Alþýðublaðið - 27.01.1926, Blaðsíða 3

'HrPVBCriKifiBfi
þlngl. Ól. Th. viSl ekki iáta aam-
þykkja ríklaiögteglu á næsta
þÍDgi, hann aagðl á íunduaum
undanfarið, að þsð vseri bczt að
bíða með það mái, þar tii þjóðln
væri orðln svo þrotkuð, að hún
kynni að meta þs8.
Þetta mun tjáltsagt eiga að
þýða það, að rikitlögreglan elgl
að biða eftir þvi, að ihaldsmenn
vsrði i svo miklum melrl hluta
á Alþingl, að þelr getl komlð
þvi iram, sem þðlr vilja.
Þá geta þau orðíð samferða
aftur á Alþingl ríklelögreglan,
og ósvo smá skattaeftirgjöf til
efnamannanna, að ihaidið þurfí
ekkl að bera klnnroða íyrlr hans,
elos og iyrlrhuguðu eftlrgjöfína
á Alþingi 1925.
Nú, en sérhvað bíður sins
tima.
ágrip af ræöum hans í haust, sem
fóru æði mikiÖ í aöra átt. Samt
lót ég, fyrir hönd Stórstúkunnar,
síma fregn þessa til Afholdsdag-
bladet í Árósum; vissi, aö ritstjóri
þess blaös, Larsen Ledet, feríaðist
með >Pussyfoot< um Danmörku,
og er nákunnugur bsnnœálinu um
allan heim.
Svar hans kom i dag, og er á
þessa leið:
>Oprpind, Pussyfoot dementer-
er<. — (Ósannindf, Pussyfoot lýsir
(fregnina) tilbúning<).
Önnur blöö, sem birtu umrætt
skeyti frá 12. þ. m., eru vinsam
lega beðin að birta þessa smá-
grein — sannleikans vegna.
21. jan. 1926.
S. A, Oísla8on,
Alþýðublaðið var aldrei í vafa
um. að fróttin um álit >Pu«syfoots<
væri uppspuni einn. Þess vegna
heíndi það skeytið rógskeyti um
bannmenn.
Kappteflið norsk-íslenzka,
(Tilk. frá Taflfólagi Reykjavíkur.)
Rvík, FB., 25. jan.
Borð I, 86. leikur Norðmanna
(svart), K c 6 —> b 7.
Borð 1, 37. leikur íslendinga
(hvítt), h 8 — b 4.
Borð II, 85. leikur íslendinga
(svart), D h 4 — f 6.
Borð II, 36. leikur Norðmanna
(hvftt), D c 3 X D f 6.
Rvjk, FB., 26. jan.
Borð I, 37. leikur Norðmanna
(svart), K b 7 — c 5.
Pnssyloot og bannið.
Eins og menn ef til vill muna,
fluttu blöðin skeyti frá Kaup«
mannahöfn dags. 12. Þ. m , þess
efnis, að bindindiskempan heima-
kunna, sem oft er nefndur auk-
nefninu >Pussyfoot<, hefði látið
svo um mælt, er hann kom heim
til Bandaríkja, úr bindindis og
bann leiðangri um Norðurlönd, að
bánnið hefði alis staðar borið minni
árangur en við var búist, og við-
urkeút, að bannlög Bandarikjanna
hefðu gert meira tjón en gagn. —
Kunnugum þótti fróttin 4 meira
lagi ótrúleg, enda höfðu margir
nýlega lesið í erlendum blöðum
s
Með mlkllll ánægju
•ru þær reyktar.
Seidar alls staðar
fyrlr fimm sinnum
10 sura.
Góður og ápeiðanlegux*
drengur
óskast til að bera
„Alþýðublaðið" til
kaupenda í miðbænum.
Borð II, 86. leikur ísiendinga
(svart) g 7 X D f 6.
Nætarlæknir er f nóttÓIa'ur
Guunarsson, L&ugavegi 16, sfmi
272.
Nætarrörðar í Reykjavíkur-
apóteki þessa viku.
Dauði auðkýfingsins.
þótt hann hefði kúgað verkamenn sina og féflett fjölda
manna.
Og hann baröi að dyrum, með stærilæti i hjarta sinu.
Dyrnar lukust upp, og út kom öldungur nokkur,
hvitur fyrir hærum; útlit hans var göfugmannlegt og
stillilegt; yfir andliti hans hvildi alvörugeflnn tignar-
blær. öldungurinn ávarpaðí verksmiðjueigandann mjög
vingjarnlega, og spurði hann nokkurra spurninga, viö-
vikjandi undangenginni æfi hans.
Auðkýfingurinn þóttist vita, að öldungur þessi væri
enginn annar en St. Pétur; þess vegna svaraði hann
hiklaust: »Ég er verksmiöjueigandi af háum ættum, og
hefi safnað miklum auði. Ég hefi látiö byggja fjórar
stórar kirkjur, og þar að auki sungið sálma á hverjum
degi með fjölskyldu minni.“ „En hvernig hefur þú breytt
gagnvart verkafólki þinu,“ spurði Sankti Pótur. „Ég (
hefi ekki tekið að mér, að sjá um það, eða velferö þess;
oftast hefir þaö verið latt og hiröulaust.“
Þegar auökýfingurinn hafði talað þessl siðustu orð,
breyttist útlit St. Péturs skyndilega. Dimmur roði færö-
ist yfir andlit hanB, og hann mælti, með þungrl sorg-
blandinni rödd: „Ó, þú vesalings vilta sál! Þitt heirn-
ili er ekki hér.“ Og St. Pétur skelti aftur huröinni,
svo að söng i gættinni.
Hinn riki verksmiðjueigandi stóð nú aleinn, — úti-
lokaður, — fyrir utan hlið Paradisar. Hann reikaði til
og frá meðfram múrnum og vissi eigi hvað gera skyldi.
Hann varö hálf-sturlaður, — ekki af iðrun heldur
af brennaudi reiði. Hann hrópaði hátt: „Fari svo, aö ég
komist i Paradis, þá skal óg kæra St. Pétur fyrir þetta
ranglæti.“ —
En hann sá enga leið til þess að komast yfir hinn
hlminháa múr. Að siðustu ákvað hann að biða, þar til
St. Pétur opnatii hliðið i næsta skitti.
>