Leikskrár Þjóðleikhússins - 21.11.1982, Blaðsíða 13

Það sem leikhúsið er mér
Leikhúsið er fyrir mér lífið - það sem felst í lífinu og túlkun
þess. . . . Og lífið er barátta, oftast, ef ekki yfirleitt, töpuð ba-
rátta; því flest höfum við eitthvað það í okkur sem kemur í veg
fyrir að við náum taki á því sem okkur dreymir um og langar í.
Og eftir því sem við náum lengra, erum við sífellt að sjá lengra
en við náum. Eg geri ráð fyrir að þetta sé ein ástæðan fyrir því
hversu afskiftalítill ég er orðinn gagnvart hverskyns stjórnmála- og
þjóðfélagshreyfingum. Sú var tíðin að ég var virkur sósíalisti og
síðar anarkisti. En nú orðið get ég ekki látið mér finnast þesshátt-
ar skifta nokkru máli. Mér finnst svolítið broslegt að sjá hve alvar-
lega sumir taka stjórnmál og hversu miklar vonir menn binda við
þau. Lífið í heild breytist sáralítið, ef þá yfirleitt nokkuð, fyrir til-
stilli þeirra. Mér virðist, eftir því sem við getum um það dæmt, að
maðurinn sé ennþá nokkuð áþekkur því sem hann hefur ætíð ver-
ið, með sömu frumstæðu tilfinningarnar, langanirnar og hvatirnar,
sama styrkinn og sömu veikleikana og hann hafði þegar kynstofn
Aríanna kom til Evrópu úr hlíðum Himalayafjallanna. Hann
þekkir nú orðið betur þennan styrk sinn og veikleikana og er
smám saman að komast upp á lagið með að stjórna þeim. Fæðing-
aróp hins háþróaða manns er næstum hægt að greina, en hann
kemur ekki skjögrandi með aukahluti eða fyrir lagasetningu eða
þjóðfélagsumbót. Hann kemur að skipun ímyndunaraflsins og vilj-
ans.
(1922)
11