar meö yfirskriftinni " SÍrna-
nenn og mcyjar á norðurleið ".
Að fieykjaskóla var komið síðla kvöldsj
voru þar þá mættir fúlltrúar frá Sfj Aj
og Sg. tóku þeir á moti sunnanmónnum með
fagnaðarloveðju og sönnuðu sannleiksgildi
þessara orða " Holl er vxk á milli vina "j
■því brátt varð fagnaður og gleðskapur
nikilij enda þótt einhverjum kanske hafi
dottiío í hug hin gullvæga setning jóhanns
Si^ur jónssonar " f jnrlægðin gerir f jöllir:
bla og mennina mikla ". En hvað um þaöj
hitt var þó víst að lífræna snertingu fél-
agslegrar einingar fluttu þessir fulltrúar
utan úr dreifbýlinu og fámenninu inn í
hóp fjölmennisins.
Sftir að hafa minnst og talast við og '
lokið kvöldkaffidrykkju voru skoðuð salár-
kynnij hvar hver helst kaus sér næturró.
Var þá ekki laust við að örlaði á kapp-
hlaupi um það bestaj en þar eð þægindi
hótelsins voru öll með ágætum varð slíkt
til þess að jafnvel þeirj sem höfðu hugsað
sér að búa á efstu hæð við félagsskapSog .
sérþægindij lentu við neðstu tröppu og
einir sér, Um draumfarir kann eg ekki að
segjaj en kl. lo að morgni 3o/8 var settur
þriðji Landsfundur FÍS.
c Störf fundarins ræði eg ekki hér að '
þessu sinnij ef til’vill gefst mér tæki**
færi til þess síðar.
Að kvöldi hins 31/8 var svo haldið hein
á leiðj veður haföi verið gott og þurt að
mestu og hvorutveggja för og fundur farnast
vel.
þegar Laxfoss sigldi inn Engeyjarsund
toð allur hópurinn uppi
í glampandi tunglskini
um miðnæturskeiðj
á þiljum skipsins
síðsumarrólíkursins og söngj - söng um
land sitt og þjóðj um starf sitt og stétt.
í brjóstum glaðramanna og kvenna sló
strengur hj.ýrra vona. Ein stutt samferð
og samstarf um stétt sxna og kjörj hafði
brætt þann kulda sérstæðingsháttar og
tortryggni er hafði læðst’inn á railli i
meðan eklci var talast við. Menn fundu áð
í raun og veru áttu þeir allir samleið.
Það besta var engum ofgott. Starf þeirra
og stolt var þeirra eigin fjötur við þá
stofnunj sem þeir unnu hjá og unnu og þeim
bar að hefja til vegs með starfi sínu
og rækt.
ar.